1 Hánga'u remondoro yvága
ha reguejy!
Umi yvyty ne renondépe
hykupáne.
2 Tata ohapyháicha javorái,
térã y ombopupu!
Upérõ nde rehe ija'e'ỹva
oikuaáne nde réra,
ha tetã nguéra
ne renondépe oryryipáne.
3 Rejapo ramo guare
hechapyrãva
noñeha'arõi vaekue,
4 araka'eve noñehendúi
ha ndojehechái vaekue
oĩha Tupã, ndaha'éiva nde,
ojapóva mba'e ko'ãichagua,
umi hese ojeroviáva
rayhupápe.
5 Nde rerohory
upe ipy'aite guive
heko jojávape
ha imandu'a ojapo haguã
ne rembipota.

Nde pochy vaekue
rojapo haguére ivaíva.
Ymaite guivéma
ropu'ã manté roikóvo
nde rehe.
6 Opavave ore ky'a vaekue,
ore reko potĩ
trápo ky'ápe ojogua.
Yvyra rogue pirukuéicha ro'a
ha ore rembiapo vaikue
ore reroveve yvytúicha.
7 Ndaipóri ohenóiva nde réra,
ndaipóri oñeha'ãva
ojeko nde rehe.
Upévare rekañy ore hegui
ha ore reja
ore rembiapo vaikue poguýpe.

8 Opáichavo, ore Jára,
nde hína ore ru.
Ore pe ñai'ũ
ha nde pe kambuchi apoha.
Opavave niko ne rembiapokue.
9 Anína nde pochy eterei ore ndive
ha ne mandu'a manté
ore rembiapo vaikuére.
Ore niko ne retãgua!
10 Nde táva marangatúgui
oiko yvy ojeiko'ỹha,
Jerusalén oñehundi
ha oiko chugui tapere.
11 Ore tupao omimbipáva
ore ru kuéra
ne momba'e guasu haguépe,
okaipa hese.
Opa mba'e rohayhu etévagui
oiko yty aty.
12 Ha opa ko'ã mba'e
renondépe, ore Jára,
nderejapo mo'ãi piko mba'eve,
rekirĩtante piko
ha ore motĩndýta
ipahaite peve?
1-2 El pueblo de Israel continuó su oración:

«¡Dios nuestro,
cómo quisiéramos
que abrieras el cielo y bajaras,
haciendo temblar las montañas
con tu presencia!
Así tus enemigos te reconocerían
como el único Dios.

»¡Cómo quisiéramos
que bajaras como el fuego
que hace hervir el agua
y quema la paja!
Así las naciones temblarían ante ti.

3 »Tus terribles hechos
nos dejaron sorprendidos;
por eso hasta las montañas
temblaron ante ti.

4 »Jamás se ha escuchado
ni se ha visto que otro dios
haya hecho grandes milagros
a favor de los que en él confían.
5 A ti te agradan
los que hacen el bien con alegría
y se acuerdan de obedecerte.

»Tú estás enojado
porque desde hace tiempo
hemos pecado y te hemos ofendido.
6 Aun nuestras mejores obras
son como un trapo sucio;
hemos caído como hojas secas,
y nuestros pecados
nos arrastran como el viento.
7 No hay nadie que te adore
ni haga nada para apoyarse en ti.
Somos unos malvados;
por eso te has escondido
y nos has abandonado.

8 »Dios, tú eres nuestro padre;
nosotros somos el barro
y tú eres el alfarero:
¡tú eres nuestro creador!

9 »Dios, no te enojes demasiado
ni te acuerdes todo el tiempo
de nuestros pecados:
¡mira que somos tu pueblo!
10 Las ciudades de tu pueblo elegido
son ahora un desierto;
Jerusalén está en ruinas,
completamente destruida.

11 »Nuestro grandioso santuario,
donde nuestros padres te alababan,
ha sido destruido por el fuego.
¡Todo lo que tanto queríamos
ha quedado en ruinas!

12 »Y ahora, Dios nuestro,
no te quedes sin hacer nada;
no te quedes callado
ni nos humilles más».