David libera a la ciudad de Queilá
1 Los filisteos atacaron la ciudad de Queilá y se llevaron el trigo recién cosechado. Cuando David lo supo, 2 le preguntó a Dios:

—¿Debo ir a atacar a los filisteos?

Y Dios le contestó:

—Ve y atácalos. Salva a la ciudad de Queilá.

3 Sin embargo, los hombres que andaban con David le aconsejaron:

—No vayas. Si estando aquí en Judá, que es nuestra tierra, tenemos miedo, con mayor razón si vamos a Queilá y atacamos al ejército filisteo.

4 David volvió a preguntarle a Dios si debía ir o no, y Dios le contestó: «Ya te dije que vayas, pues yo te ayudaré a derrotar a los filisteos».
5 David fue con sus hombres a Queilá y peleó contra los filisteos. Los venció y les quitó sus rebaños. Así salvó a la gente de Queilá.
6-8 Cuando le informaron a Saúl que David estaba en Queilá, pensó: «Dios me está ayudando a atrapar a David. Se ha metido en una ciudad que se cierra con portones y candados, y no va a poder escapar».
Enseguida Saúl reunió a todo su ejército, y se puso en marcha hacia Queilá para capturar a David y a su gente. Pero Abiatar, el hijo del sacerdote Ahimélec, tenía un chaleco sacerdotal, que usaban los sacerdotes para conocer la voluntad de Dios. Lo había llevado consigo cuando huyó de Saúl y se unió a David en Queilá. 9 Cuando David supo que otra vez Saúl quería matarlo, llamó a Abiatar y le pidió llevar el chaleco. 10 Entonces David le consultó a Dios:

—Dios de Israel, sé que Saúl va a venir a Queilá, y que por mi culpa va a matar a toda la gente. 11 ¡Dime si esto es verdad!

—Es verdad —contestó Dios—. Saúl vendrá.

12 David volvió a consultar a Dios:

—Y la gente de Queilá, ¿nos traicionará?

—Así es. Los traicionará —contestó Dios.

13 Entonces David y sus seiscientos hombres se fueron de Queilá, y empezaron a huir de un lado a otro.
Cuando le informaron a Saúl que David se había ido de Queilá, ya no atacó la ciudad.
David se esconde en el desierto
14 Desde entonces David se escondía en las cuevas bien protegidas que había en el desierto de Zif. Y aunque Saúl lo buscaba todo el tiempo, Dios no dejaba que lo encontrara.
15 Una vez David estaba en Hores, en el desierto de Zif, y llegó a saber que Saúl lo andaba buscando para matarlo. 16 Pero Jonatán fue a Hores para ver a David, y lo animó a tener confianza en Dios. 17 Le dijo:

—No tengas miedo. Mi padre no va a poder encontrarte. Además, hasta él sabe que tú vas a ser rey de Israel, y que yo seré menos importante que tú.

18 Ese día renovaron su pacto de amistad delante de Dios. Después de eso, David se quedó en Hores y Jonatán regresó a su casa.
19-20 En otra ocasión, algunas personas de Zif fueron a Guibeá y le dijeron a Saúl:

—David está escondido en nuestra tierra, en las cuevas de Hores. Cuando Su Majestad quiera venir, se lo entregaremos. Está en el cerro de Haquilá, al sur del desierto.

21 —¡Que Dios los bendiga por tenerme compasión! —les dijo Saúl. 22 Vayan y fíjense bien dónde está, pues me han dicho que es muy listo. 23 Vean bien dónde se esconde, y regresen a decírmelo. Entonces yo iré con ustedes y, si David está allí, lo atraparé, ¡aunque tenga que buscarlo entre todas las familias de Judá!

