Dios rechaza los ídolos
1-2 Israelitas, escuchen la palabra de nuestro Dios:

«No tiemblen de miedo
cuando vean señales en el cielo,
como hacen las otras naciones.
3 Las costumbres religiosas de esa gente
no tienen ningún valor.
Van al bosque, cortan un tronco,
y un artesano le va dando forma.
4 Otros lo adornan con oro y plata,
y lo aseguran con clavos y martillo
para que no se caiga.

5 »Esos ídolos no pueden hablar;
¡parecen espantapájaros
en un campo sembrado de melones!
Tienen que llevarlos
porque no pueden caminar,
así que no los adoren;
ellos no los pueden ayudar
ni les pueden hacer daño».
El Dios verdadero
6 Jeremías dijo:

«Dios mío, tú eres muy poderoso,
¡no hay nadie como tú!
7 Eres el rey de las naciones
y todos tiemblan ante ti.
Entre los sabios de las naciones,
y entre todos los reinos,
no hay nadie como tú.
¡Tú mereces que todos te adoren!

8 »Los habitantes de esas naciones
son gente tonta y bruta,
pues tienen por maestros
a ídolos de palo que no sirven para nada.
9 Los artesanos hacen esos ídolos
con el oro y la plata
que traen desde España,
y más tarde los visten
con lujosas telas rojas;
¡pero todos esos ídolos
están hechos por hombres!
10 Pero tú, nuestro Dios,
eres el Dios verdadero;
¡Tú nos das vida
y reinas por siempre!
Cuando te enojas, tiembla la tierra;
¡no hay nación que resista tu furia!»
Los ídolos no sirven para nada
11 Dios le pidió a Jeremías que les diera a los israelitas el siguiente mensaje:

«Como los ídolos no hicieron
ni el cielo ni la tierra,
están condenados a desaparecer.

12 »Con su poder y sabiduría,
y con mucha inteligencia,
Dios hizo la tierra, afirmó el mundo
y extendió los cielos.

13 »Basta una palabra de Dios
para que rujan los cielos
y aparezcan las nubes en el horizonte.
En medio de fuertes relámpagos,
y de vientos huracanados,
Dios hace que llueva.

14 »La gente es necia, no sabe nada;
los ídolos son una vergüenza
para quienes los fabrican.
Esos ídolos son un engaño;
por supuesto, no tienen vida.
15 No valen nada, son pura fantasía;
cuando Dios los juzgue, serán destruidos.
16 Pero nuestro Dios no es así;
¡él hizo todo lo que existe!
Nuestro Dios nos eligió
y nos hizo su pueblo.
¡Su nombre es el Dios todopoderoso!»
La destrucción no tarda en llegar
17-18 El Dios de Israel ha dicho:

«Habitantes de Jerusalén,
esta vez voy a enviarlos muy lejos,
como si lanzara una piedra con la honda.
Voy a ponerlos en aprietos,
y dejaré que los capturen.
Agarren todo lo que puedan
y salgan corriendo,
pues ya se acerca el enemigo».

19 Jeremías dijo:

«¡Qué terrible es mi dolor!
¡Mi sufrimiento no se acaba!
Estoy sufriendo en carne propia
los males de mi pueblo.
20 Toda mi patria está destruida
y no puedo reconstruirla.
Ya no hay nadie que pueda ayudarme;
toda mi gente está muerta.
¡He quedado abandonado!
21 Los gobernantes de este pueblo
resultaron ser unos tontos
que no buscaron a Dios.
Por eso no tuvieron éxito,
y ahora nosotros parecemos
un rebaño de ovejas perdidas.

22 »¡Escuchen! ¡Llega una mala noticia!
Un gran ejército viene del norte,
y convertirá las ciudades de Judá
en un montón de ruinas;
¡allí harán su casa los perros salvajes!»

23 Jeremías oró así:

«Dios mío,
yo sé que nadie es dueño
de su vida y su futuro.
24 Te pido que nos corrijas,
pero hazlo con justicia.
No nos corrijas mientras estés enojado,
pues nos destrozarías por completo.
25 Mejor castiga con furia
a los habitantes de las otras naciones.
Ellos no te reconocen como su Dios,
pues nos han destruido por completo
y han arruinado nuestro país».
Tupã ha tupã gua'u ñemomba'e guasu
1 Ehendu Israel ko he'ikáva ndéve Ñandejára. 2 Ñandejára he'i:

“Ani pejapo
ambue tetã nguéra
ojapoháicha,
térã peñemondýi
umi mba'e yvágare
pehechávagui,
tetã nguéra ojapoháicha.
3 Výro rei
pe ha'e kuéra ojapóva
itupã nguéra omomba'évo.
Oity yvyra ka'aguýpe,
peteĩ ta'ãnga apoha
ojapo chugui ta'ãnga,
4 upéi pláta ha órope
ombojegua,
ha omohenda hatã
klávo ha martíllope
ani haguã ho'a.
5 Ta'ãnga kuéra ojogua
ta'ãnga omondýi haguã
guyra,
merõtýpe oñemoĩva.
Ndaikatúi oñe'ẽ,
ha ojereraha mante vaerã
ndoguatáigui.
Ani pekyhyje chugui kuéra.
Avave rehe ndojapói ivaíva
térã iporãva.”

