Tupã ipochy Nínive rehe
1 Kóva hína marandu Nínive reheguáva, Nahúm Elcosgua ohupyty vaekue jechauka rupi.
2 Tupã ndoipotái
oñemohendague chupe
ha oinupã hese oñemoĩvape.
Umi ombohováivape ipochy,
hese ija'e'ỹvape oinupã.
3 Ndaipochýi reírirõ jepe imbarete,
ndohejái oinupã'ỹre iñañávape.
Ñandejára oguata ára pochy ári,
ha pe arai hína
yvytĩmbo ipýgui osẽva.
4 Y aty guasúpe he'i
ipochyha ha ombohypa,
ysyry kuéra avei ombohypa.
Basán pegua ñu
ha Carmelo yvyty ipirupa,
avei yvoty kuéra
yvyty Líbano pegua.
5 Henondépe oryrýi
yvyty kuéra,
ha ha'e rupi hykupa.
Yvy osusũ chupe ohechávo,
ha avei umi tetã
ha umi ipype oikóva.
6 Máva piko oikovevéne
nde pochy ramo,
térã ogueropu'akáne
ne ñenupã?
Tatáicha oñehẽ pe ipochykue,
henondépe ojeka umi ita.
7 Ñandejára ipy'a porã
umi hese ojeroviáva ndive.
Ivai jave ha'e oporomo'ã
ha ohecha kuaa
umi hese ojeroviávape.
8 Yguasu pochy
opa mba'e ohundívaicha
ohundi umi hese oñemoĩvape.
Pytũ guasúpe oitýne
chupe kuéra.

9 Mba'épa peipyvu peína
pene akãme?
Ñandejárare piko pepu'ãse?
Ha'e pene rundipaitéta.
Ndaipóri hese oñemoĩ rire
oñemoĩ jey vaerã.
10 Ñuatĩ atýicha,
kapi'i pirukuéicha,
pejehapypaiténe.
11 Nínive, nde hegui niko osẽ
pe hekove ahẽva,
heko aña ha ijuru guasúva,
Ñandejárare
ojaposéva ivaíva.

12 Upévare Ñandejára
he'i umi hetã guápe:
“Jepe Asiriagua
heta ha imbarete,
oñehundipa ha opa reíta.
Rombohasa asy kuri,
che retãgua,
ko'ágã katu ndajapo mo'ãvéi.
13 Upe mba'e pohýi
nde atúvare oĩva amopẽta,
ha umi ne sã amondohóta.”

14 Ñandejára
he'íma nde rehe
Nínive ruvicha guasu:
“Na ne ñemoñare mo'ãi,
oguétama nde réra.
Aitýta yvýre
ne tupã nguéra róga
ha ha'ãnga kuéra
ha upépe roñotỹta,
ajeguarúgui nde hegui.”
Mensaje contra Nínive, la capital de Asiria
1 Yo soy Nahúm de Elcós. En un sueño Dios me habló acerca de Nínive, y este es el mensaje que escribí contra esa ciudad:

2 Nuestro Dios exige
que le seamos fieles.
Cuando se enoja, toma venganza
de sus enemigos y de sus contrarios.

3 Nuestro Dios es muy poderoso
y siempre castiga a quien lo merece,
pero también es un Dios paciente,
y no se enoja con facilidad.

Nuestro Dios camina entre las tormentas;
las nubes son el polvo que levanta.
4 Si reprende al mar y a los ríos,
estos se quedan secos por completo
y se marchitan las flores del Líbano,
los campos de Basán y el monte Carmelo.

5 En presencia de nuestro Dios
tiemblan la tierra y sus habitantes,
y los cerros y las montañas se sacuden.

6 Cuando nuestro Dios se enoja,
las piedras se hacen polvo,
como si las partiera un rayo;
cuando nuestro Dios se enoja,
nadie puede mantenerse firme.

7 Nuestro Dios es bondadoso
y cuida de los que en él confían.
En momentos de angustia,
él nos brinda protección.
8 Pero también destruye a sus enemigos;
los arrastra como un río desbordado,
¡los persigue hasta en la oscuridad!

9-11 Ustedes, habitantes de Nínive,
¿por qué hacen planes malvados?
Hay entre ustedes un consejero malvado,
que hace planes contra nuestro Dios,
pero Dios acabará con ustedes;
los destruirá por completo,
y no les dará otra oportunidad;
les prenderá fuego, como a la paja,
como si fueran un montón de espinas.
Mensaje al pueblo de Dios
12-14 Nuestro Dios ha dicho:

«Asiria es un país poderoso,
pero yo lo voy a destruir.
Destruiré su templo,
sus ídolos y sus imágenes,
y todos se olvidarán de él.
Dejaré ese país en ruinas,
pues solo merece mi desprecio.

»Y aunque a ti, pueblo de Judá,
te hice sufrir al principio,
ya no te haré sufrir más.
Al contrario, te pondré en libertad
y no volverás a ser esclavo.

15 15 (2.1) »Miren, habitantes de Judá:
¡ya vienen sobre los montes
los que traen buenas noticias!
¡Ya es tiempo de que hagan fiesta
y de que me cumplan sus promesas!
Porque yo destruiré a esos malvados,
y nunca más los volverán a atacar».