1 Ohasa rire 14 áño aha jey Jerusalénpe Bernabé ndive, ha araha che ndive Títope. 2 Aha, Tupã ohechaukágui chéve aha vaerãha. Ha upépe, ha'eñoháme umi oñemomba'e guasuvévape, amyesakã chupe kuéra pe marandu pyahu amyasãiva umi judio'ỹva apytépe, ani haguã oimo'ã hikuái umi che ajapóva térã ajapo vaekue ajapo reiha. 3 Ha Títope jepe Grecia guáva, oĩ vaekue che ndive, ndojejeruréi chupe ojeapi'ouka haguã. 4 Oime ra'e ore pehẽngue gua'u oike vaekue ore apytépe ñemihápe, ohecha haguã pe sãsõ roguerekóva Jesucristo ndive, ojapo jey haguã ore hegui tembiapoukapy rembiguái. 5 Ha nisapy'ami jepe noroñembotyryrykái hese kuéra, roipotágui pe marandu porã añetegua opyta pende pype.
6 Ha nome'ẽi chéve mba'eve ipyahúva, umi oñemomba'e guasuvéva, chéve guarã jepe ndaha'éi mba'épa ra'e ha'e kuéra. Tupã niko noporombojoavýi ijapére reínte ohechávare. 7 Upéva rangue, ohecha kuaa hikuái Tupã ome'ẽ hague chéve che rembiaporãrõ amyasãi haguã pe marandu porã umi judio'ỹva apytépe. Pédrope oheja haguéicha hembiaporã omyasãivo umi judío apytépe. 8 Tupã voi niko omondo vaekue Pédrope apóstol ramo judío kuérape, che mondoháicha avei apóstol ramo umi judio'ỹvape. 9 Santiago, Cefas ha Juan, ojererekóva Tupã iglésia ruvicha ramo, ohecha kuaa hikuái Tupã ome'ẽ hague chéve ko tembiapo. Ha ohechaukávo ore rerekoha iñirũ ramo, ore popyhy, che ha Bernabépe. Ha ojuhu porã hikuái ore rohóvo romba'apo umi judio'ỹva apytépe, ha'e kuéra omba'apo aja umi judío apytépe. 10 Ojerurénte oréve ore mandu'a haguã mboriahúre, che ajapóva voínte.
11 Cefas oguahẽvo táva Antioquíape, ahova api chupe ivaígui pe ojapóva. 12 Ha'e iñepyrũrã okaru umi judio'ỹva ndive, oime peve oguahẽva Santiago remimbou kuéra. Ha upépe oñepyrũ ojei chugui kuéra, okyhyjégui umi jeapi'oukáre oñemohatãvagui. 13 Ha umi ambue Tupã reroviaha judíova, Pédroicha avei hova mokõiva, oho hapykuéri, ha Bernabé jepeve oho hendive kuéra. 14 Upévare, ahechávo ha'e kuéra ndoikoiha marandu porã añeteguáva rekópe, ha'e Céfaspe opavave rovake: “Nde, judíova, reiko hína ndaha'éiva ramo guáicha judío, mba'ére piko aipórõ, rejopyse umi judio'ỹvape oiko haguã judío ramo guáicha?”
Tupã ñane mboheko joja jarovia rupi Jesucrístope
15 Ñande niko judío jaju ypy guive ko yvy ári, ndaha'éi angaipa apoha Tupã rehe ojerovia'ỹva rehegua. 16 Jaikuaa jepe, avave ndojererekoiha heko jojáva ramo ojapo haguére tembiapoukapy, oguerovia haguére Jesucrístopente. Upévare, ñande avei jarovia vaekue Jesucrístope, Tupã ñande rereko haguã heko jojáva ramo, upe jerovia rupi, ndaha'éi jajapo haguére tembiapoukapy he'íva. Avavépe ndojerereko mo'ãi heko jojáva ramo ojapo haguére tembiapoukapy.
17 Ha néi, jahekávo jajerereko heko jojáva ramo Jesucristo rupi, jahecha kuaa ñande mba'e vai apoha avei. He'isépa upéva Jesucristo ojapoha ñande hegui mba'e vai apoha? Ahániri! 18 Ahundi ramo peteĩ mba'e ha amopu'ã jey, cheté voi pe mba'e vai apohare. 19 Tembiapoukapy rupi niko che amano upe tembiapoukapýpe guarã, aikove haguã Tupãme guarã. Jesucristo ndive ajehupi vaekue kurusúre. 20 Ha ndaha'e véima che pe aikovéva, Jesucristo hína pe oikovéva che pype. Ha pe aikoveháicha, aikove ajeroviágui Tupã Ra'ýre che rayhu vaekue ha omano che rehehápe. 21 Ndaguero'ỹrõi Tupã py'a porã. Ikatu rire ñande reko joja tembiapoukapy rupi, Jesucristo omano reiete vaerã mo'ã.
