Omendáva kuña ambue tetã guáre opoi hembirekógui
1 Ko'ã mba'e ojehu rire, oñemboja che rendápe umi Israel guápe omyakãva ha he'i chéve kóicha:
—Kuimba'e kuéra Israelgua, pa'i ha levíta*f** kuéra ningo ojehe'a umi cananéo, hitíta, ferezéo, jebuséo, amoníta, moabíta, egipcio ha amorréo kuéra ndive oikóva árupi. Umíva niko omomba'e ambue tupã ha heko jeguaru. 2 Túva kuéra ha ta'ýra hapykuéri kuéra, omendapa ko'ã tetã megua kuñáre. Ha péicha ñande, jajeporavo vaekue Tupãme guarã, jajehe'a ambue tetã guáre. Ñande ruvicha kuéra hína umi tenondete oĩva ko mba'e vai apópe.
3 Ahendúvo ko oje'éva chéve, ahechauka haguã che mba'e mbyasy amondoro che ao, ahekýi che akã rague ha che rendyva rague ha py'a rasýpe aguapy tuicha ajepy'apy. 4 Opa umi Israel Tupã ñe'ẽ omomba'éva oñembyaty che ndive. Ha'e kuéra ohecha mba'éichapa umi ojehapo'o vaekue hetãgui ha ou jey vaekue opu'ã Tupã rehe. Che katu aguapy ajepy'apy ka'aru peve, mymba ojejuka ha oñekuave'ẽ vove Tupãme. 5 Upévo apu'ã, ha che ao sorokue che jehe, añesũ ha ahupi che po yvágare, añembo'évo Tupã che Járape. 6 Ha'e chupe:
“Tupã che Jára, atĩ eterei ningo ne rendápe añemboja haguã. Ha ndaikuaái mba'épa ajapóta. Rasa itereíma ore rembiapo vai. Yvága pevéma niko oguahẽ. 7 Ymaite guive, ore ru kuéra ypykue oikove ramo guare guive, ko'agãite peve ningo roja'yvere ne ndive. Ha upévare voi ore moĩ vaekue oréve, ore ruvicha ha ore pa'i kuérape ambue tetãgua pópe. Hetáma rojeporu vai. Rojereraha águio pégotyo. Roñemonda ha maymávante ore apo'i. Ha péicha ko'ágã roju rojejuhu. 8 Ko'ágã katu Tupã ore Jára, ne mba'e porã rupi ore gueru oréve, tembiguái ramo roikohágui ha ore mohenda ko nde yvy marangatúpe. Nde rupi Tupã, ha'ete ku rohecha pyahu jeýva. Ha jepe roime ambue tetã po guýpe, nde rembovevýi oréve pe ore jopýva. 9 Tembiguái ramo roiko ramo jepe, nde Tupã nda ore rejái ore año. Mburuvicha guasu kuéra tetã Persia pegua ndive ore moĩ porã. Nde ore mokyre'ỹ romopu'ã jey haguã nde tupao, ojeity ha isarambipáva. Ha ko'ápe, Judá ha Jerusalénpe, nde reñangareko ore rehe.
10 Ko'ágã katu Tupã ore Jára, ndoroguerekói mba'eve ikatúva ro'e ndéve. Romboyke ningo umi ne rembiapoukapy, 11 nde reme'ẽ vaekue oréve, ne rembiguái maranduhára kuéra rupi. Nde ningo ere vaekue oréve pe yvy reme'ẽta vaekue oréve, upéva iky'apaha. Umi upépe oikóva omyenyhẽ pe hetã heko ky'a jeguarúpe. 12 Ere vaekue avei oréve ani haguãtei roheja ore rajy kuéra omenda kuimba'e pe rupigua ndive, ha ani haguã ore ra'y kuéra omenda kuña pe rupigua ndive. Ere vaekue avei oréve ani haguã rome'ẽ chupe kuéra ore ñe'ẽ roiko porãtaha hendive kuéra, térã roñeha'ãtaha hese kuéra. Roñemombarete vaerã katu uvei, ikatu haguãicha ore ro'u umi mba'e iporãvéva pe yvýgui heñóiva, ikatu haguãicha roheja pe yvy ore ra'y kuérape ijyvy teerã, opa árape guarã.
13 Heta mba'e vai ou ore ári, ore rembiapo vaígui. Nde katu Tupã mba'eve guasu nderejapói ore rehe ore rembiapo vai haguére. Ko'ágã katu ore nohẽ ambue tetã po guýgui. 14 Ikatúta nga'u piko péicha ramo roñembyesarái jey ne rembiapoukapýgui? Mba'éicha piko rojehe'a jeýta ko'ã arupigua ndive heko ky'a jeguarúva? Na nde pochy mo'ãi nga'u piko ore ndive? Na ore rundi mo'ãi nga'u piko reheja'ỹ rehe peteĩnte jepe oikovéva ore apytégui? 15 Tupã, Israel Jára, ndé nde reko jojágui ningo ore ko'ápe roiméva roikove gueteri. Roñemoĩ ne renondépe ore reko ky'a reheve. Roikuaa ndaijaiha oréve kóicha rojapo ha ndaikatuiha roguahẽ ne rendápe.”
El pecado del pueblo
1-2 Cuando terminaron de hacer todo esto, vinieron los jefes y me dijeron:

