Dios apkelyéseykha Isaías
1 Ekwet'ak axta ko'o Wesse' egegkok apha néten taháno ekyawe ektaqmalma netnók agko' ma'a apyeyam apketsapa axta m'a wesse' apwányam Ozías; apsawhékxók axta nahan napwe'ék apchaqlamap ma'a kañe' tegma appagkanamap. 2 Apháha axta nahan apho énxet ma'a takhapxet, máxa axta táxa. Seis axta nahan chá'a apxempenák xama m'a. Ánet apxempenák axta chá'a apkeláhakkassók ma'a nápaqta'a, keñe axta nahan ánet apkeláhakkassama m'a apyay'ák, keñe axta nahan mók ánet apkelchampeykxa chá'a. 3 Axta aptáhak nahan chá'a apcháneya pók se'e:

“Aptaqmalma, aptaqmalma,
aptaqmalma Wesse' egegkok
ekha nak apyennaqte;
sawheykekxók apcheymákpoho
ekyókxoho keso náxop.”

4 Xama axta ektepa xa kélpeywa nak, kelyawheyha axta m'a tegma appagkanamap atña'ák apagkok nak, lanawók axta éten ma'a kañe' tegma appagkanamap. 5 Keñe axta ektáha élchetama ewáxok se'e: “¡Ko'o laye, watsapok sa'! Ekwet'ak ahaqta'ák ahagko' ma'a Wesse' Apwányam, cham'a Wesse' ekha nak apyennaqte; ko'o sekteme énxet ekteyapmól'a chá'a appeywa ekmaso, ekhegkek ko'o nepyeseksa m'a énxet'ák élánteyapmo nak chá'a apkelpaqmeyesma ekmaso.”
6 Apkempa'ak axta apmeyókmo ekpayhókxa ko'o sénmágkaxa xama m'a apho nak énxet, cham'a ekho axta táxa eyáléwe. Átex axta nahan apkelseykha, apkelwayam axta m'a néten ekwatnamáxchexa nak aqsok apkelmésso m'a aqsok kélméssamól'a átex, 7 épetchessessek axta ahátog, aptáhak axta seyáneya s'e:

“Elano, yepetcha'ak xép apátog se'e
átex nak.
Kélyenyókassek aptémakxa ekmaso,
megkólyaqmagkásekxak ma'a
aptémakxa mey'assáxma.”

8 Tén axta sekleg'a Wesse' egegkok appeywa. Axta entáhak se'e:
“¿Yaqsa sa' ko'o wáphaksek?
¿Yaqsa sa' katnehek
apseykha amya'a egagkok?”

Axta ektáhak ko'o seyátegmowágkokxo s'e:
“Keso ko'o s'e, heyáphés ko'o.”

9 Tén axta aptáha seyáneya s'e:
“Exeg, etne sa' elának énxet'ák se'e:
‘Kóleyxhok sa' eykhe',
megkólya'asagkek sa' eyke ektémakxa';
kóllanok sa' eykhe',
megkólyekpelchek sa' eyke.’
10 Elyennaqtésses sa' apkelwáxok
xa énxet'ák nak;
eláhakkásekxa sa' apeyk'ák,
yaqwayam sa' mellegye',
eláhakkásekxa sa' apaqta'ák,
yaqwayam sa' melwetyehe'
tén han melyekpelchágwome',
yaqwayam sa' metnekxék
ko'o mehey'ásseyam,
keñe sa' mamasséssesek ma'a
ektamheykegkaxa nak.”

11 Ektáhak axta ko'o sélmaxneyeyncha'a s'e:
Wesse', “¿Háxko sa' ekwánxa ekhem
kawomhok xa?”

Aptáhak axta seyátegmowágkokxo s'e:
“Sa' kawomhok ma'a
kélmasséssekmo tegma apkelyawe,
aptáha sa' meyke apagko' énxet
apheykha m'a kañe';
tén han ekwokmoho sa' aptamhákxo
meyke apagko' énxet ma'a tegma,
tén han ektamhákxo meyke
xama aqsok ma'a yókxexma,
12 tén han apkeltamho sa' kólnaqlakxak
Wesse' egegkok
megkatnahakxa apkelókxa m'a énxet,
tén han ektamhákxo sa'
meyke agko' xama aqsok ma'a apchókxa.
13 Apkeleymekpek sa' agkok nahan chá'a
ektáhakxa diez xama m'a énxet'ák,
kólmasséssók sa' nahan ma'a,
ektémól'a kólyaqtennek ma'a
xama yámet roble
essenhan ma'a yámet encina,
wánxa aqsa keymaxchek ma'a
awhak nak.”
(Katyapok sa' eyke xama éltektépeykekxa
ekpagkanamaxche xa awhak nak)
Isaías tiene una visión en el templo
1 Yo, Isaías, vi a Dios sentado en un trono muy alto, y el templo quedó cubierto bajo su capa. Esto me sucedió en el año en que murió el rey Ozías. 2 Vi además a unos serafines que volaban por encima de Dios. Cada uno tenía seis alas: con dos alas volaban, con otras dos se cubrían la cara, y con las otras dos se cubrían de la cintura para abajo. 3 Con fuerte voz se decían el uno al otro:

«Santo, santo, santo
es el Dios único de Israel,
el Dios del universo;
¡toda la tierra está llena de su poder!»

4 Mientras ellos alababan a Dios, temblaban las puertas del templo, y este se llenó de humo. 5 Entonces exclamé:

«¡Ahora sí voy a morir!
Porque yo, que soy un hombre pecador
y vivo en medio de un pueblo pecador,
he visto al rey del universo,
al Dios todopoderoso».

6 En ese momento, uno de los serafines voló hacia mí. Traía en su mano unas tenazas, y en ellas llevaba una brasa que había tomado del fuego del altar. 7 Con esa brasa me tocó los labios, y me dijo:

«Esta brasa ha tocado tus labios.
Con ella, Dios ha quitado tu maldad
y ha perdonado tus pecados».

8 Enseguida oí la voz de Dios que decía:

«¿A quién voy a enviar?
¿Quién será mi mensajero?»

Yo respondí:

«Envíame a mí, yo seré tu mensajero».

9 Entonces Dios me dijo:

«Ve y dile a este pueblo:

“Por más que oigan, no van a entender;
por más que miren, no van comprender”.

10 »Confunde la mente de este pueblo;
que no pueda ver ni oír
ni tampoco entender.
Así no podrá arrepentirse,
y yo no lo perdonaré».

11 Entonces le pregunté:

«Dios mío, ¿por cuánto tiempo tendré que predicar?»

Dios me respondió:

«Hasta que todas las ciudades sean destruidas
y se queden sin habitantes;
hasta que en las casas no haya más gente
y los campos queden desiertos;
12 hasta que yo mande al pueblo fuera de su tierra,
y el país quede abandonado.
13 Y si de cien personas quedan solo diez,
hasta esas diez serán destruidas.
Quedarán como el tronco de un árbol,
que recién ha sido cortado.
Pero unos pocos israelitas quedarán con vida,
y de ellos saldrá un pueblo obediente y fiel».