1 ¡Ay de Ariel, Ariel,
la ciudad donde acampó David!
Que pasen unos cuantos años
celebrando sus muchas fiestas,
2 y yo pondré a Ariel en apuros,
y habrá llanto y gemidos.
Para mí, la ciudad será como Ariel.
3 Enviaré mi ejército para que te rodee,
te rodearé con un cerco de fortalezas,
y levantaré trincheras para atacarte.
4 Quedarás humillada, tendida en el suelo;
tu voz parecerá la de un fantasma;
tus palabras sonarán como un susurro.
5-6 Pero de pronto, en un instante,
el Señor todopoderoso castigará a tus enemigos
con truenos, terremotos y gran estruendo,
con tormentas, tempestades e incendios destructores.
Tus incontables enemigos quedarán hechos polvo,
tus muchos perseguidores serán arrastrados como hojarasca.
7 Todos esos pueblos innumerables
que combaten y hacen guerra contra Ariel,
y atacan sus fortificaciones,
esos mismos que lo han oprimido,
no serán más que un sueño o una visión nocturna.
8 Y les pasará lo que a un hambriento, cuando sueña,
que se imagina estar comiendo,
pero al despertar tiene el estómago vacío;
o como al sediento, cuando sueña,
que se imagina estar bebiendo,
pero al despertar tiene sed
y la garganta reseca.
Lo mismo pasará con esa multitud de pueblos
que ahora ataca al monte Sión.
9 ¡Sigan ustedes portándose como tontos!
¡Sigan fingiendo estar ciegos y no ver nada!
¡Sigan dando traspiés como borrachos,
aunque no hayan bebido nada embriagante!
10 Porque el Señor los ha hecho caer
en un sueño profundo.
Sus profetas deberían ser los ojos del pueblo,
pero el Señor los ha cegado con un velo.
11 Toda visión se ha convertido para ustedes
en algo que hubiera sido escrito
en un libro, luego cerrado y sellado.
Si alguien lo da a leer a quien sabe,
y le ordena: «Lee esto»,
aquel responderá: «No puedo leerlo. Está sellado.»
12 Y si lo da a quien no sabe leer
y le ordena también: «Lee esto»,
aquel responderá: «No sé leer.»
13 El Señor me dijo:
«Este pueblo dice estar cerca de mí,
y me honra solamente con los labios,
pero su corazón está lejos de mí,
y el culto que me rinde
no son más que invenciones humanas
que han sido aprendidas de memoria.
14 Por eso, volveré a dejar a este pueblo
maravillado con prodigios y milagros.
Desaparecerán la sabiduría de sus sabios
y la inteligencia de sus inteligentes.»
15 ¡Ay de quienes se esconden del Señor
con la intención de ocultar sus planes,
que cometen sus maldades en la sombra
y dicen: «Nadie nos ve. Nadie se da cuenta»!
16 ¡Qué modo de pervertir las cosas!
¡Como si el barro y el alfarero fueran iguales!
Un objeto no va a decir al que lo hizo:
«Tú no me hiciste»,
ni tampoco una pieza de barro dirá al alfarero:
«No sabes lo que estás haciendo.»
Promesa de salvación a Israel
17 Dentro de poco tiempo
el bosque se convertirá en campos de cultivo,
y los campos de cultivo parecerán un bosque.
18 Cuando llegue el momento,
los sordos podrán oír cuando alguien les lea,
y los ciegos, libres de las oscuras tinieblas, podrán ver.
19 La gente humilde volverá a alegrarse en el Señor,
los más pobres se regocijarán
en el Dios santo de Israel.
20 Se acabarán los insolentes,
dejarán de existir los arrogantes
y desaparecerán los que solo piensan en hacer lo malo,
21 esos que acusan de crímenes a otros,
y que al juez le ponen trampas
y con engaños le niegan la justicia al inocente.
22 Por eso dice el Señor, el Dios de Israel,
el que rescató a Abrahán:
«De ahora en adelante Jacob no sentirá vergüenza,
ni volverá su rostro a enrojecerse,
23 porque sus descendientes van a ver
lo que he hecho en medio de su pueblo,
y entonces reconocerán mi santidad y me temerán,
pues yo soy el Dios santo de Israel.
24 Los confundidos aprenderán a ser sabios,
y los murmuradores aceptarán las enseñanzas.»
1 Cháke Ariel, Ariel,
táva opyta hague David!
Tohasánte
umi áño ojoapykuéri
hi'arete kuéra reheve.
2 Upérõ Ariel ndive
ajopy vaíta,
oĩta pyahẽ ha jahe'o,
ha ndéta chéve guarã
Ariel joguaha.
3 Andyrýta nde rehe
David ojapo haguéicha,
romongoráta
yvykua pypukúpe
ha amopu'ãta nde rehe
óga yvate ñorãirõrã.
4 Yvýre ndereitýta
hikuái, ha ne ñe'ẽ
ikangýta póra ñe'ẽicha,
yvy tĩmbo apytégui
oñe'ẽ ngururu vaicha
reñehendúta.
