El ministerio de los apóstoles
1 Ustedes deben considerarnos simplemente como ayudantes de Cristo, encargados de enseñar los misterios de Dios. 2 Ahora bien, quien recibe un encargo debe demostrar que es digno de confianza. 3 En lo que a mí respecta, muy poco me preocupa ser juzgado por ustedes o por algún tribunal humano. Ni siquiera yo mismo me juzgo. 4 Sin embargo, el hecho de que mi conciencia no me acuse de nada no significa que yo sea inocente. Pues quien me juzga es el Señor. 5 Por lo tanto, no juzguen ustedes nada antes de tiempo; esperen a que el Señor venga y saque a la luz lo que ahora está en la oscuridad, y dé a conocer las intenciones del corazón. Entonces Dios dará a cada uno el reconocimiento que merezca.
6 Hermanos, les hablo de estas cosas por su propio bien y pongo como ejemplo a Apolos y a mí mismo. Lo digo para que por nuestro ejemplo aprendan ustedes a no ir más allá de lo que está escrito, y para que nadie se hinche de orgullo, favoreciendo a uno en perjuicio de otro. 7 Pues, ¿quién te da privilegios sobre los demás? ¿O qué tienes que Dios no te haya dado? Y si él te lo ha dado, ¿por qué presumes, como si lo hubieras conseguido por ti mismo y no como un regalo?
8 Al parecer, ustedes ya son ricos, y tienen todo lo que pueden desear, y se sienten como reyes que nada necesitan de nosotros. ¡Ya quisiera yo que fueran reyes de verdad, para que nosotros tuviéramos parte en su reino! 9 Pues me parece que a nosotros, los apóstoles, Dios nos ha exhibido en el último lugar, como a los condenados a muerte. Hemos llegado a ser un espectáculo para el mundo, para los ángeles y para la humanidad. 10 Nosotros, por causa de Cristo, pasamos por insensatos mientras que ustedes, gracias a Cristo, pasan por inteligentes. Nosotros somos los débiles, mientras que ustedes son los fuertes. A nosotros se nos desprecia, y a ustedes se los respeta. 11 Hasta el presente pasamos hambre y sed, vestimos con harapos y la gente nos maltrata; no tenemos dónde vivir. 12 Trabajamos hasta el cansancio con nuestras propias manos. Si nos insultan, bendecimos, y si nos persiguen, aguantamos. 13 Cuando nos difaman, respondemos con bondad. Nos tratan como a basura del mundo, como a desperdicio de la humanidad. Y así hasta el día de hoy.
14 No les escribo esto para avergonzarlos. Lo que quiero es darles consejos, como a mis propios hijos, pues los amo. 15 Aunque ustedes, como creyentes, tengan diez mil instructores, no tienen muchos padres. Padre de ustedes soy yo, pues como una madre los di a luz para Cristo cuando les anuncié el evangelio. 16 Así pues, les ruego que sigan mi ejemplo.
17 Por eso les envié a Timoteo, mi querido y fiel hijo en el Señor. Él los hará recordar mi manera de proceder como creyente en Cristo Jesús, conforme a lo que enseño en todas las iglesias por donde paso. 18 Algunos de ustedes se han vuelto altaneros y piensan que no iré a verlos; 19 pero, si el Señor quiere, espero visitarlos pronto. Entonces veré lo que son capaces de hacer esos que se hinchan de orgullo, y no solamente lo que son capaces de decir. 20 Porque el reino de Dios no es cuestión de palabras, sino de poder. 21 ¿Qué prefieren ustedes: que vaya con vara en mano, o que vaya a verlos con amor y ternura?
