Tetã nguéra oñemoĩmba Israel rehe
1 Mburuvicha guasu kuéra oĩva kuarahy reike gotyo Jordán ysyrýgui: umi hitíta, amorréo, cananéo, ferezéo ha jebuséo kuéra oikóva yvytýre, ñúre ha yguasu Mediterráneo rembe'ýre Líbano meve, ohendúvo mba'épa ojehu, 2 oñemoĩmbaite hikuái peteĩ ñe'ẽme oñorãirõ haguã Josué ha Israel ñemoñare ndive.
Gabaongua ombotavy Israel guápe
3 Umi Gabaónpe oikóva ohendu avei upe Josué ojapóva táva Jericó ha Ai rehe, 4 ha oha'ã ombotavy Josuépe. Ombyaty hikuái ho'u vaerã ha ombohyru vosa tuja sorokuépe. Ohupi hymba vúrro ári kaguy ryru, tujágui oñembovyvypáva, 5 omonde hikuái ipy rehegua itujáva ha ijehe ao tuja sorokue. Mbuja ogueraháva katu tujágui havẽmba.
6 Oguahẽ hikuái Josué rendápe Guilgálpe ha he'i chupe:
—Mombyrýgui niko roju ne rendápe roñemoĩvo ne ndive peteĩ ñe'ẽme, jaiko porã haguã oñondive.
7 Israel ñemoñare katu he'i umi hevéo kuérape:
—Peẽ niko oime vaerã árupi, ore jere rupínte peiko. Ndaikatu mo'ãi upéichante ñaguahẽ peteĩ ñe'ẽme.
8 Ha he'i umi hevéo Josuépe:
—Ore roñemoĩ ne rembiguái ramo
Oporandu chupe kuéra Josué:
—Máva piko peẽ ha moõgui peju?
9 He'i chupe hikuái:
—Mombyrýgui niko roju, Tupã nde Jára upe peve herakuãgui. Rohendu umi mba'e ojapo vaekue Egíptope, 10 ha mba'épa upe ojapóva umi amorréo ruvicha guasu kuérare oiko vaekue Jordán ysyry mboypýri; Sihón, Hesbón ruvicha guasu ha Og, Basán ruvicha guasu oiko vaekue Astarótpe. 11 Karai kuéra ore apytépe oĩva ha opa ore retãgua he'i oréve: “Peraha pe'u vaerã tapére ha tapeho Israel ñemoñare rendápe ha peje chupe kuéra: ‘Ore niko pene rembiguái ha pende pópe roñemoĩ. Ñañemoĩ peteĩ ñe'ẽme oñondive.’” 12 Pema'ẽ ore rembi'úre. Rosẽ ramo ore rógagui haku asy vaekue gueteri ha ko'ágã katu tujágui havẽmbáma. 13 Ko'ã ore kaguy ryru romyenyhẽ ramo ipyahu ete vaekue ha ko'ágã katu osoropáma. Ore py rehegua ha ore ao kuéra itujapáma mombyry roguata haguére.
14 Ha Israel ñemoñare ho'u umi hevéo kuéra ndive umi hi'upyrã ha'e kuéra oguerúvagui, oporandu'ỹ rehe Ñandejárape. 15 Ha Josué oñemoĩ hendive kuéra peteĩ ñe'ẽme he'ívo ndojuka mo'ãiha chupe kuéra. Israel ñemoñare myakãhára kuéra avei ome'ẽ iñe'ẽ upéicha ojapotaha.
16 Mbohapy arahápe, oñemoĩ rire hikuái peteĩ ñe'ẽme umi Gabaongua ndive, Israel ñemoñare oikuaa sapy'a umíva ijere rupínte oikoha. 17 Ha osẽ oho Israel ñemoñare chupe kuéra. Mbohapy arahápe oguahẽ hikuái itáva kuérape hérava Gabaón, Quefirá, Beerot ha Quiriat-Jearímpe. 18 Israel ñemoñare ndojukái chupe kuéra, Tupã Israel Jára rérape he'i haguére chupe kuéra ndojuka mo'ãiha. Upévare opa Israel ñemoñare oñe'ẽ vai huvicha kuérare. 19 Umi myakãhára kuéra katu he'i Israel guápe:
—Ñande niko ñame'ẽ chupe kuéra ñane ñe'ẽ Tupã, Israel Jára rérape ndajajuka mo'ãiha chupe kuéra. Upévare ndaikatúi jajapo hese kuéra mba'eve. 20 Kóicha jajapóta hese kuéra: ñame'ẽma niko chupe kuéra ñane ñe'ẽ ha jaheja toikove, ani ágã ñapyrũ rupi ñane ñe'ẽre ñame'ẽ vaekue Tupã rérape ha'e ipochy ñane ndive. 21 Ha upéicha Israel myakãhára kuéra, oheja chupe kuéra oikove. Ome'ẽ chupe kuéra hembiaporã y ha jepe'a rerojaha ramo Israel guápe. Upéicha ha'e kuéra nopyrũi iñe'ẽ ome'ẽ vaekuére.
22 Upéi Josué ohenói umi Gabaón guápe ha he'i chupe kuéra:
—Mba'ére piko ore mbotavy peje ramo oréve: “ore niko mombyry roiko pende hegui” ha nimbo ra'e ko'a ore jere rupínte peiko ra'e. 23 Ko'ágã guive peẽ peikóta ijaheipy ramo. Pepytáta ore rembiguái ramo opa árape guarã ha perojáta y ha jepe'a che Tupã rógape guarã.
24 He'i hikuái Josuépe:
—Ore niko roikuaa porã mba'épa Tupã nde Jára he'i vaekue hembiguái Moiséspe. He'i vaekue chupe ome'ẽtaha peẽme ko yvy ha ohundipataha maymáva árupi oikóvape. Ha peẽ peguahẽvo ápe rokyhyjepa ha noromanoséi. Upévare kóicha rojapo. 25 Péina nde pópe ko'ágã roñemoĩ. Ejapo ore rehe ndéve iporãveháicha.
26 Ha Josué ndohejái Israel guápe ojuka umi Gabaón guápe. 27 Upéva upe árape Josué omoĩ chupe kuéra y ha jepe'a rerojaha ramo opa Israel guápe ha Ñandejára altárpe,*f** mamo Ñandejára oipotahápe chupe oñemomba'e guasu. Ko'ágã peve upéva umi Gabaongua rembiapo.
Los gabaonitas engañan a Josué
1 Los reyes de los pueblos de Canaán se enteraron de que los israelitas habían derrotado a sus enemigos. 2 Entonces se pusieron de acuerdo para pelear contra Josué y los israelitas.
3 Sin embargo, cuando los gabaonitas, que eran de la tribu de los heveos, supieron lo que Josué había hecho en las ciudades de Ai y Jericó, 4 decidieron engañarlo. Algunos de ellos fueron a buscar alimentos, y los cargaron sobre sus asnos en bolsas ya gastadas y pusieron vino en viejos recipientes de cuero remendados. 5 Se pusieron ropas y sandalias viejas y gastadas. Solo llevaban pan seco y hecho pedazos, para hacer creer que venían de lejos. 6 Cuando llegaron al campamento en Guilgal, les dijeron a Josué y a los israelitas:

