Defensa de Pablo a su autoridad apostólica
1 Yo, Pablo, el que es «tímido» cuando está entre ustedes y «atrevido» cuando está lejos, soy quien les ruega, por la ternura y la bondad de Cristo; 2 les suplico que por favor, cuando vaya a verlos, no me obliguen a ser atrevido con quienes nos acusan de hacer las cosas por motivos puramente humanos, pues estoy dispuesto a enfrentarme con ellos. 3 Es cierto que somos humanos, pero no luchamos como la gente de este mundo. 4 Las armas que usamos no son las del mundo, sino que son armas poderosas de Dios, capaces de destruir fortalezas. Y así destruimos todo argumento falso 5 y toda altanería que pretenda impedir que se conozca a Dios. Todo pensamiento humano lo sometemos a Cristo, 6 y estamos dispuestos a castigar toda desobediencia, una vez que la obediencia de ustedes sea perfecta.
7 Fíjense en lo que es evidente. Si alguien está seguro de ser de Cristo, debe tener en cuenta que también nosotros somos de Cristo. 8 Y aunque yo insista un poco más de la cuenta en nuestra autoridad, no tengo por qué avergonzarme; pues el Señor nos dio la autoridad para edificación de la comunidad y no para su destrucción. 9 No quiero que parezca que trato de intimidarlos con mis cartas. 10 Hay quien dice que mis cartas son duras y fuertes, pero que en persona no impresiono a nadie, ni impongo respeto al hablar. 11 Pero quien dice esto debe saber también que, así como somos con palabras y por carta cuando estamos lejos, así también lo seremos con hechos cuando estemos entre ustedes.
12 Ciertamente, no nos atrevemos a igualarnos o a compararnos con esos que se alaban a sí mismos. Pero ellos cometen una tontería al medirse con su propia medida y al compararse unos con otros. 13 Nosotros no vamos a gloriarnos más allá de ciertos límites. Dios es quien señala los límites de nuestro campo de trabajo, y él fue quien nos permitió llegar hasta ustedes en Corinto. 14 No nos hemos extralimitado, como sería el caso si no hubiéramos estado antes entre ustedes. Nosotros fuimos los primeros en llevarles el evangelio de Cristo. 15 Y no nos gloriamos de los trabajos que otros han hecho, pues eso sería extralimitarnos. Al contrario, esperamos poder trabajar más entre ustedes, conforme vaya creciendo la fe de ustedes, y siempre dentro de nuestros límites. 16 También esperamos anunciar el evangelio en lugares más allá de donde están ustedes, pero sin meternos en campos ajenos, para no gloriarnos de los trabajos que otros han hecho.
17 Si alguien quiere gloriarse, que se gloríe en el Señor. 18 Porque no es digno de aprobación quien se alaba a sí mismo, sino aquel a quien el Señor alaba.
Pablo oñe'ẽ ijehe
1 Che Pablo, ajerure peẽme Cristo mborayhu ha ipy'a porã rupi, peje ramo jepe che rehe, aimérõ pende apytépe che py'a kangyha, ha mombyry ramo katu che mbareteha, 2 ajerure peẽme, ágã ahávo pohecha, aikotevẽ'ỹ haguã che mbarete umi he'ívape che rehe, aikoha yvypóra rekópe. Cháke aime hína ambohovái haguãicha chupe kuéra. 3 Yvypóra ramo jepe, ndaikói yvypóra rekópe. 4 Ha ndaha'éi añorãirõva umi mba'e yvypóra oiporúva oñorãirõ haguã reheve. Che añorãirõ Tupã pokatu rupi, ikatúva omboguarara yvýre umi óga mbarete. Ha upéicha ahundi opa mba'e oje'éva, 5 ha opaichagua juru atã ojokoséva ani haguã ojekuaa Tupãme. Opa yvypóra remiandu amoĩ Cristo poguýpe iñe'ẽ rendu haguã chupe, 6 ha aime amoĩ haguãicha hendaguãme oimeraẽva iñe'ẽ rendu'ỹvape, peẽ pene ñe'ẽ rendu vove hekópe.
7 Peẽ niko pema'ẽ opa mba'ére ijapére reínte. Oime ramo he'íva ijehe Cristo mba'eha, tekotevẽ oikuaa che avei Cristo mba'eha. 8 Ha che ajetu'u ramo jepe che pokatúre, ndarekói mba'érepa atĩ haguã upévare, ko Ñandejára voi ome'ẽ vaekue chéve ko pokatu, pomopu'ã haguã, ndaha'éi pombyai haguã. 9 Ndaipotái avave oimo'ã aporomongyhyjeseha che kuatiañe'ẽ nguéra rupi. 10 Oĩ he'íva che pohýi ha che mbareteha che kuatiañe'ẽ nguérape, ha aime jave pende apytépe che py'a kangy ha na ñe'ẽ kuaaiha. 11 Umi péicha oimo'ãva tekotevẽ oikuaa, umi mba'e ha'éva mombyry guive, ajapotaha aimévo pende apytépe.
12 Nahi'ãinte jepe chéve añembojoja umi oñembotuvichávare, térã ajerereko ha'e kueraichagua ramo. Ha'e kuéra voi omoĩ mba'éichapa oikóta, ha upévare ha'e kuéra oñoha'ã, ha péicha rupi ojavy. 13 Che katu, nda'éi che jehe mba'eve hendape'ỹ. Tupã he'i chéve mamoite pevépa amba'apo vaerã. Ha ha'e oheja roguahẽvo pene rendápe Coríntope. 14 Upévare nasẽi che rendaguãgui, upéicha vaerã mo'ã niko naiméi rire pende apytépe. Che raẽvete araha vaekue peẽme Cristo marandu porã. 15 Ha nañembotuichái ambue rembiapokuére, asẽvo che rendaguãgui. Upéva rangue aha'arõ ikatúne haguã amba'apove pende apytépe, peẽ pekakuaavévo pehóvo pende jeroviápe. Opáichavo, asẽ'ỹre che rendaguãgui. 16 Aha'arõ avei aipysovévo che rembiapo, amyerakuã haguã marandu porã pe peẽ peimeha mboypýri, aike'ỹre kokue che mba'e'ỹvape, ani haguã añembotuicha ambue rembiapokuére.
17 Oĩrõ oñembotuichaséva, toñembotuicha Ñandejára rehe. 18 Ndaha'éi pe oñembotuvichávape ojererohory vaerãva, pe Ñandejára omoĩ porãvape katu.