5 Ha upéicha háguinte,
peteĩ sapy'aitépe,
nde rehe ija'e'ỹva
yvy ku'ícha opytáta ijaku'i,
ha oporojopy vaíva
ñana piru kuéichata
yvytu oguerovevéva.
6 Ñandejára ipu'akapáva
umi nde rehe ija'e'ỹvape,
oñeñandukáta
Ára sunu, yvy ryrýi,
sununu mbarete,
Ára pochy, yvytu ratã,
ha tata rendy
opa mba'e ombokusuguévape.
7 Képe guareichagua,
ha pyharekue jahecháva
ramo guáicha,
ohasáta umi tetã atýra
Ariel ndive oñorãirõ vaekue,
ha opa umi hese opu'ã,
ondyry itáva mbaretére
ha chupe omongora vaekue.
8 Ha'etéta iñembyahýiva,
iképe ohecháva okaruha,
ha opáyvo ojejuhu py'a nandi;
térã ijyuhéiva,
iképe ohecháva hoy'uha
ha opáyvo ijyuhéi.
Upéicha ojehúta
umi tetãme
yvyty Sión rehe ondyrýva.
9 Néi katu,
akóinte ta pende rova tavy!
Akóinte ta pene resatũ,
mba'eve pehecha'ỹre!
Akóinte oka'úvaicha pevava,
ndape'úi ramo jepe!
10 Ñandejárako
ohekuavóma pende ári
topehýi mbarete,
omboty pende resa,
peẽ maranduhára,*f**
ha pende aho'i akã ahojápe.
11 Opa pehecha vaekue
oiko peẽme guarã
peteĩ mba'e
kuatiáre ojehai vaicha,
oñembyapakua
ha oñeñapytĩ su'úva.
Oñeme'ẽ ramo
omoñe'ẽ kuaávape
ha oje'e chupe:
“Emoñe'ẽ chéve kóva”,
ha'e he'íta: “Ndaikatúi,
oñeñapytĩ su'u niko,”
12 Ha ome'ẽ ramo
nomoñe'ẽ kuaáivape
ha oje'e chupe:
“Emoñe'ẽ chéve kóva”,
ha'e he'íta:
“Namoñe'ẽ kuaái.”
13 Ñandejára he'i chéve:
“Ko'ã tetãgua
he'ínte ojapoha
pe che ha'éva
ha ijurúpente
che rerohory,
ipy'apýpe katu
mombyry oĩ che hegui,
che momba'e guasu
ramo jepe, iñakãgui
osẽ vaekuénte ojapo,
ha noma'ẽi voi
pe ojapóvare.
14 Upévare ajapóta
hechapyrãva,
mba'e oporomondýiva
ko'ã tetãgua apytépe.
Iñarandúvagui opáta
imba'e kuaa,
ha iñakã porãvagui
iñarandu.”
15 Cháke, umi okañýva
Ñandejáragui,
oñomi haguã
upe oguerekóva
iñakãme,
hembiapo vai
ojapóva pytũmbýpe
ha he'i: “Avave
na ñande rechái!
Ndaipóri ñande kuaáva”!
16 Mba'éicha piko
peichaite peve
pende tavy!
Peteĩchante piko pe ñai'ũ
ha pe ñai'ũre omba'apóva!
Peteĩ mba'e
nde'i mo'ãi ijapoharépe:
“Nde nda che apói kuri”,
ha pe ñai'ũgui guare
nde'i mo'ãi ijapohápe:
“Ndereikuaái pe rejapóva.”
Ñe'ẽ me'ẽ Israélpe osẽtaha jejopy vaígui
17 Vokói eténte
ka'aguýgui oikóta kokue,
kokue katu
ojoguáta ka'aguýpe.
18 Upe árape ijapysapéva
ikatúta ohendu
oĩ ramo chupe kuéra
omoñe'ẽva kuatia.
Ha hesatũva
ikatúta ohecha,
ndoiko mo'ãvéi
pyhare ha pytũmbýpe.
19 Ojeapo'ívape
ombovy'a jeýta
Ñandejára,
horýta umi imboriahuvéva
Tupã Israelgua imarangatúva
renondépe.
20 Opáta umi oporojopýva
ha ndaipóri mo'ãvéi
hova atãva, oporoapo'íva
ha ojaposéva ivaívante voi.
21 Opáta oporomombe'u japúva,
omoñuhãva mbojovakehárape,
ha umi hekope'ỹ imarangatúvape
ombojovakeukáva.
22 Upévare,
Tupã Israel Jára,
oguenohẽ vaekue
Abrahámpe
jejopy vaígui, he'i:
“Águive Jacob
notĩ mo'ãvéi
ha ndahova pytã mo'ãvéi,
23 omombe'útagui
che réra imarangatuha,
ohechávo pe ajapóva
ijapytépe kuéra,
he'íta imarangatuha
Israel pegua imarangatúva
ha omomba'éta Tupã Israel Járape.
24 Umi iñakã tavýva
iñakã porãta
ha oñe'ẽ ngururúva
iñe'ẽ rendúta.”