El trabajo de Pablo en Tesalónica
1 Hermanos en Cristo, ustedes saben bien que la visita que les hice no fue inútil. 2 También saben que en la ciudad de Filipos nos insultaron y maltrataron. Pero aunque tuvimos muchas dificultades, Dios nos dio valor para anunciarles la buena noticia. 3 Y cuando la anunciamos, dijimos siempre la verdad: nuestras intenciones eran buenas y no tratamos de engañar a nadie. 4 Al contrario, Dios nos aprobó y nos encargó anunciar la buena noticia, y eso es lo que hacemos. No tratamos de agradar a nadie, sino solo a Dios, pues él examina todo lo que sentimos y pensamos. 5 Como ustedes saben, jamás les hemos dicho cosas lindas para tratar de convencerlos, ni los hemos engañado para ganar dinero. Dios sabe que esto es cierto. 6 Nunca hemos querido que ustedes, o que otras personas, nos traten como a gente importante. 7 Como somos apóstoles de Cristo, pudimos haberles exigido que nos ayudaran, pero no lo hicimos. En vez de eso, cuando estuvimos con ustedes, los tratamos con mucho cariño y ternura, como una madre que cuida y cría a sus propios hijos. 8 Tanto los amamos y queremos que no solo les habríamos anunciado la buena noticia de Dios sino que, de haber sido necesario, hasta habríamos dado nuestra vida por ustedes.
9 Hermanos míos, ustedes seguramente se acuerdan de lo duro que trabajamos para ganarnos la vida. Mientras les anunciábamos la buena noticia de Dios, trabajábamos de día y de noche, para que ninguno de ustedes tuviera que darnos dinero. 10 Ustedes confían en Dios, y nosotros nos hemos portado bien y correctamente con ustedes. Dios sabe que eso es cierto, y ustedes también. Nadie puede acusarnos de nada. 11 Saben que a cada uno de ustedes lo hemos tratado como trata un padre a sus hijos. Los animamos, los consolamos, 12 y también insistimos en que vivieran como deben vivir los que son de Dios, los que han sido llamados a compartir su propio reino y poder.
13 Además, siempre damos gracias a Dios porque, al llevarles su mensaje, ustedes lo aceptaron como si lo recibieran de parte de Dios y no de un ser humano. Y es verdad, ese mensaje es de Dios, y hace que los que confían en él cambien su manera de vivir. 14 A ustedes, hermanos, les pasó lo mismo que a los cristianos de las iglesias de Dios en Judea: ¡su propia gente se burló de ellos y los atacó! Eso les pasó a ustedes cuando gente de su propio país los buscó para maltratarlos. 15 Los judíos mataron al Señor Jesús y a los profetas, y luego nos echaron de su país. Ellos no hacen lo que a Dios le agrada, sino que están en contra de todos, 16 y a nosotros no nos dejan anunciar el mensaje de salvación a los que no son judíos. Así añaden más pecados a los que ya han cometido. Pero al final Dios los castigará terriblemente.
Pablo deseaba visitar a los tesalonicenses
17 Sin embargo, hermanos míos, aunque nosotros nos separamos de ustedes por un tiempo, siempre los recordábamos con cariño y deseábamos mucho ir a verlos. 18 Intentamos visitarlos, y en más de una ocasión yo mismo traté de ir, pero Satanás nos lo impidió. 19 Teníamos deseos de verlos, pues cuando nuestro Señor Jesús regrese y nos pida cuentas, nos sentiremos orgullosos, felices y seguros de nuestro trabajo por ustedes. 20 ¡Ustedes son nuestro orgullo y alegría!
