Tuicha mba'e ñepysyrõ
1 Opa ko'ã mba'ére jajapysakave vaerã oñemombe'u vaekuére ñandéve, japia'ỹ haguã tapégui. 2 Teko mbo'e yma ome'ẽ vaekue Tupã hemimbou kuéra rupi, umíva teko mbo'e añete imbaretéva, ha umi hembiapo vai ha naiñe'ẽ rendúi vaekue, umíva oñenupã hekópe. 3 Mba'éicha piko, aipórõ, nañañenupã mo'ãi ñande, ndajajepy'apýi ramo ñañepysyrõ haguãre, ko tuichaite mba'éva upéva. Ñandejára voi niko oñemotenonde vaekue omombe'u haguã ñandéve. Ha upéi upéva, omoañete porãve ñande apytépe umi ohendu vaekue ko'ã ñe'ẽ. 4 Upéi avei, Tupã omoañeteve vaekue mba'e rechauka ha mba'e hechapyrãva reheve, ha Espíritu Santo ome'ẽ vaekue ñandéve heta hendáicha, ha ha'e oipotaháicha.
Jesucristo, pe ñane pysyrõhára
5 Tupã nomoĩri vaekue hemimbou kuéra poguýpe pe ñande reko tenonderãvévo guarã, ñañe'ẽha hína. 6 Upéva rangue, Ñandejára Ñe'ẽme oime peteĩ hendápe he'iha:

“Máva piko yvypóra
ne mandu'a haguã hese?
Máva piko yvypóra
rejepy'apy haguã hese?
7 Sapy'ami remomichĩve vaekue
ne remimbou kuéragui,
upéi rehupi yvate
ha remomba'e guasu.
8 Opa mba'e remoĩ ipyguýpe.”

Ha upéicha, omoĩvo Tupã opa mba'e ipyguýpe, ndohejái mba'eve oñapytĩ'ỹre ijehe. Ndajahechái jepe upeichaha. 9 Ha jahecha mba'éichapa Jesús, Tupã omomichĩmive vaekue sapy'ami hemimbou kuéragui, yvate ohupi ha omomba'e guasu chupe, pe omano haguéicha omano rupi. Tupã, ohechaukávo imborayhu ñande rehe, oheja omano ñande rehehápe.
10 Opa mba'e oĩ Tupãme guarã ha Tupã ojapógui, oipotáva opa ta'ýra oike heko mimbipápe. Upévare Tupã, Jesucristo ohasa asy rupi, ojapo vaerã vaekue chugui peteĩ ivai'ỹva mba'evépe, oporopysyrõva. 11 Opavave niko peteĩnte itúva, umi imarangatúva ha pe oporomomarangatúva. Upévare, Tupã Ra'y notĩri he'i haguã hese kuéra ipehẽngueha. 12 He'iháicha Ñandejára Ñe'ẽme:
“Nde rehe che mandu'áne
che pehẽngue kuérape,
ha rogueropurahéine
umi aty guasuha rupi.”
13 He'i avei:
“Ha'e che jeroviaha.”
Ha he'i jey:
“Ápe aime che ra'y kuéra ndive,
Tupã ome'ẽ vaekue chéve.”
14 Ta'ýra kuéra ha'eháicha peteĩ to'o ha peteĩ tuguýgui guare, upéicha avei Jesús oiko vaekue yvypóraicha, ho'o ha huguy reheve, imano rupi ipu'aka haguã Aña, ikatúva oporojukáre. 15 Ha péicha oipysyrõ opa umi oiko vaekue kyhyje poguýpe oikove aja pukukue. 16 Añetehápe niko ha'e ndoúi vaekue oipytyvõvo umi Tupã remimboúpe, ha'e ou oipytyvõ haguã Abraham ñemoñarépe. 17 Upévare, oiko vaerã vaekue ipehẽngue kuéraicha opa mba'épe, oiko haguã chugui peteĩ Pa'i Guasu heko jeroviaháva ha oporoporiahurereko kuaáva, omba'apóva Tupãme guarã, ha ojeheja rei haguã yvypórape iñangaipa. 18 Ha ha'e voi ohasa asy ha ojepy'a ra'ã rupi, ko'ágã ikatu oipytyvõ umi ojepy'a ra'ãvape avei.
Una salvación tan grande
1 Por tanto, es necesario que con más diligencia atendamos a las cosas que hemos oído, no sea que nos deslicemos. 2 Porque si la palabra dicha por medio de los ángeles fue firme, y toda transgresión y desobediencia recibió justa retribución, 3 ¿cómo escaparemos nosotros, si descuidamos una salvación tan grande? La cual, habiendo sido anunciada primeramente por el Señor, nos fue confirmada por los que oyeron, 4 testificando Dios juntamente con ellos, con señales y prodigios y diversos milagros y repartimientos del Espíritu Santo según su voluntad.
El autor de la salvación
5 Porque no sujetó a los ángeles el mundo venidero, acerca del cual estamos hablando; 6 pero alguien testificó en cierto lugar, diciendo:
¿Qué es el hombre, para que te acuerdes de él,
O el hijo del hombre, para que le visites?
7 Le hiciste un poco menor que los ángeles,
Le coronaste de gloria y de honra,
Y le pusiste sobre las obras de tus manos;
8 Todo lo sujetaste bajo sus pies.
Porque en cuanto le sujetó todas las cosas, nada dejó que no sea sujeto a él; pero todavía no vemos que todas las cosas le sean sujetas. 9 Pero vemos a aquel que fue hecho un poco menor que los ángeles, a Jesús, coronado de gloria y de honra, a causa del padecimiento de la muerte, para que por la gracia de Dios gustase la muerte por todos.
10 Porque convenía a aquel por cuya causa son todas las cosas, y por quien todas las cosas subsisten, que habiendo de llevar muchos hijos a la gloria, perfeccionase por aflicciones al autor de la salvación de ellos. 11 Porque el que santifica y los que son santificados, de uno son todos; por lo cual no se avergüenza de llamarlos hermanos, 12 diciendo:
Anunciaré a mis hermanos tu nombre,
En medio de la congregación te alabaré.
13 Y otra vez:
Yo confiaré en él.
Y de nuevo:
He aquí, yo y los hijos que Dios me dio.
14 Así que, por cuanto los hijos participaron de carne y sangre, él también participó de lo mismo, para destruir por medio de la muerte al que tenía el imperio de la muerte, esto es, al diablo, 15 y librar a todos los que por el temor de la muerte estaban durante toda la vida sujetos a servidumbre. 16 Porque ciertamente no socorrió a los ángeles, sino que socorrió a la descendencia de Abraham. 17 Por lo cual debía ser en todo semejante a sus hermanos, para venir a ser misericordioso y fiel sumo sacerdote en lo que a Dios se refiere, para expiar los pecados del pueblo. 18 Pues en cuanto él mismo padeció siendo tentado, es poderoso para socorrer a los que son tentados.