1 Upévare he'i David: “Ápe oĩta Tupã Israel Jára róga ha ijaltar, Israelgua oikuave'ẽ haguã chupe mymbahapy.”*f**
Ñembosako'i oñemopu'ã haguã tupao
2 Upéi David he'i oñembyaty haguã umi mombyrygua oikóva Israélpe ha omomba'apo chupe kuéra oikytĩ haguã umi ita ojeporu vaerã oñemopu'ã haguã tupao. 3 Ogueruka avei heta fiérro ojejapo haguã klávo okẽme guarã ha ty'ãi kuéra ha heta eterei vrónse. 4 Kuri'y avei ombyaty heta, Tiro ha Sidongua niko ogueruka chupe heta porã umíva rehegua.
5 David ojepy'a mongeta péicha: “Che ra'y Salomón imitã gueteri ha pe tupao ha'e omopu'ãtava Tupãme guarã tekotevẽ tuichave, herakuã guasuve ha iporãve opa tupao ko yvy ariguágui. Upévare ahejáta chupe opa mba'e oñekotevẽtava.”
Upévare David ombosako'i heta mba'e omano mboyve. 6 Upéi ohenói ita'ýra Salomónpe ha he'i chupe omopu'ã haguã tupao Tupã Israel Jára peguarã, 7 ha oñe'ẽ péicha chupe: “Che ra'y, che amopu'ãse vaekue tupao Tupã che Járape guarã, 8 Ñandejára katu he'i chéve: ‘Ahecha heta eterei tuguy reñohẽ hague ha heta reñorãirõ. Upévare na nde mo'ãi pe remopu'ãtava chéve tupao. 9 Peteĩ nde ra'y noñorãirõ mo'ãiva, pévata kuimba'e ipy'a guapýva. Che rupi opa umi Israel rehe ija'e'ỹva ohejáta chupe oiko py'a guapýpe. Upévare hérata Salomón. Ha'e oisãmbyhy aja ame'ẽta Israélpe py'a guapy. 10 Ha'e omopu'ãta chéve tupao. Ha'e che ra'ýta, che katu itúvata, ha amoĩ hatãta iguapyha Israélpe opa árape guarã.’ 11 Ko'ágã che ra'y, Ñandejára toĩ ne ndive rejapo haguã chupe itupaorã, iñe'ẽ ome'ẽ haguéicha ndetaha upe rejapóva. 12 Ñandejára tome'ẽ ndéve akã porã ha arandu, ágã reisãmbyhýrõ guarã Israélpe rejapo haguã hembiapoukapy. 13 Opa mba'e osẽ porãta ndéve reha'arõ rejapo opa umi tembiapoukapy Moisés oheja vaekue Israélpe guarã. Eñembopy'a guasu ha ejepytaso mbarete, ani reñemokyre'ỹ poi térã rekyhyje avavégui! 14 Ne mandu'áke heta añeha'ã hague ambyaty haguã tupaópe guarã 3.300.000 kílo óro, 33.000.000 kílo pláta, pe vrónse ha pe fiérro katu heta etereígui ndaikatúi oñeha'ã ipohyikue. Heta avei ambyaty yvyra ha ita, nde katu rembyatyve vaerã. 15-16 Rereko avei omba'apo haguã ndéve heta mba'apohára, ita kytĩha, óga mopu'ãha, yvyra kytĩha ha heta ikatupyrýva opaichagua mba'e apo óro, pláta, vrónse ha fiérro guiguápe. Emoñepyrũ katu ha Ñandejára ta ne pytyvõ!”
17 Upéi David he'i opa mburuvicha Israel guápe oipytyvõ haguã ita'ýra Salomónpe, ha oñe'ẽ chupe kuéra péicha: 18 “Tupã pende Jára oĩ vaekue pene ndive ha ome'ẽ peẽme py'a guapy opa rupi, omoĩ niko che poguýpe opa umi oikóva ñane retãme ha kóva opyta Ñandejára ha hetãgua poguýpe. 19 Peñeha'ãke peheka Tupã pende Járape pende py'aite guive. Peñembosako'íke pemopu'ã haguã Tupã pende Járape itupaorã ikatu haguã ojererova upe ógape oñemopu'ãtava Tupã rérape, Ñandejára Karameguã ha umi tembiporu oñemboykéva Tupãme guarã.”
1 Así fue como David decidió que allí se construiría el templo de Dios, y el altar para que Israel presentara las ofrendas quemadas.
Preparativos para construir el templo
2-5 Antes de morir, David dejó todo listo para construir el templo, pues pensó: «Mi hijo Salomón es todavía muy joven y no tiene experiencia; el templo de Dios deberá ser el más grandioso. Su fama y gloria serán conocidas en todo el mundo, así que le dejaré todo listo para que lo construya».
Entonces David ordenó que se reunieran todos los extranjeros que vivían en Israel, y les encargó que cortaran piedras para construir con ellas el templo de Dios. También juntó muchísimo hierro para los clavos y las bisagras de los portones; además reunió tanto bronce que no se pudo pesar. Y como la gente de Sidón y de Tiro le habían traído mucha madera de cedro, David guardó una cantidad tan grande de madera que no se pudo saber cuánta era.
La responsabilidad de Salomón
6 Después de esto, le encargó a su hijo Salomón que construyera el templo del Dios de Israel, 7 y le dijo:

«Hijo mío, yo quería construir un templo para honrar a mi Dios. 8 Pero él no me lo permitió, porque he participado en muchas batallas y he matado a mucha gente.
»Sin embargo, Dios me prometió 9 que tendría un hijo amante de la paz, y que no tendría problemas con sus enemigos, sino que durante todo su reinado Israel viviría en paz y tranquilidad. Por eso tu nombre es Salomón.
10 »Dios me dijo que a ti sí te permitiría construir el templo. Él será como un padre para ti, y te tratará como a un hijo; hará que tu reino en Israel sea firme y permanezca para siempre.
11 »Por eso, hijo mío, mi mayor deseo es que Dios te ayude y que cumpla su promesa para que puedas construirle el templo. 12-13 Que Dios te dé inteligencia y sabiduría, para que cuando seas el rey de Israel obedezcas la ley que Dios dio a su pueblo por medio de Moisés.
»Si obedeces a Dios, tendrás éxito en todo lo que hagas. ¡Solo te pido que seas muy fuerte y muy valiente! ¡No te desanimes ni tengas miedo!
14 »Mira, con muchos sacrificios he podido juntar esto para el templo de Dios: tres mil trescientas toneladas de oro, treinta y tres mil toneladas de plata, y una cantidad tan grande de bronce y de hierro que ni siquiera se puede pesar. Además, tenemos muchísima madera y piedra. A todo esto, tú debes añadir aún más.
15-16 »También he puesto a tu servicio una gran cantidad de obreros, albañiles, carpinteros y gente que sabe cortar piedras; además te ayudarán muchísimos obreros expertos en todo tipo de trabajos en oro, plata, hierro y bronce. Así que, ¡adelante, y que Dios te ayude!»
La responsabilidad de los jefes de Israel
17 Después de esto, David les ordenó a todos los jefes de Israel que ayudaran a su hijo Salomón. 18 Les dijo:

«Dios los ha ayudado y les ha permitido vivir en paz en todo el país; él me ha permitido tener bajo mi dominio a todos los habitantes de este país, y ahora ellos están bajo el dominio de Dios y de su pueblo. 19 Por tanto, hagan una firme promesa a Dios, y constrúyanle un templo. Así podremos trasladar el cofre del pacto y los utensilios sagrados al templo que haremos para honrar su nombre».