Intervención de Eliú
1 Al ver los tres hombres que Job insistía en que era inocente, dejaron de discutir con él. 2 Entonces un hombre llamado Eliú, el hijo de Baraquel el buzita, descendiente de Ram, no pudo contener más su enojo contra Job, al ver que insistía en su inocencia y culpaba a Dios. 3 Pero también se enojó con los tres amigos de Job, porque, al no haber sabido responderle, habían hecho quedar mal a Dios. 4 Como Eliú era el más joven de todos, esperó a que los otros terminaran de hablar con Job; 5 pero al ver que ellos no sabían ya cómo responderle, no se pudo contener 6 y comenzó a hablar.
Primer discurso de Eliú
Eliú
Como yo soy joven y ustedes ancianos,
no me atrevía a expresarles mi opinión.
7 Y pensé: «Que hable la voz de la experiencia;
que muestren los muchos años su sabiduría.»
8 Aunque en realidad todos tenemos entendimiento,
pues el Todopoderoso nos infundió su espíritu.
9 Los muchos años no hacen sabio a nadie,
ni las barbas traen consigo una recta comprensión.
10 Por eso dije: «Ahora, que me escuchen,
pues yo también tengo algo que decir.»
11 Yo he estado atento y he escuchado
los argumentos presentados por ustedes.
Les he visto buscar las mejores palabras,
12 y he visto también que ninguno de ustedes
ha podido darle a Job la debida respuesta.
13 Pues para que no se crean ustedes tan sabios,
Dios, y no un mortal, le responderá.
14 Pero, ni Job se ha dirigido a mí,
ni yo voy a contestarle como ustedes.
15 Job, estos tres están confundidos
y les faltan palabras para responderte;
16 pero no creas que yo callaré porque ellos callan,
porque se quedan sin responderte.
17 Voy a tomar parte en el asunto
y diré lo que tengo que decir.
18 Estoy tan lleno de palabras
que ya no puedo contenerme;
19 estoy a punto de estallar,
como el vino guardado en cueros nuevos.
20 Tengo que hablar para desahogarme,
tengo que darte una respuesta.
21 No voy a halagar a nadie;
trataré a todos por igual.
22 En realidad, yo no acostumbro hacer halagos;
¡el Creador me castigaría en seguida si los hiciera!
Oike oñe'ẽ Elihú
1 Umi mbohapy kuimba'e, ohechávo Job he'i jey-jeyha ha'e heko potĩha noñombohovái véima hendive. 2 Aipo ramo, peteĩ karia'y hérava Elihú, bauzita Baraquel ra'y, Ram ñemoñare, ndojejokovéi pochýgui Job rehe, ohechávo he'i etereiha heko potĩha, ha ombojaha Tupã rehe iñañaha. 3 Ha ipochy avei mbohapyve Job rayhuháre, nombohováigui chupe hekópe ha oheja vai Tupãme. 4 Imitãvégui mbohapyve apytépe, Elihú oha'arõ okirirĩmba hikuái. 5 Ha ohechávo, ha'e kuéra ndoguereko veimaha he'i vaerã Jóbpe, ndojejokovéi, 6 ha oñepyrũ oñe'ẽ.
Elihú
Che mitã gueterígui
ha peẽ pende tujáma,
nda che rovái kuri ha'évo
che ave che remiandu.
7 Ha che jupe ha'e: “Toñe'ẽ
umi hetave mba'éma ohasa vaekue,
Ha'e kuéra
tohechauka iñaranduha”.
8 Tupãnte hína
upe oporomoarandúva,
Ipu'akapávante upe oipejúva
yvypórare ijespíritu.
9 Ituja haguérente
avave naiñarandúi,
hendyva haguérente
ndaha'éi oikuaa porãvéva.
10 Upévare ha'e:
“Ko'ágã
ta che rendu hikuái,
che ave areko ha'e vaerã.”
11 Ajapysaka porã kuri,
ha ahendu, mba'e-mba'épa
peje Job rekovére.
Ahendu pehekaha ñe'ẽ
iporã porãvéva,
12 ha ahecha avei, mavave
ndaikatuiha pembohovái
Jóbpe tekotevẽháicha.
13 Ha ani haguã peje
pene arandu etereiha,
Tupã, ndaha'éi yvypóra,
ombohováine chupe.
14 Job niko
nda chévei oñe'ẽ,
ha che,
na ñemoñe'ẽ mo'ãi chupe,
peẽ pejapoháicha.
15 Nde Job,
ko'ã mbohapy iñakã ypytũ,
ha ndojuhúi ñe'ẽ
ne mbohovái haguã;
16 ha ani reimo'ã
akirirĩtaha, ha'e kuéra
okirirĩ haguéicha,
ndoguerekovéigui mba'éichapa
ne mbohováita.
17 Che ave aikéta
ko ñe'ẽ ñembohovái atýpe,
ha ha'éta ha'e vaerã.
18 Che renyhẽ ñe'ẽgui
ha ndaikatu véima ajejoko.
19 Che py'aropu
haguãicha aime,
kaguy ryru pyahu
okapúvaicha.
20 Añe'ẽ mante vaerã
che py'a jera haguã,
rombohovái mante vaerã.
21 Nambojuru he'ẽ mo'ãi
ha nambojerovia mo'ãi avavépe,
22 Ha'éta ramo añetegua,
naporombojuru he'ẽiva voínte.
Ñande Apohare che nupãne
voi asyete ajapo ramo upéva!