David ndojukaséi Saúlpe
1 Karai kuéra Zif pegua oho Guibeápe Saúl rendápe ha he'i chupe David okañyha yvyty Haquila héravape, yvy ojeiko'ỹha rovái.
2 Upérõ Saúl oiporavo 3.000 ñorãirõhára Israelgua ha oho yvy ojeiko'ỹha Zífpe David rekávo. 3 Opyta yvyty Haquílape, oĩva tape ykére, yvy ojeiko'ỹha rovái. David katu, oĩva yvy ojeiko'ỹháme, ohecha kuaa Saúl ou hague hapykuéri, 4 ha omondo maña ñemiha oikuaa haguã mamópa oguahẽ ra'e Saúl. 5 Upéi oho Saúl opyta haguépe ha oma'ẽ mamópa oke Saúl ha Abner, Ner ra'y, ha'éva Saúl ñorãirõhára kuéra ruvicha. Saúl oke hína tekohápe ha omongora chupe umi hendivegua. 6 Upéi David oñe'ẽ Ahimélec hitíta ha Abisai ndive, upéva Seruiá memby ha Joab ryvy, ha oporandu chupe kuéra:
—Mávapa oguejýta che ndive tekohápe ñaguahẽ haguã Saúl oĩháme?
—Che aháta ne ndive, he'i Abisai.
7 Pe pyharépe voi David ha Abisai oho tekohápe. Saúl oke hína ha iñakãngyta ykére oguereko ikyse yvuku ojejakutúva yvýre. Abner ha hendivegua oñeno ijerére. 8 Upérõ Abisai he'i Davídpe:
—Ko árape Tupã omoĩ nde pópe nde rehe ija'e'ỹvape. Eheja chéve tajuka ko'ágã ha tajakutu chupe yvýre ikyse yvuku teépe. Peteĩ hýupente ajapóta ha natekotevẽ mo'ãi ambojo'a.
9 David katu he'i chupe:
—Ani rejuka. Ndaipóri avave ojukáva mburuvicha guasúpe Ñandejára oiporavo vaekue, opytáva oñenupã'ỹre. 10 Ñandejára rérape ame'ẽ che ñe'ẽ, Ñandejára ite upe ojukáva chupe, oguahẽvo chupe hi'ára, térã oikévo ñorãirõme. 11 Ani ágã Ñandejára oheja ajuka pe mburuvicha guasu ha'e oiporavo vaekuépe. Jaraha pe kyse yvuku oĩva iñakãngyta ykére ha hi'y ryru, ha jaha.
12 David ipojái kyse yvuku ha y ryru rehe oĩva Saúl akãngyta ykére ha oho hikuái. Avave ndohechái ha nohendúi chupe kuéra; avave ndopáyri. Ñandejára niko omonge hatã ra'e chupe kuéra. 13 David ohasa upe ñu mboypýri, oñemoĩ pe yvyty ru'ãme, ha opyta mombyrymi chugui kuéra. 14 Upérõ David osapukái Abner ha iñorãirõhára kuérape:
—Abner! Che rendúpa hína?
Abner he'i:
—Máva piko nde, resapukái haguã mburuvicha guasúpe?
15 David he'i chupe:
—Na ndéipa hína pe kuimba'e Israélpe ijojaha'ỹva? Mba'éicha rupi piko nereñangarekói ra'e nde ruvicha guasúre? Peteĩ ndaha'éiva avave oike kuri nde ruvicha rendápe ojuka haguã chupe. 16 Naiporãi ete hína pe rejapo vaekue! Ñandejára rérape ha'e peẽme iporãha opa peẽ peje juka, napemo'ãi haguére pende járape, upe mburuvicha guasu Ñandejára oiporavo vaekue. Tereho eheka nde ruvicha guasu kyse yvuku ha hi'y ryru oĩ vaekue iñakãngyta ykére, jahecha rejuhúpa!
17 Saúl ohendúvo David ñe'ẽ osapukái chupe:
—Nde niko hína che ra'y David, upe reñe'ẽva chéve?
Ha David he'i:
—Che hína, che ruvicha guasu! 18 Mba'ére piko che muña reikóvo che ruvicha guasu? Mba'e piko che ajapo? 19 Aipota che rendu che ruvicha guasu. Ha'e ramo Ñandejára upe ne moĩva che rehe, aikuave'ẽta chupe mymbajuka*f** che poriahurereko haguã. Ha'e ramo kuimba'e kuéra katu, toiko hikuái ijaheipy ramo Ñandejára renondépe! Che mosẽ niko ágã ko yvýgui Ñandejára mba'éva ha che myaña aiko haguã tupã ambue rapykuéri. 20 Ndaipotái che ruguy oñehẽ mombyry Ñandejáragui. Nde katu resẽ reheka peteĩ tungusúpe ha che muña peteĩ ynambúicha umi yvytýre.
21 Upérõ Saúl he'i:
—Che ra'y David, ahecha kuaa ajapo hague ivaíva! Itavy vaicha aiko ha ajavy tuicha iterei! Eju jeýna. Ndajapo mo'ã véima nde rehe ivaíva. Ko árape niko rehechauka ne rakate'ỹha che rekovére.