«Esdras, queremos informarte que nuestro pueblo no se ha mantenido apartado de la gente que vive aquí. Todos ellos imitan las horribles costumbres de los pueblos que habitan en Canaán y Egipto. Los judíos se han casado con mujeres de esos pueblos, así que el pueblo de Dios se ha mezclado con esa gente. Los primeros en pecar de esta manera han sido los jefes, los gobernantes, los sacerdotes y sus ayudantes».

3 Al saber esto, rompí mis ropas, me arranqué los cabellos y la barba para demostrar mi dolor, y lleno de tristeza me senté en el suelo. 4 Así permanecí hasta el atardecer. A mi lado permanecieron los que habían regresado conmigo, pues tuvieron miedo del castigo que Dios enviaría por causa del pecado de estos israelitas.
5 A la hora del sacrificio de la tarde me recuperé de mi tristeza. Sin quitarme mis ropas rotas me puse de rodillas delante de mi Dios, y extendiendo mis brazos 6 le dije:

«¡Dios mío, qué vergüenza! ¡Estoy tan confundido que no sé cómo hablarte! Nuestros pecados son tantos que si los pusiéramos uno sobre otro llegarían hasta el cielo. 7 Hemos estado pecando gravemente desde hace mucho tiempo. Por causa de nuestra maldad todos nosotros, incluyendo a nuestros reyes y sacerdotes, hemos sido entregados al poder de los reyes de otros países. Hasta hoy nuestros enemigos nos han herido, robado, humillado y sacado de nuestro país.
8 »Pero ahora, Dios nuestro, tú has sido bueno con nosotros y has permitido que algunos quedemos en libertad y vengamos a vivir seguros en este territorio que tú apartaste para nosotros. Nos has dado nueva esperanza y has hecho renacer la alegría en nosotros. 9 Aunque somos esclavos, no nos has abandonado. Tu amor por nosotros es tan grande que hiciste que los reyes de Persia nos permitieran volver para reconstruir tu templo, el cual estaba en ruinas. ¡Aquí en Judá y en Jerusalén tú nos proteges!
10 »Dios nuestro, después de todo lo malo que hemos hecho, ¿qué podemos decir en nuestra defensa? No hemos obedecido las órdenes 11 que nos diste por medio de los profetas, tus servidores. Nos advertiste que el territorio que íbamos a ocupar estaba lleno de maldad, pues los que vivían allí habían llenado todo el territorio con sus horribles costumbres. 12 También nos dijiste que no debíamos permitir que nuestras hijas se casaran con hombres de esa gente, ni que las hijas de ellos se casaran con nuestros hijos. Tampoco debíamos ayudar a esa gente a tener paz y bienestar. De esa manera seríamos fuertes, disfrutaríamos de todo lo bueno de este territorio y después se lo dejaríamos a nuestros hijos y nietos como herencia para siempre.
13 »Todo lo que nos ha ocurrido fue por nuestros pecados y nuestra grave culpa. Tú, Dios nuestro, no nos has castigado como lo merecíamos, sino que nos has dado libertad. 14 ¿Cómo podríamos, entonces, volver a desobedecerte casándonos con mujeres de esos pueblos, que practican cosas tan horribles? ¡De ninguna manera! Porque entonces te enojarías tanto con nosotros que nos destruirías a todos.
15 »¡Dios de Israel, tú eres justo! Tú permitiste que un grupo de nosotros pueda salvarse, como ahora vemos. Reconocemos que somos culpables y que no tenemos derecho de acercarnos a ti».