Elifaz
1-2 Job,
oiméne ne myangekóita hína
pe oñembojáva
oñe'ẽvo ne ndive,
ndaikatúinte japyta
kirirĩháme.
3 Nde, rembo'émiva hetápe
ha remombarete ikangývape,
4 nde remyakã rakúva
opu'ã haguã ho'áva
ha ho'a potávape
rejokóva,
5 nde py'a mirĩtapa ágã,
teko asy nde aho'íva
ndeveháma?
6 Nde, Tupã rembiguái etéva
kuimba'e heko potĩva,
mba'éicha piko ne kangýta
nderejerovia mo'ãvéi?
7 Ehechamína ne mandu'ápa,
peteĩ jevýnte jepe
yvypóra heko porãva
oñehundi hague.
8 Ñande rekove ñane mbo'e
mba'e vai omyasãiva,
upéva jey omono'õta.
9 Tupã oipeju umíva ári
iñemyrõ yvytu
ha ohundiete chupe kuéra.
10 Okororõ jepe
jaguaretéicha,
Tupã omokirirĩ
ha ohãimopẽne.
11 Jaguarete
nahembi'úi vaicha
omanombáne,
ta'ýra kuéra katu
oñemosarambipáne.

12 Mbegue katuetemi
chéve oguahẽ marandu,
mbeguetégui
haimetéva nahendúi.
13 Ku pyhare,
kéra ho'a jave ha ahojáicha
yvypórape oñuã,
ahecha che kepegua
mba'e ivaíva.
14 Añemondýi, che pirĩmba,
ha che kãngue oryryipa.
15 Che rova peju yvytu
ha che rague pu'ãmba.
16 Añandu oĩha oñembo'ýva,
ahecha vaicha
ha ndahecha porãi.
Kirirĩ oñuã.
Upéi ahendu he'íva:

17 “Ikatúnepa yvypóra
Tupã renondépe heko joja?
Ikatúnepa heko marangatu
Tupã rovái?
18 Yvága pegua hembiguáire
jepe
ha'e ojuhu ojavyha,
hese kuéra jepeve
ha'e ndojeroviapái,
19 yvypórarema katu
ko óga tujúicha ikangýva,
yvýgui ijapopyre,
ikatúva taravéicha oñembope!
20 Pyharevégui ka'arúvo
oñehundíma,
opa árape guarã omanóma,
ha avavépe guarã
ndaha'éiva mba'eve.
21 Hekove opa
inimbo kytĩ mbyréicha;
omano ohupyty'ỹ rehe
arandu.”
Primera respuesta de Elifaz
1 Elifaz le dijo a Job:

2 «Puede ser que no te guste
lo que tengo que decirte,
pero no puedo quedarme callado.
3 Si bien recuerdo,
tú fuiste maestro de muchos
y animabas a los desanimados;
4 palabras no te faltaban
para alentar a los tristes
y apoyar a los débiles.
5 Pero ahora que sufres,
no lo soportas
y te das por vencido.
6 Según tú, no haces nada malo,
¿por qué entonces desconfías de Dios?

7 »¡No me vayas a decir
que quien hace lo bueno
sufre y acaba mal!
8 He podido comprobar
que quien mal anda mal acaba.

9 »Cuando Dios se enoja,
con un soplo destruye al malvado,
10-11 y aunque ruja o gruña como león,
Dios le romperá los dientes.
Como no podrá comer,
se morirá de hambre,
y sus hijos tendrán que huir.

12 »Alguien me confió un secreto,
que apenas pude escuchar.
13 Mientras todo el mundo dormía,
tuve un sueño, y perdí la calma.
14 ¡Fue tanto el miedo que sentí,
que todo el cuerpo me temblaba!
15 Sentí en la cara un viento helado,
y se me erizaron los pelos.
16 ¡Sabía que alguien estaba allí,
pero no podía verlo!
Todo alrededor era silencio.
De pronto oí que alguien decía:

17 “Nadie es mejor que su creador.
¡Ante él, no hay inocentes!
18 Dios ni en sus ángeles confía,
pues hasta ellos le fallan;
19 ¡mucho menos va a confiar
en nosotros los humanos!
Estamos hechos de barro,
y somos frágiles como polillas.

20-21 ”En esta vida estamos de paso;
un día nacemos
y otro día morimos.
¡Desaparecemos para siempre,
sin que a nadie le importe!
¡Morimos sin llegar a ser sabios!”