Pablo ojapóva Tesalónicape
1 Peẽ voi, ore pehẽngue, peikuaa pe ore jeho pende recha haguã ndareíri hague. 2 Peikuaaháicha katu, Filípospe rojeja'o ha rojerereko asy rire ramo jepe, Tupã ore pytyvõ romombe'u haguã peẽme hembipota, py'a guasúpe ha ñorãirõ atã pa'ũme. 3 Roikuaágui ndorojavyiha pe romombe'úvape, ha noroñe'ẽi ave rohekágui mba'e vai térã roporombotavy haguã. 4 Tupã katu ombyaje ore rembiapo ha ome'ẽ oréve romyasãi haguã hembipota, ha upéicha roñe'ẽ. Ndorojapói mba'eve rojehayhuka haguã avavépe, Tupã mante, oipyguaráva ore py'a. 5 Peikuaaháicha, araka'eve na porombojuruhe'ẽi vaekue ñe'ẽ porãreve, térã roiporu ro'éva romono'õ haguã viru. Tupã oikuaa upéva. 6 Araka'eve ndorohekái vaekue ore mbojerovia avave: peẽ térã oimeraẽva. 7 Ikatu vaerã mo'ã ramo jepe roñeñanduka peẽme Cristo remimbo'ekue ramo, roiko mitãicha pende apytépe. Peteĩ sy omongakuaa ha oñangarekóva imemby teére, 8 upéicha avei, pende rayhu etereígui, rome'ẽse vaerã mo'ã peẽme, ndaha'éi Ñandejára Ñe'ẽ añónte, ore rekove guive katu.Mba'eichaite peve nipo roguahẽ pende rayhuetei! 9 Ore pehẽngue, peẽ pene mandu'áne mba'éichapa romba'apo ha roñeha'ã rojekovereka haguã. Romba'apo vaekue ára ha pyhare, ani haguã ipohýi peẽme ore rekove, romyasãi aja peẽme Ñandejára Ñe'ẽ.
10 Peẽ peikuaa, ha Tupã avei, ore marangatu, ore reko joja ha ore mba'e porã hague pene ndive, peẽ Tupã reroviahára. 11-12 Peikuaa avei, ore pene myakã raku ha pene mombytu'u hague, peteĩ-teĩme, ojapoháicha peteĩ túva ta'ýra kuéra ndive. Ro'e peẽme peiko haguã peiko vaerãháicha Tupã reroviaha rekoitépe, pene renóiva peike haguã hetã teépe ha heko mimbipápe.
13 Upévare, ore rome'ẽva ore aguije Tupãme, peẽ niko pehendu ramo guare Ñandejára Ñe'ẽ romyasãiva pende apytépe, pemoguahẽ pende py'apýpe Tupã marandu ramo, ha ndaha'éi yvypóra marandu ramo. Ha añetehápe Tupã marandu hína, ogueraháva peẽme mba'e porã, peẽ heroviahápe. 14 Peẽ ore pehẽngue, pehasa asy ramo guare pene retãgua pópe, ojehu peẽme pe ojehúva avei umi Tupã reroviaha Jesucristo ndive guápe, Judéape, chupe kuéra avei niko omuñamba vaekue umi judío, hetãguáva. 15 Umi judío ojuka vaekue Ñandejára Jesúspe, ojuka haguéicha yma umi maranduhárape, ha ore mosẽ oréve. Ha umíva ndoikói Tupã oipotaháicha ha opu'ã opavavére, 16 roñe'ẽsérõ umi judio'ỹva ndive, oñepysyrõ haguã, ndohejái oréve. Upéicha akói oñemyenyhẽ angaipágui. Ha opa haguã ko'ã mba'e, Tupã ombou hi'ári kuéra ñenupã nde vaíva.
Hi'ãnte Páblope oho jey hendápe kuéra
17 Ore pehẽngue, rojei ramo pende hegui sapy'ami, ha nda ore rechavéi ramo jepe, poguerekómi ore py'apýpe ha hi'ã etereími oréve roho pende rechami. 18 Roñeha'ã jepi roho haguã; che, Pablo hetave jey ahase, ha Sataná che joko. 19 Mávare piko ikatu rojerovia, rovy'a ha roñembotuicha, Ñandejára Jesús renondépe, ou jeývo? Napeẽi ramo, avavéne. 20 Peẽ niko ore reko mimbipa ha ore vy'a.