Moisés y Aarón hablan con el faraón
1 Después de esto, Moisés y Aarón fueron a decirle al faraón:
—Así ha dicho el Señor, el Dios de Israel: “Deja ir a mi pueblo al desierto, para que haga allí una fiesta en mi honor.”
2 Pero el faraón contestó:
—¿Y quién es “el Señor”, para que yo lo obedezca y deje ir a los israelitas? Ni conozco al Señor, ni tampoco voy a dejar ir a los israelitas.
3 Entonces ellos dijeron:
—El Dios de los hebreos ha venido a nuestro encuentro; así que vamos a ir al desierto, a una distancia de tres días de camino, para ofrecer sacrificios al Señor nuestro Dios, no sea que nos haga morir por una peste o a filo de espada.
4 Pero el rey de Egipto les dijo:
—Moisés y Aarón, ¿por qué distraen a la gente de su trabajo? ¡Vayan a seguir trabajando!
5 También les dijo el faraón:
—Ahora que hay tantos israelitas en el país, ¿van ustedes a hacer que dejen de trabajar?
6 Ese mismo día el faraón ordenó a los capataces y jefes de grupo:
7 —Ya no les den paja a los israelitas para que hagan adobes, como se ha estado haciendo; ¡que vayan ellos mismos a recoger la paja! 8 Pero exíjanles la misma cantidad de adobes que han hecho hasta ahora. ¡Ni un solo adobe menos! Son unos holgazanes, y por eso gritan: “¡Vayamos a ofrecer sacrificios a nuestro Dios!” 9 Hagan trabajar más duro a esa gente; manténganlos ocupados, para que no hagan caso de mentiras.
10 Los capataces y jefes de grupo salieron y fueron a decir a la gente:
—El faraón ha dado órdenes de que ya no se les dé paja. 11 Ahora ustedes mismos tendrán que ir a recogerla en donde la encuentren. Pero no por eso se les va a rebajar la cantidad de adobes que tienen fijada.
12 Los israelitas se dispersaron por todo Egipto, en busca de rastrojo, para usarlo como paja. 13-14 Todos los días los capataces del faraón les exigían la misma cantidad de adobes que hacían cuando se les daba paja, y además golpeaban a los jefes de grupo israelitas, y les decían:
—¿Cómo es que ni ayer ni hoy completaron ustedes la misma cantidad de adobes que antes hacían?
15 Los jefes de grupo israelitas fueron a quejarse ante el faraón, y le dijeron:
—¿Por qué trata así Su Majestad a estos siervos suyos? 16 Ya no se nos da paja y, sin embargo, se nos exige que hagamos adobes, y además se nos golpea. ¡La culpa es de la gente de Su Majestad!
17 Pero el faraón contestó:
—¡Ustedes no son otra cosa que unos holgazanes! Por eso andan diciendo: “Vayamos a ofrecer sacrificios al Señor.” 18 ¡Váyanse a trabajar! Y aunque ya no se les va a dar paja, aun así tendrán que entregar la misma cantidad de adobes.
19 Los jefes de grupo israelitas se vieron en aprietos cuando se les dijo que no debían reducir la producción diaria de adobes. 20 Al salir de su entrevista con el faraón, se encontraron con Moisés y Aarón, que los estaban esperando, 21 y les dijeron:
—Que el Señor mire lo que ustedes han hecho y los castigue. Porque ustedes tienen la culpa de que el faraón y sus funcionarios nos miren mal. Ustedes mismos les han puesto la espada en la mano para que nos maten.
La oración de Moisés
22 Entonces Moisés dijo al Señor en oración:
—Señor, ¿por qué tratas mal a este pueblo? ¿Para qué me enviaste? 23 Desde que vine a hablar con el faraón en tu nombre, él ha maltratado aún más a tu pueblo, y tú no has hecho nada para salvarlo.
Moisés ha Aarón oñe'ẽ Faraón ndive
1 Upe rire oho Moisés Aarón ndive Faraón rendápe ha he'i chupe:
—Tupã Israel Jára he'ika ndéve: Israelgua hína che retãgua ha aipota repoi chugui toho ojeiko'ỹháme ombyarete haguã chéve.