—Venimos de un país muy lejano. Queremos hacer un trato con ustedes.

7 Pero los israelitas les preguntaron:

—¿Por qué quieren hacer un trato con nosotros? ¿Cómo podemos saber que no viven cerca de aquí?

8 Los gabaonitas le respondieron a Josué:

—Queremos ponernos al servicio de ustedes.

Josué volvió a preguntarles:

—Pero, ¿quiénes son ustedes? ¿De dónde vienen?

9 Entonces los gabaonitas le contaron esta historia:

—Estimado señor, nosotros venimos de un país muy lejano, porque hemos sabido de las maravillas que ha hecho el Dios de ustedes. Nos enteramos de todo lo que él hizo en Egipto, 10 y también de lo que hizo con los dos reyes amorreos del otro lado del Jordán, es decir, con Sihón rey de Hesbón y con Og rey de Basán, que vivía en Astarot. 11 Nuestros líderes y toda la gente que vive en nuestro país nos dijeron: “Llévense alimentos para un viaje largo, y vayan a encontrarse con el pueblo de Israel. Pónganse al servicio de ellos y pídanles que hagan un trato con nosotros. 12 ¡Fíjense en nuestro pan! Cuando salimos de nuestras casas todavía estaba caliente, pero ahora está seco y hecho pedazos. 13 Cuando llenamos estos recipientes de cuero con vino, eran nuevos; pero ¡mírenlos! ¡Están todos remendados, y nuestras ropas y sandalias están gastadas por tan largo viaje!”

14 Los israelitas aceptaron comer de esas provisiones, sin consultar a Dios. 15 Fue así como Josué hizo un pacto con los gabaonitas y prometió dejarlos vivir en paz. También los líderes de los israelitas se comprometieron a respetar ese acuerdo.
Los israelitas descubren el engaño de los gabaonitas
16 Tres días después de haber confirmado el pacto, los israelitas descubrieron que en realidad los gabaonitas eran vecinos suyos, 17 pues llegaron a las ciudades donde vivía esa gente. 18 Pero los israelitas no pudieron matarlos, porque sus líderes habían prometido en el nombre del Dios de Israel, que no los matarían. Entonces el pueblo protestó contra sus líderes, 19 y ellos se defendieron diciendo:

—Recuerden que prometimos en el nombre del Dios de Israel, que no les haríamos daño. 20 Tenemos que dejarlos vivir, pues de lo contrario, Dios nos castigará. 21 Pero ellos tendrán que trabajar para nosotros cortando leña y acarreando agua.

22 Pero Josué mandó llamar a los gabaonitas y les preguntó:

—¿Por qué nos engañaron diciendo que venían de lejos, cuando en realidad viven aquí cerca? 23 Por esto, Dios los condena a ser esclavos, y de ahora en adelante cortarán leña y acarrearán agua para el santuario de mi Dios.

24 Ellos le respondieron:

—Si mentimos, fue porque teníamos miedo de perder la vida. Nosotros sabemos bien lo que el Dios de ustedes prometió a Moisés y a todo el pueblo de Israel. Prometió que les daría toda la tierra, y mandó matar a todos sus habitantes. 25 Estamos en sus manos. Haga usted con nosotros lo que mejor le parezca.

26 Así fue como Josué protegió a los gabaonitas y no permitió que los israelitas los mataran. 27 Pero los puso a trabajar como esclavos, cortando leña y acarreando agua para los israelitas y para el altar de Dios. Hasta el momento de escribir este relato los gabaonitas siguen haciendo estos trabajos en el lugar que Dios eligió para vivir.