24-25 Aquellas personas regresaron a Zif, y Saúl y sus hombres se fueron tras ellas para buscar a David.
David y su gente estaban al sur del desierto de Maón. Cuando David supo que Saúl lo buscaba, bajó a la roca que estaba en el desierto de Maón.
Saúl supo dónde estaba David, y fue a perseguirlo. 26 Por un lado del cerro iba Saúl, y por el otro iba David. Cuando Saúl y su ejército estaban a punto de alcanzar a David y a su gente, 27 llegó un mensajero y le dijo a Saúl: «¡Regrese usted de inmediato, porque los filisteos nos están atacando!»
28 Saúl tuvo entonces que dejar de perseguir a David, y se fue a pelear contra los filisteos. Por eso a aquella roca se le conoce como «la roca del escape».
29 29 (24.1) Después de eso, David se fue a vivir por un tiempo a las cuevas protegidas de En-gadi.
David oipe'a táva Queilá filistéogui
1 Peteĩ jey filistéo kuéra ondyry táva Queilá rehe ha omonda pe trígo ojejykýi ramóva. David oikuaávo upéva, 2 oho ha oporandu*f** Ñandejárape. He'i chupe:
—Ikatúpa aha añorãirõ ko'ã filistéo ndive?
Ha Ñandejára he'i chupe:
—Tereho katu eñorãirõ. Nde pu'akáta hese kuéra, ha eipe'a chugui kuéra táva Queilá.
3 Umi oĩva David ndive katu he'i chupe:
—Ko Judápema voi jakyhyje hína, ko'ytevéta jahárõ Queilápe ñañorãirõvo filistéo kuéra ndive.
4 Upérõ David oporandu jey Ñandejárape, ha Ñandejára he'i chupe:
—Tereho katu Queilá gotyo. Che amoĩta nde pópe filistéo kuéra.
5 David ha hendivegua oho Queilá gotyo, ha upépe oñorãirõ filistéo kuéra ndive. Ohundi ete voi chupe kuéra ha oñemomba'e hymba kuérare. Péicha David oipe'a Queilá guápe filistéo kuéragui.
6 Upe aja Abiatar, Ahimélec ra'y, okañy ra'e oñembyaty haguã David ndive Queilápe, ha ogueraha efod.*f** 7 Saúlpe katu oje'e David oĩha Queilápe ha he'i ipype: “Tupã omoĩma chupe che pópe. Oikévo pe távape ha'e voi oñemboty hokẽ kupépe.”
8 Upépe voi Saúl ohenoika opa iñorãirõhárape oho haguã Queilá gotyo, omongora haguã David ha hendive guápe. 9 David oikuaávo Saúl ouha chupe, ojerure pa'i Abiatárpe efod oporandu haguã Ñandejárape. 10 Ha he'i David:
—Tupã Israel Jára, aikuaa Saúl ouha Queilápe ohundi haguã ko táva, che aimégui ápe. 11 Oútapa Saúl che piári, ahendu haguéicha? Che me'ẽtapa chupe umi Queilagua? Tupã Israel Jára, ajerure ndéve rehechauka haguã chéve ko'ã mba'e.
Ha Ñandejára he'i:
—Saúl oúta.
12 Upérõ David oporandu:
—Umi Queilagua piko ore me'ẽta Saúlpe che ha che ndive guápe?
Ha Ñandejára he'i:
—Pene me'ẽta.
13 Upérõ David ha hendivegua, 600 kuimba'e rupi ha'e kuéra, osẽ Queilágui ha oho rei. Saúl oikuaávo David okañy hague, nomuñavéi chupe.
David oiko yvy ojeiko'ỹháme.
14 David oiko yvy ojeiko'ỹha, umi oñekañy porãveha rupi, umi yvyty pa'ũ rupi oĩva yvy ojeiko'ỹha Zif héravape. Ha Saúl ohekave ramo jepe chupe opa ára, Tupã nomoĩri chupe ipópe. 15 Opáichavo David okyhyje Saúlgui osẽ haguére ojukávo chupe. Upévare opyta táva Hórespe, yvy ojeiko'ỹha Zífpe.
16 Peteĩ jey Saúl ra'y Jonatán oho David rendápe Hórespe, omokyre'ỹ ha ombojeroviave haguã chupe Tupãre. 17 He'i chupe:
—Ani rekyhyje. Che ru Saúl niko na nde rupyty mo'ãi. Nde reikóta Israel ruvicha guasúrõ ha che aĩta ne moirũha ramo pe tetã sãmbyhýpe. Kóva che ru Saúl jepe oikuaa.
18 Upérõ ome'ẽ hikuái ojupe oñoñe'ẽ ha omoĩ Tupãme iñe'ẽ renduha ramo. Upéi Jonatán oho jey hógape ha David opyta Hórespe. 19 Karai kuéra Zif pegua katu oho Guibeápe oñe'ẽ haguã Saúl ndive ha he'i chupe:
—David okañy ore yvýpe, peteĩ oñemo'ã porãháme oĩva yvyty Haquila, Hórespe, yvy ojeiko'ỹhágui sur gotyo. 20 Rehose vovénte ikatu reho, ore ruvicha guasu, ha ore romoĩta chupe nde pópe.
21 Saúl he'i chupe kuéra:
—Ñandejára ta pende rovasa pe che poriahurereko haguére! 22 Ko'ágã ajerure peẽme peho haguã pehecha porã mamoitépa ha'e oĩ ha mávapa ohecha ra'e chupe. Ahendu niko oiko kuaa itereiha. 23 Pema'ẽ porã opa umi kañyha ha'e oikehápe ha peju jey peikuaa porã rire. Upépe che aháta pene ndive. Ha oĩ ramo upérupi, añetehápe che ahekáta chupe opavave apytépe, opa Judá pýre.
24 Ha'e kuéra oho jey Zífpe Saúl renonderã. Upe aja David oĩ hendivegua ndive yvy ojeiko'ỹháme Maón héravape, upe ñúme oĩva sur gotyo, 25 Saúl ha hendivegua oho ohekávo chupe. David oñemomarandúvo, oguejy Maón pegua ita guasúpe. Oikuaávo Saúl, ojepoi David rapykuéri. 26 Peteĩ yvyty yke rupi oho Saúl ha hendivegua ha pe ambue rupi David ha hendivegua. Pya'e oho okañy haguã Saúlgui. Saúl ha hendivegua omongoráma David ha hendive guápe ha ipojáitama hese kuéra. 27 Upe vove oguahẽ peteĩ ñe'ẽ reruha, he'íva Saúlpe:
—Che ruvicha guasu, eju pya'e, cháke filistéo kuéra oike ñane retãme!
28 Upérõ Saúl nomuñavéi Davídpe ha oho oñorãirõvo filistéo kuéra ndive. Upévare upe tenda héra “Ita guasu jueja”.