La fuerza y el orgullo de Pablo
1 Nada se gana con hablar bien de uno mismo. Pero tengo que hacerlo. Así que ahora les voy a contar las visiones que tuve, y lo que el Señor Jesucristo me dio a conocer. 2-3 Conozco a un hombre que cree en Cristo, y que hace catorce años fue llevado a lo más alto del cielo. No sé si fue llevado vivo, o si se trató de una visión espiritual. Solo Dios lo sabe. 4 Lo que sé es que ese hombre fue llevado al paraíso, y que allí escuchó cosas tan secretas que a ninguna persona le está permitido decirlas. 5 Yo podría estar orgulloso de conocer a una persona así, pero no de mí mismo, pues yo sólo puedo hablar de mis debilidades. 6-7 Claro que hablar bien de mí no sería una locura, porque estaría diciendo la verdad. Pero no lo voy a hacer, porque no quiero que, solo por las cosas que hago o digo, o por las cosas maravillosas que Dios me ha mostrado, alguien piense que soy más importante de lo que en realidad soy. Por eso, para que no me llene de orgullo, padezco de algo muy grave. Es como si Satanás me clavara una espina en el cuerpo para hacerme sufrir. 8 Tres veces le he pedido a Dios que me quite este sufrimiento, 9 pero Dios me ha contestado: «Mi amor es todo lo que necesitas. Mi poder se muestra en la debilidad.» Por eso, prefiero sentirme orgulloso de mi debilidad, para que el poder de Cristo se muestre en mí. 10 Me alegro de ser débil, de ser insultado y perseguido, y de tener necesidades y dificultades por ser fiel a Cristo. Pues lo que me hace fuerte es reconocer que soy débil.
Pablo se preocupa por los hermanos
11 Sé que hablar bien de mí es una locura, pero ustedes me han obligado a hacerlo. Yo soy tan capaz como esos superapóstoles, ¡así que son ustedes los que deberían hablar bien de mí! 12 La paciencia con que he trabajado por ustedes, y los milagros y las cosas maravillosas que he hecho con el poder de Dios, demuestran que soy un verdadero apóstol. 13 Solo una cosa buena les faltó, que otras iglesias sí tuvieron: ¡ustedes no me ayudaron con dinero! ¡Perdónenme! Tal vez sea mi culpa no haberles pedido ayuda.
14 Ya estoy listo para ir a visitarlos por tercera vez, pero tampoco ahora les pediré que me ayuden con dinero. Me interesan ustedes, no su dinero. Al fin de cuentas, no son los hijos los que deben juntar dinero para los padres, sino los padres los que deben juntar dinero para los hijos. Y ustedes son mis hijos. 15 Y yo con mucho gusto gastaré lo que tengo, y hasta yo mismo me gastaré, para ayudarlos a ustedes. Si yo los amo tanto, ¿por qué ustedes me aman tan poco?
16 Ustedes saben que no quise que se preocuparan por darme dinero. Sin embargo, hay quienes dicen que con mucha astucia los hice caer en una trampa. 17 Pero yo no los engañé por medio de las personas que les envié. 18 Cuando les pedí a Tito y al otro hermano de la iglesia que fueran a verlos, ellos no se aprovecharon de ustedes. ¿No es verdad que Tito y yo nos hemos portado con ustedes de la misma manera? ¿No pensamos lo mismo acerca de este asunto?
19 Tal vez crean ustedes que estamos pidiéndoles disculpas, pero no es así. Nosotros pertenecemos a Cristo, y Dios es testigo de todo lo que hablamos. Todo lo que hemos hecho, queridos hermanos, lo hicimos para ayudarlos a confiar cada vez más en Cristo. 20 Me da miedo pensar que, cuando vaya a visitarlos, no los encuentre como yo quisiera, y que tampoco yo resulte ser lo que ustedes esperan. Tengo miedo de encontrarlos peleándose, o envidiándose, o enojados unos contra otros, o que resulten ser egoístas, chismosos, murmuradores, orgullosos y alborotadores. 21 Me da miedo pensar que, cuando vaya a visitarlos, mi Dios me haga sentir tanta vergüenza que me ponga a llorar porque muchos de ustedes no han dejado de pecar ni de hacer lo malo, sino que siguen teniendo relaciones sexuales prohibidas.