2 Faraón he'i chupe:
—Máva piko upéva ajapo haguã ha'e he'íva? Ndaikuaái chupe ha ndapoi mo'ãi Israel guágui.
3 Ha'e kuéra he'i chupe:
—Tupã ojechauka oréve kuri. Upévare rohóta ojeiko'ỹháme mbohapy ára rape pukukue ha upépe romymbajukáta*f** Tupã ore Járape, ani iñasãi mba'asy ore apytépe térã rojejukapa ñorãirõme.
4 Egipto ruvicha guasu katu he'i chupe kuéra:
—Pehendu porãke Moisés ha nde Aarón: Ndaipotái peiko pemoate'ỹmba umi omba'apóvape. Tapeho jeýke pemba'apo.
5 He'i avei Faraón:
—Hetavéma hína Israelgua ore Egipto guágui, ha peju ko'ágã pepoikase hembiapógui pene retã guápe.
6 Upe árape voi Faraón ombyaty tendota ha uru kuérape, 7 ha he'i chupe kuéra:
—Adóve apohápe ani peme'ẽ upe kapi'i oñekotevẽva. Toho ha'e kuéra voi toheka ikapi'irã. 8 Ha upe adóve ojejapóva retakue ani pemboguejy. Heko reiséma hikuái ha he'i joa ojupe kuéra: “Jaháke ñamymbajuka Tupãme.” 9 Pembopohyive ha ta ipukuve hembiapo kuéra, ija'ỹ haguã chupe kuéra ojapysaka ñe'ẽ japúre.
10 Umi tendota ha uru kuéra osẽ rire Faraón rendágui, he'i umi omba'apóvape:
—Faraón he'ika: “Noñeme'ẽ mo'ãvéi peẽme kapi'i. 11 Tapeho peẽ voi peheka ha upe adóve pejapo vaerã retakue noñemboguejy mo'ãi.”
12 Umi omba'apóva adóve apópe isarambipa upe tetãpy rehe kapi'i rekávo. 13 Umi uru oiko hapykuéri he'ívo:
—Opa upe adóve pejapo vaekue oĩ ramo guare kapi'i, pejapo vaerã avei ko'ágã.
14 Uru kuéra oinupã umi tendota Israel guápe omomba'apóva hapicha kuérape, ha he'i chupe kuéra:
—Mba'ére ndoikói kuehe ha ko árape opa upe adóve oiko vaerã mo'ã?
15 Umi tendota Israelgua oho oñondive Faraón rendápe ha he'i chupe:
—Mba'ére upéicha ore rereko? 16 Kapi'i noñeme'ẽvéi oréve ha upéi oje'e: “Pejapo adóve”. Ha roñenupã rei.
17 Faraón he'i chupe kuéra:
—Pene ate'ỹséma ha peje peikóvo: “Rohóta romymbajuka ore Járape.” 18 Tapeho jeýke pemba'apo. Name'ẽka mo'ãvéi peẽme kapi'i. Adóve retakue pejapo vaerã katu namboguejy mo'ãi.
19 Umi tendota Israelgua, vaípe ojecha ohendúvo adóve retakue ndoguejy mo'ãiha. 20 Faraón rendágui osẽvo, Aarón ha Moisés oha'arõ upépe chupe kuéra. 21 Umi tendota he'i:
—Ñandejára tohecha upe pejapo vaekue ha ta pene nupã pemoĩ haguére kyse puku Faraón ha hembiguái kuéra pópe ore juka haguã.
22 Upérõ Moisés he'i Ñandejárape:
—Che Jára, mba'ére piko rereko asy ne retã guápe? Maerã piko che mbou ra'e? 23 Aha ypy guive Faraón rendápe ha ha'e chupe upe ereka vaekue, ha'e oñepyrũ ojopy eteve ne retãgua ndive, ha nderejapói mba'eve reipe'a haguã ipoguýgui chupe kuéra.