Pablo y los otros apóstoles
1-2 Catorce años después, Dios me hizo ver que yo debía ir a Jerusalén. En esa ocasión me acompañaron Bernabé y Tito. Allí nos reunimos con los miembros de la iglesia, y les explicamos el mensaje que yo anuncio a los que no son judíos. Luego me reuní a solas con los que eran reconocidos como líderes de la iglesia, pues quería estar seguro de que mi trabajo, pasado y presente, no iba a resultar un esfuerzo inútil.
3 Ellos no obligaron a nadie a circuncidarse; ni siquiera a Tito, que no era judío. 4 Tuvimos esa reunión porque hubo algunos que, a escondidas, se metieron en el grupo de la iglesia para espiarnos. Esos falsos seguidores solo querían quitarnos la libertad que Jesucristo nos dio, y obligarnos a obedecer las leyes judías. 5 Pero ni por un momento nos dejamos convencer, pues queríamos que ustedes siguieran obedeciendo el verdadero mensaje de la buena noticia.
6 Aquellos que en la iglesia eran reconocidos como líderes no agregaron nada nuevo al mensaje que yo predico. Y no me interesa saber si en verdad eran líderes o no, pues Dios no se fija en las apariencias. 7 Más bien, ellos comprendieron que a Pedro se le había encargado anunciar la buena noticia a los judíos, y que a mí se me había encargado anunciarla a todos los que no lo son. 8 Fue Dios mismo quien envió a Pedro como apóstol para los judíos, y a mí como apóstol para aquellos que no lo son. 9 Santiago, Pedro y Juan, que eran considerados los líderes más importantes de la iglesia, se dieron cuenta de ese privilegio que Dios me había dado. Entonces quedamos de acuerdo en que Bernabé y yo anunciaríamos la buena noticia a los que no son judíos, y que ellos la anunciarían a quienes sí lo son. Y para mostrarnos que estaban de acuerdo, nos dieron la mano. 10 La única condición que nos pusieron fue que no dejáramos de ayudar a los pobres de la iglesia en Jerusalén. Y eso es precisamente lo que he estado procurando hacer.
Pablo corrige a Pedro
11 Cuando Pedro vino a la ciudad de Antioquía, me enfrenté a él y le dije que no estaba bien lo que hacía. 12 Pues antes de que llegaran los judíos que Santiago envió, Pedro comía con los cristianos que no son judíos; pero, en cuanto llegaron los judíos, dejó de hacerlo, porque les tenía miedo. 13 Pedro y los judíos disimularon muy bien sus verdaderos sentimientos, y hasta el mismo Bernabé les creyó. 14 ¡Esa conducta iba en contra del verdadero mensaje de la buena noticia! Por eso, hablé con Pedro delante de todos los miembros de la iglesia de Antioquía, y le dije: «Tú, que eres judío, has estado viviendo como si no lo fueras. ¿Por qué, entonces, quieres obligar a los que no son judíos a vivir como si lo fueran?»
La salvación viene solo por confiar en Jesucristo
15 Todos nosotros somos judíos desde que nacimos, y no somos pecadores como los que no son judíos. 16 Sabemos muy bien que Dios solo acepta a los que confían en Jesucristo, y que nadie se salva solo por obedecer la ley. Nosotros mismos hemos confiado en Jesucristo, para que Dios nos acepte por confiar en él. Porque Dios no aceptará a nadie solo por obedecer la ley.
17 Nosotros queremos que Dios nos acepte por medio de Cristo. Pero si al hacer esto descubrimos que también nosotros somos pecadores como la gente de otros países, ¿vamos a pensar por eso que Cristo nos hizo pecar? ¡Claro que no! 18 Si yo digo que la ley no sirve, pero luego vuelvo a obedecerla, demuestro que estoy totalmente equivocado. 19 Para la ley estoy muerto, y lo estoy por causa de la ley misma. Sin embargo, ¡ahora vivo para Dios!
20 En realidad, también yo he muerto en la cruz, junto con Jesucristo. Y ya no soy yo el que vive, sino que es Jesucristo el que vive en mí. Y ahora vivo gracias a mi confianza en el Hijo de Dios, porque él me amó y quiso morir para salvarme. 21 No rechazo el amor de Dios. Porque si él nos aceptara solo porque obedecemos la ley, entonces de nada serviría que Cristo haya muerto.