Dios apkelyéseykha Isaías
1 Ekwet'ak axta ko'o Wesse' egegkok apha néten taháno ekyawe ektaqmalma netnók agko' ma'a apyeyam apketsapa axta m'a wesse' apwányam Ozías; apsawhékxók axta nahan napwe'ék apchaqlamap ma'a kañe' tegma appagkanamap. 2 Apháha axta nahan apho énxet ma'a takhapxet, máxa axta táxa. Seis axta nahan chá'a apxempenák xama m'a. Ánet apxempenák axta chá'a apkeláhakkassók ma'a nápaqta'a, keñe axta nahan ánet apkeláhakkassama m'a apyay'ák, keñe axta nahan mók ánet apkelchampeykxa chá'a. 3 Axta aptáhak nahan chá'a apcháneya pók se'e:

“Aptaqmalma, aptaqmalma,
aptaqmalma Wesse' egegkok
ekha nak apyennaqte;
sawheykekxók apcheymákpoho
ekyókxoho keso náxop.”

4 Xama axta ektepa xa kélpeywa nak, kelyawheyha axta m'a tegma appagkanamap atña'ák apagkok nak, lanawók axta éten ma'a kañe' tegma appagkanamap. 5 Keñe axta ektáha élchetama ewáxok se'e: “¡Ko'o laye, watsapok sa'! Ekwet'ak ahaqta'ák ahagko' ma'a Wesse' Apwányam, cham'a Wesse' ekha nak apyennaqte; ko'o sekteme énxet ekteyapmól'a chá'a appeywa ekmaso, ekhegkek ko'o nepyeseksa m'a énxet'ák élánteyapmo nak chá'a apkelpaqmeyesma ekmaso.”
6 Apkempa'ak axta apmeyókmo ekpayhókxa ko'o sénmágkaxa xama m'a apho nak énxet, cham'a ekho axta táxa eyáléwe. Átex axta nahan apkelseykha, apkelwayam axta m'a néten ekwatnamáxchexa nak aqsok apkelmésso m'a aqsok kélméssamól'a átex, 7 épetchessessek axta ahátog, aptáhak axta seyáneya s'e:

“Elano, yepetcha'ak xép apátog se'e
átex nak.
Kélyenyókassek aptémakxa ekmaso,
megkólyaqmagkásekxak ma'a
aptémakxa mey'assáxma.”

8 Tén axta sekleg'a Wesse' egegkok appeywa. Axta entáhak se'e:
“¿Yaqsa sa' ko'o wáphaksek?
¿Yaqsa sa' katnehek
apseykha amya'a egagkok?”

Axta ektáhak ko'o seyátegmowágkokxo s'e:
“Keso ko'o s'e, heyáphés ko'o.”

9 Tén axta aptáha seyáneya s'e:
“Exeg, etne sa' elának énxet'ák se'e:
‘Kóleyxhok sa' eykhe',
megkólya'asagkek sa' eyke ektémakxa';
kóllanok sa' eykhe',
megkólyekpelchek sa' eyke.’
10 Elyennaqtésses sa' apkelwáxok
xa énxet'ák nak;
eláhakkásekxa sa' apeyk'ák,
yaqwayam sa' mellegye',
eláhakkásekxa sa' apaqta'ák,
yaqwayam sa' melwetyehe'
tén han melyekpelchágwome',
yaqwayam sa' metnekxék
ko'o mehey'ásseyam,
keñe sa' mamasséssesek ma'a
ektamheykegkaxa nak.”

11 Ektáhak axta ko'o sélmaxneyeyncha'a s'e:
Wesse', “¿Háxko sa' ekwánxa ekhem
kawomhok xa?”

Aptáhak axta seyátegmowágkokxo s'e:
“Sa' kawomhok ma'a
kélmasséssekmo tegma apkelyawe,
aptáha sa' meyke apagko' énxet
apheykha m'a kañe';
tén han ekwokmoho sa' aptamhákxo
meyke apagko' énxet ma'a tegma,
tén han ektamhákxo meyke
xama aqsok ma'a yókxexma,
12 tén han apkeltamho sa' kólnaqlakxak
Wesse' egegkok
megkatnahakxa apkelókxa m'a énxet,
tén han ektamhákxo sa'
meyke agko' xama aqsok ma'a apchókxa.
13 Apkeleymekpek sa' agkok nahan chá'a
ektáhakxa diez xama m'a énxet'ák,
kólmasséssók sa' nahan ma'a,
ektémól'a kólyaqtennek ma'a
xama yámet roble
essenhan ma'a yámet encina,
wánxa aqsa keymaxchek ma'a
awhak nak.”
(Katyapok sa' eyke xama éltektépeykekxa
ekpagkanamaxche xa awhak nak)
Visión y llamamiento de Isaías
1 En el año que murió el rey Uzías vi yo al Señor sentado sobre un trono alto y sublime, y sus faldas llenaban el templo. 2 Por encima de él había serafines; cada uno tenía seis alas; con dos cubrían sus rostros, con dos cubrían sus pies, y con dos volaban. 3 Y el uno al otro daba voces, diciendo: Santo, santo, santo, Jehová de los ejércitos; toda la tierra está llena de su gloria. 4 Y los quiciales de las puertas se estremecieron con la voz del que clamaba, y la casa se llenó de humo. 5 Entonces dije: ¡Ay de mí! que soy muerto; porque siendo hombre inmundo de labios, y habitando en medio de pueblo que tiene labios inmundos, han visto mis ojos al Rey, Jehová de los ejércitos.
6 Y voló hacia mí uno de los serafines, teniendo en su mano un carbón encendido, tomado del altar con unas tenazas; 7 y tocando con él sobre mi boca, dijo: He aquí que esto tocó tus labios, y es quitada tu culpa, y limpio tu pecado. 8 Después oí la voz del Señor, que decía: ¿A quién enviaré, y quién irá por nosotros? Entonces respondí yo: Heme aquí, envíame a mí. 9 Y dijo: Anda, y di a este pueblo: Oíd bien, y no entendáis; ved por cierto, mas no comprendáis. 10 Engruesa el corazón de este pueblo, y agrava sus oídos, y ciega sus ojos, para que no vea con sus ojos, ni oiga con sus oídos, ni su corazón entienda, ni se convierta, y haya para él sanidad. 11 Y yo dije: ¿Hasta cuándo, Señor? Y respondió él: Hasta que las ciudades estén asoladas y sin morador, y no haya hombre en las casas, y la tierra esté hecha un desierto; 12 hasta que Jehová haya echado lejos a los hombres, y multiplicado los lugares abandonados en medio de la tierra. 13 Y si quedare aún en ella la décima parte, esta volverá a ser destruida; pero como el roble y la encina, que al ser cortados aún queda el tronco, así será el tronco, la simiente santa.