22 David he'i chupe:
—Kóina ápe nde kyse yvuku che ruvicha. Tou peteĩ ne rembiguái ipiári, 23 ha Ñandejára tomyengovia peteĩ-teĩme hembiapokuére. Ñandejára ne moĩ ramo jepe che pópe, namopu'ãséi kuri che po upe mburuvicha guasu ha'e oiporavo vaekuére. 24 Ha ko árape ndapokoséi haguére nde rekovére, péicha avei Ñandejára toñangareko che rekovére ha ta che pe'a opa jepy'apýgui.
25 Saúl he'i upérõ:
—Tupã ta nde rovasa che ra'y David! Nde remoñepyrũta hína heta mba'e porã ha opa mba'e osẽ porãta ndéve!
Upe rire Saúl oho jey hógape ha David oho hapére.
David perdona la vida a Saúl en Zif
1 Vinieron los zifeos a Saúl en Gabaa, diciendo: ¿No está David escondido en el collado de Haquila, al oriente del desierto? 2 Saúl entonces se levantó y descendió al desierto de Zif, llevando consigo tres mil hombres escogidos de Israel, para buscar a David en el desierto de Zif. 3 Y acampó Saúl en el collado de Haquila, que está al oriente del desierto, junto al camino. Y estaba David en el desierto, y entendió que Saúl le seguía en el desierto. 4 David, por tanto, envió espías, y supo con certeza que Saúl había venido. 5 Y se levantó David, y vino al sitio donde Saúl había acampado; y miró David el lugar donde dormían Saúl y Abner hijo de Ner, general de su ejército. Y estaba Saúl durmiendo en el campamento, y el pueblo estaba acampado en derredor de él.
6 Entonces David dijo a Ahimelec heteo y a Abisai hijo de Sarvia, hermano de Joab: ¿Quién descenderá conmigo a Saúl en el campamento? Y dijo Abisai: Yo descenderé contigo. 7 David, pues, y Abisai fueron de noche al ejército; y he aquí que Saúl estaba tendido durmiendo en el campamento, y su lanza clavada en tierra a su cabecera; y Abner y el ejército estaban tendidos alrededor de él. 8 Entonces dijo Abisai a David: Hoy ha entregado Dios a tu enemigo en tu mano; ahora, pues, déjame que le hiera con la lanza, y lo enclavaré en la tierra de un golpe, y no le daré segundo golpe. 9 Y David respondió a Abisai: No le mates; porque ¿quién extenderá su mano contra el ungido de Jehová, y será inocente? 10 Dijo además David: Vive Jehová, que si Jehová no lo hiriere, o su día llegue para que muera, o descendiendo en batalla perezca, 11 guárdeme Jehová de extender mi mano contra el ungido de Jehová. Pero toma ahora la lanza que está a su cabecera, y la vasija de agua, y vámonos. 12 Se llevó, pues, David la lanza y la vasija de agua de la cabecera de Saúl, y se fueron; y no hubo nadie que viese, ni entendiese, ni velase, pues todos dormían; porque un profundo sueño enviado de Jehová había caído sobre ellos.
13 Entonces pasó David al lado opuesto, y se puso en la cumbre del monte a lo lejos, habiendo gran distancia entre ellos. 14 Y dio voces David al pueblo, y a Abner hijo de Ner, diciendo: ¿No respondes, Abner? Entonces Abner respondió y dijo: ¿Quién eres tú que gritas al rey? 15 Y dijo David a Abner: ¿No eres tú un hombre? ¿y quién hay como tú en Israel? ¿Por qué, pues, no has guardado al rey tu señor? Porque uno del pueblo ha entrado a matar a tu señor el rey. 16 Esto que has hecho no está bien. Vive Jehová, que sois dignos de muerte, porque no habéis guardado a vuestro señor, al ungido de Jehová. Mira pues, ahora, dónde está la lanza del rey, y la vasija de agua que estaba a su cabecera.
17 Y conociendo Saúl la voz de David, dijo: ¿No es esta tu voz, hijo mío David? Y David respondió: Mi voz es, rey señor mío. 18 Y dijo: ¿Por qué persigue así mi señor a su siervo? ¿Qué he hecho? ¿Qué mal hay en mi mano? 19 Ruego, pues, que el rey mi señor oiga ahora las palabras de su siervo. Si Jehová te incita contra mí, acepte él la ofrenda; mas si fueren hijos de hombres, malditos sean ellos en presencia de Jehová, porque me han arrojado hoy para que no tenga parte en la heredad de Jehová, diciendo: Ve y sirve a dioses ajenos. 20 No caiga, pues, ahora mi sangre en tierra delante de Jehová, porque ha salido el rey de Israel a buscar una pulga, así como quien persigue una perdiz por los montes.
21 Entonces dijo Saúl: He pecado; vuélvete, hijo mío David, que ningún mal te haré más, porque mi vida ha sido estimada preciosa hoy a tus ojos. He aquí yo he hecho neciamente, y he errado en gran manera. 22 Y David respondió y dijo: He aquí la lanza del rey; pase acá uno de los criados y tómela. 23 Y Jehová pague a cada uno su justicia y su lealtad; pues Jehová te había entregado hoy en mi mano, mas yo no quise extender mi mano contra el ungido de Jehová. 24 Y he aquí, como tu vida ha sido estimada preciosa hoy a mis ojos, así sea mi vida a los ojos de Jehová, y me libre de toda aflicción. 25 Y Saúl dijo a David: Bendito eres tú, hijo mío David; sin duda emprenderás tú cosas grandes, y prevalecerás. Entonces David se fue por su camino, y Saúl se volvió a su lugar.