Apóstol kuéra rembiapo
1 Peẽ niko ore reko vaerã Cristo pytyvõhárarõ añónte, roiméva rombo'e haguã umi mba'e ñemimby Tupã reheguáva. 2 Oime ramo oñeme'ẽ hague hembiaporã, ohechauka vaerã ikatuha ojejerovia hese. 3 Che ramo katu, nda che py'apýi peẽ térã oimeraẽva peche mbojovake ramo guarã. Che jepe nañembojovakéi. 4 Upéicharõ jepe, ndajuhúi haguére nda che pereiha mba'evépe nde'iséi che potĩha. Pe che mbojovake vaerã niko Ñandejára. 5 Upéicha rupi, ani pembojovake mba'eve hi'ara'ỹme. Peha'arõ tou raẽ Ñandejára ha tomyesakã pe ko'ágã iñypytũva. Ha'e toikuaauka ñande py'a rembipota. Upépe Tupã oguerohorýne peteĩ-teĩme ojerureháicha hembiapokue.
6 Che pehẽngue kuéra, añe'ẽ peẽme ko'ã mba'ére, peẽme iporã haguãnte. Ha amoĩ jehechaukaha ramo Apólospe ha che jupe voi. Upéva ha'e peikuaa haguã ore rupi ndapehói vaerãha amo gotyove kuatia he'ívagui, ha ani avave rupi pe pu'ãmba ojuehe. 7 Máva piko ne moĩ ambue kuéra ári? Ha mba'e piko rereko Tupã nome'ẽi vaekue ndéve? Ha ha'e ome'ẽ rire ndéve, mba'ére piko rejejapo, ñaimo'ã katu nde rehe aénte voi rehupyty vaekue?
8 Ñaimo'ã ku pene ryguãtãmava, ha perekóva opa mba'e peipotáva, ha peñeñandu mburuvicha guasúicha oikotevẽ'ỹva mba'eve ore hegui. Mburuvicha guasu nga'u ra'e añete, ore roime haguã pene ndive. 9 Chéve ramo guarã, ore apóstolpe Tupã ore moĩ ipahaitépe, roiméva ramo guáicha romano haguãma. Oiko ore hegui mba'e hechapyrãva ko yvýpe guarã, umi Tupã remimboúpe guarã ha yvypórape guarã. 10 Ore, Cristo rehehápe, rohasa ivýrova ramo. Peẽ katu, Cristo rehe ae, pehasa iñarandúva ramo. Ore, ore kangy, peẽ katu pene mbarete. Ore rehe ojejahéi, peẽ katu peñemomba'e. 11 Ko'ágã peve voi rohasa ñembyahýi, yuhéi ha ore opívo. Rojehovapete, ha nda ore rógai, 12 ha ore kane'õ romba'apóvo ore poite rupi. Umi oñe'ẽ vaíva ore rehépe rombohovái jehovasápe. Roñemuña ha ndoro'éi mba'eve. 13 Rojeja'o ha rombohovái py'a porãme. Rojerereko ko yvy arigua ytýicha, tembyréicha. Ha upéicha ko'ágã peve.
14 Ndarahaukái peẽme ko kuatia pomotĩvo, añemoñe'ẽ haguã peẽmente, che ra'y tee peguáicha. Pohayhu niko. 15 Pereko ramo jepe, Cristo reroviaha pende rekópe, hetaiterei pene reko mbo'éva, na pende ru hetái. Pende ru, che, amombe'u vaekue peẽme pe marandu porã ojapóva pende hegui Jesucristo rehegua. 16 Aipórõ, ajerure peẽme pejapo haguã che ajapóva.
17 Upévare amondo peẽme Timoteo, che ra'y Ñandejára rehe jeroviápe, ahayhuete ha ajeroviaha. Ha'e pene momandu'áne che rekovére, Jesucristo reroviaha che rekópe, aikoha ambo'e umi Jesús iglésia ahasaha rupi. 18 Oĩ pende apytépe ovy'ámava hína oimo'ãgui ndaha mo'ãi pohechávo. 19 Ñandejára oipotárõ katu, aha'arõ ahávo pohecha vokoieténte. Upévo ahecháne mba'épa añetehápe ikatu ojapo umi ovúva jejapógui, ha ndaha'éi he'ívarente. 20 Tupã ñesãmbyhy niko ndaha'éi ñe'ẽ rei, upéva hína pokatu. 21 Mba'épa peipotave: Aha poinupã haguãicha, térãpa aha pohechávo mborayhu ha kunu'ũ reheve?