6 Ore Jára,
ndaipóri ndeichagua.
Ndé nde tuicha,
ha tuicha nde pokatu.
7 Máva piko
ndokyhyje mo'ãi nde hegui,
ko ndéva
tetã nguéra
ruvicha guasu?
Nde hegui ojekyhyje vaerã.
Opa iñarandúva
ha mburuvicha guasu
yvy arigua apytépe
ndaipóri ndeichagua.
8 Ha'e kuéra niko
itavýva memete,
ha iñakãme
mba'eve ndoguerekói.
Peteĩ yvyra pehẽngue
ndaikatúi mba'eve
ombo'évo chupe kuéra!
9 Itupã gua'u kuéra niko
Tarsis peguare plátante
ha óro ojegueru vaekue
Ufazgui,
ta'ãnga jegua apoha
ojapo vaekue,
ao pytãũ
ha ao pytãme oñemondéva,
mba'e porã apoha ha'evéva
rembiapokue.
10 Ñandejára hína
pe Tupã añetegua,
Tupã oikovéva,
mburuvicha guasu pavẽ.
Ha'e ipochy ramo,
yvy oryryipa,
tetã nguéra
ndogueropu'akái.

11 (Peẽ, Israelgua, peje tetã nguérape: “Umi tupã ojapo'ỹ vaekue yvy ha yvága opa reíta yvy ári. Peteĩ ha'e kuérava jepe ndopyta mo'ãi yvága guýpe”).
Purahéi Ñandejárape
(Jer 51.15-19)
12 Ñandejára ipokatúpe
ojapo vaekue yvy,
iñarandu rupi
omoĩ hatã ipyendápe,
iñakã porã rupi
oipyso pe yvága.
13 Iñe'ẽ sununúme
omokororõ y yvága pegua,
yvy apýragui
omopu'ã arai,
ombovera ára tiri
ama pa'ũme,
ha oguenohẽ yvytu
iñongatuhágui.
14 Yvypóra itavy
ha ndoikuaái mba'eve.
Tupã gua'u ra'ãnga
ombotavy ijapohárape.
Umíva hína ta'ãnga
ndoikovéiva.
15 Umíva výro rei
ha toryja.
Ñandejára ohundítava
oporombojovakévo.
16 Ndapeichaguáiete hína
Tupã Jacob Jára,
opa mba'e apohare!
Ha'e oiporavo vaekue
Israel imba'erã.
“Opa mba'e Jára
ipu'akapáva”
hína héra.
Maranduhára ha tetã oñomongeta
17 --Nde, tetã
reñemongoráva,
ne mba'éva guive embyaty,
18 Ñandejára he'ígui:
‘Mombyry amombóta
ko'ã tetã guápe.
Ajopy vaíta
hendive kuéra,
jahechápa péicha
nda che juhúi.’
19 Ho'a vaiete piko chéve!
Ajekutu hague ndokueravéi
ha che aimo'ã vaekue
aropu'akataha!

20 Che rekoha oñehundi,
isã nguéra osopa.
Che memby kuéra che reja.
Ndoikove véima!
Ndaipóri véima ou vaerã
omopu'ã che rekoha
ou vaerã oipyso
ivakapi kuéra.

21 --Ovecha rerekua
ko'apegua itavy,
ndohekái Ñandejárape.
Upévare oho vai
chupe kuéra,
ha ijovecha kuéra
isarambipa.

22 Cháke! Oguahẽ marandu!
Tetã yvate gotyo guágui
ou sununu,
ojapótava
Judá táva kuéragui
yvy ojeiko'ỹha,
ha aguara saite keha.

23 Ha che Jára!
Aikuaa yvypóra
ndaha'eiha hekove jára,
ndoikuaaiha
mba'épa oikóta chugui.
24 Teko joja porãme
ore nupã ha ani pochýpe,
ore rundíta niko
upéicharõ.
25 Epoína nde pochy
tetã nguérare,
ndoikuaaséiva
nde hegui mba'eve.
Umi nohenóiriva nde réra,
ho'upa haguére
Jacob retã.
Ohundiete voi
ha ojapo ko tetãgui
tapere.