Tupã ohechauka ha oikuaauka vaekue Páblope
1 Mba'eve nañanohẽi ñañe'ẽ porãrõ ñande jehe. Opáichavo tekotevẽ añe'ẽ umi mba'e ahecha ha oikuaauka vaekue chéve Ñandejára. 2 Aikuaa peteĩ Cristo moirũhárape, ojapo 14 áño ojereraha hague yvága mbohapyhápe. Ndaikuaái hetépepa térã ijespíritupe, upéva Tupã oikuaa. 3 Ha aikuaa upe kuimba'épe (hetépepa térã ijespíritupe ndaikuaái, Tupã mante oikuaa), 4 ojereraha hague vy'a rendápe ha upépe ohendu ñe'ẽ ñemimby, avaveichagua yvypóra ikatu'ỹva omombe'u. 5 Upeichagua yvypórare ikatúne añembotuicha. Che jehe katu ndarekói mba'érepa añembotuichávo, ndaha'éi ramo che kangy haguére. 6 Opáichavo, añembotuichase ramo, upéva ndaha'éi chéne itarováva rembiapo, añeteguávantene. Upéicharõ jepe ndajaposéi, ani haguã avave che apo tuichave upe ohechávagui che rehe, térã ohendúvagui che hegui, 7 ahecha ha ahendu haguére umi mba'e guasuetéva. Upévare, ani haguã che voi aimo'ã che mba'eguasuveha pe ha'évagui, areko che retére peteĩ ñuatĩ che kutúva, Sataná remimboúicha che rereko asýva. 8 Mbohapy jey ajerure vaekue Ñandejárape oipe'a haguã che hegui ko jehasa asy. 9 Ñandejára katu he'i chéve: “Che mborayhúnte upe reikotevẽva. Che pokatu niko ojechaukapaite ne kangykuépe.” Aipórõ, añemomba'eguasuseve che kangýgui, oguapy haguã che ári Cristo pokatu. 10 Ha avy'a avei che kangy ramo, ajeja'o ramo, aikotevẽ ramo, ojekaguai ramo che rehe, ha opaichagua hasýva arohasáva Cristo rehehápe. Che kangyve ramo niko añandu che mbareteveha. 11 Itarováva reko aiporu kuri pene ndive, ha peẽ pejapouka chéve upéva. Peẽ hína peñe'ẽ porã vaerã mo'ã che rehe, mba'evépe niko na che michĩvéi umi pende apóstol oñembotuichaitévagui. Jepéko che, na che porãi mba'everã! 12 Umi jehasa asy aropu'aka vaekue pochy'ỹre, umi mba'e hechapyrãva, jehecharamomby, mba'e ñaimo'ã'ỹva pehecha vaekue, ohechauka cheha apóstol añetegua. 13 Aipota peheja rei chéve oime rire pombopochy ra'e. Peteĩ mba'épente peẽ pene michĩve umi Jesucristo reroviaha ambuégui: che nda che pohýiri vaekue peẽme guarã!
Pablo he'i vokoieténte ohotaha Coríntope
14 Ambosako'íma hína che jeho mbohapyha pene rendápe. Ko'ágã avei nda che pohýi chéne peẽme. Ndahekái pe peẽ perekóva, peẽmente poheka. Túva kuéra niko umi ombyaty vaerã viru ita'ýra kuérape guarã, ndaha'éiri ta'ýra itúva kuérape guarã. 15 Ha che, che py'aite guive, ame'ẽta opa arekóva ha añeme'ẽ jey-jeýta pende rehehápe. Pohayhuve haguére ára ko'ẽre piko peẽ che rayhu'ivéta pehóvo? 16 Oiméne pehecha kuaa nda che pohýiri hague peẽme. Opáichavo, oĩ he'íva pokarẽme poity hague ñuhãme. 17 Che piko ajopy vai ra'e pene ndive, umi peẽme amondo vaekue rupi? 18 Amondo vaekue Títope pende rendápe, ha hendive ambue ñane pehẽnguépe. Ojopy vai piko Tito ra'e pene ndive? Ndaha'éi piko peteĩchante ha peteĩ espíritupente roiko vaekue pene ndive?
19 Ikatu mba'éko peimo'ã añemoĩ porãseha pene renondépe, ha ndaupéichai hína. Upéva rangue, añe'ẽ hína Tupã renondépe ha Cristo rérape. Ha opa ko'ã mba'e, che pehẽngue kuéra pohayhu etéva, ajapo pomopu'ã haguã. 20 Akyhyje niko, aguahẽvo pene rendápe, ndapojuhúi ramo guarã che aipotaháicha, ha peẽ nda che juhúi ramo guarã peipotaháicha. Akyhyje oĩ ramo guarã ñorãirõ, py'a rasy, pochy, chentese, ñe'ẽ rei, jekaguai ojuehe, jejapo ha sarambi. 21 Akyhyje avei kóva ko che jehópe, Tupã che Jára che motĩ ramo guarã pende hegui, ha che mbojahe'o heta pende apytépe guáre, are guivéma iñangaipáva, ha ndopoiséiva heko ky'águi oñembohapo mbaretémava ipype kuéra.