Saúl ipu'aka Amongua rehe
1 Amón pegua mburuvicha guasu Nahas, oho táva Jabés Galaad pegua gotyo ha oñemohenda iñorãirõhára reheve ondyry haguã hese. Umi Jabés pegua katu he'ika chupe:
—Ñañomoĩ peteĩ ñe'ẽme ha ropytáta nde po guýpe.
2 Nahas Amongua katu he'ika chupe kuéra:
—Jajapóta péicha peheja ramo aipe'auka peteĩ-teĩ pende hegui pende resa akatu, ikatu haguã péicha añembohory Israelguáre.
3 Upérõ Jabés pegua myakãhára*f** kuéra he'ika chupe:
—Ore ra'arõna 7 ára toromondo ñe'ẽ rerahaha Israel rupi, ha avave ndoúi ramo ore pytyvõ roñemoĩta nde pópe.
4 Umi ñe'ẽ rerahaha oguahẽ Guibeápe, oikohápe Saúl, ha omomarandu opavavépe. Opavave ojahe'o soro. 5 Upe vove Saúl oguahẽ kokuégui hymba guéi kuéra reheve ha oporandu:
—Mba'e piko ojehu peẽme? Mba'ére piko pejahe'o?
Oñemombe'u chupe upe he'íva umi Jábesgui oúva. 6 Ohendúvo Saúl upéva, Tupã espíritu oñemomba'e hese, ha Saúl ipy'a renyhẽ pochy rendýgui. 7 Oipehe'ã mokõi guéi ha oguerahauka umi ipehẽngue Israel rupi. Umi herahaha he'i vaerã kóicha: “Oĩ ramo nomoirũiva Saúl ha Samuélpe oho haguã hendive kuéra, péicha ojejapóta hymba guéi kuérare.”
Opavave okyhyje eterei ha oĩ haguéicha osẽmbaite hikuái omoirũ haguã chupe kuéra. 8 Saúl oipapa upe távape hérava Bézec umi oĩva, ha ojuhu oñembyaty hague 300.000 kuimba'e Israelgua ha 30.000 Judagua. 9 Upéi he'i umi ñe'ẽ reruha ou vaekuépe:
—Peje umi Jabés guápe, ko'ẽrõ asaje pyte roipe'ataha chupe kuéra ipoguýgui.
Umi ñe'ẽ reruha oho ha omombe'u upéva umi Jabés guápe, ha umíva ovy'aiterei, 10 ha he'ika hikuái Náhaspe:
—Ko'ẽrõ roñemoĩta nde pópe rejapo haguã ore hegui rejaposéva.
11 Pe ára ambuépe Saúl omboja'o iñorãirõhára mbohapy atýpe ha ko'ẽ mboyve oike hikuái umi Moabgua rekohápe ha ojapo hikuái peteĩ jejuka nde'áva ijapytépe kuéra asaje pyte peve. Umi opytáva hekove isarambipa ndopytái peve mokõi ojoykére. 12 Upéi umi tavagua he'i hikuái Samuélpe:
—Máva piko umi he'i vaekue Saúl ndaikatuiha ñane sãmbyhy? Eme'ẽ oréve umíva torojukapa.
13 Saúl katu ojoko chupe kuéra he'ívo:
—Ko árape nomano mo'ãi avave, Ñandejára ñane myakã rapu'ã haguére opa Israel guápe.
14 Ha Samuel he'i opavavépe:
—Jahapa Guilgálpe ñamoñepyrũ haguã upépe ñane retã pyahu.
15 Opavave oho Guilgálpe ha upépe Ñandejára renondépe oguerosapukái Saúlpe mburuvicha guasúrõ. Upéi oikuave'ẽ hikuái Ñandejárape mymbajuka*f** joajurã ha Saúl opa Israelgua ndive tuicha ovy'a.
Saúl derrota a los amonitas
1 Un hombre llamado Nahas, jefe de los amonitas, se preparó para atacar la ciudad israelita de Jabés de Galaad. La rodeó con su ejército, pero los habitantes de la ciudad le mandaron a decir: «No queremos guerra. Preferimos hacer un arreglo contigo, aunque tengamos que ser tus esclavos».
2 Nahas les contestó: «Acepto el arreglo, con la condición de que me dejen sacarle el ojo derecho a cada uno de ustedes. Así me burlaré de todo Israel».
3 Los representantes de Jabés le pidieron un plazo de siete días para enviar mensajeros por todo Israel y pedir ayuda. Se comprometieron a rendirse si nadie venía en su ayuda.
4 Cuando los mensajeros dieron la mala noticia en Guibeá, que era donde vivía Saúl, toda la gente comenzó a llorar a gritos. 5-6 En ese momento Saúl volvía del campo, donde había estado preparando el terreno para la siembra, y preguntó: «¿Qué le pasa a la gente? ¿Por qué llora?»
Cuando le contaron lo que pasaba en Jabés, el espíritu de Dios vino sobre él, y Saúl se enfureció. 7 Tomó entonces dos toros y los partió en pedazos, luego envió mensajeros por todo Israel, con los pedazos de los toros y con este mensaje: «Así despedazaré el ganado de quienes no se unan a mí y a Samuel en esta guerra».
Dios hizo que los israelitas se llenaran de miedo, así que todos se prepararon para la guerra.
8 Cuando Saúl los contó, eran trescientos mil hombres de Israel y treinta mil de Judá. 9 Entonces mandaron este mensaje a los de Jabés de Galaad: «Mañana al mediodía llegaremos para librarlos de los amonitas».
La gente de Jabés se puso muy contenta al recibir este mensaje, 10 pero a los amonitas los engañaron diciéndoles: «Mañana nos rendiremos, y ustedes podrán hacer con nosotros lo que quieran».
11 Al día siguiente, Saúl dividió su ejército en tres grupos. Cuando ya estaba por amanecer, atacaron el campamento de los amonitas. La batalla duró hasta el mediodía, y los israelitas mataron a muchos de ellos. Los amonitas que quedaron vivos huyeron, cada uno por su lado.
12 Entonces Samuel dijo al pueblo: «Traigan a los que se burlaron de Saúl. Como no querían que Saúl fuera nuestro rey, los vamos a matar».
13 Pero Saúl dijo: «Por esta vez no vamos a matar a nadie, porque hoy Dios nos ha librado de nuestros enemigos».
14-15 Luego Samuel le dijo a la gente: «Vengan, vamos a Guilgal. Hagamos una fiesta, pues ya tenemos rey».
Toda la gente se fue a la fiesta, y allí le presentaron a Dios ofrendas de paz.