Tupã ohayhu hetãgua reko pu'ãme
1 “Che ahayhu vaekue
Israélpe imitãme,
che ra'y niko ha'e,
ahenói vaekue Egíptogui.
2 Ha ahenoive ramo jepe,
ko'ýte oñemomombyry
che hegui.
Che retãgua oikuave'ẽ
mymbajuka,
tupã gua'úpe,
ha ohapy insiénso
umi ta'ãnga reípe.
3 Upeichavérõ jepe
aisãmbyhy vaekue Efraínpe
ha ambo'e oguata haguã,
ha'e kuéra katu
ndohecha kuaái,
cheha upe añangarekóva
hese kuéra.
4 Mborayhu sãme amosã
ha agueru che mba'erã,
amboja che rováre pe hova,
mitã kambúva ramo guáicha,
che pópe amongaru
chupe kuéra.
5 Ha'e kuéra katu mba'eve
ndoikuaaséi che hegui.
Upévare
oho jeýta mante hikuái
Egíptope,
ha oisãmbyhýta Asiria
chupe kuéra.
6 Kyse puku ho'áta
hi'ári kuéra,
ha ohundipáta itáva mbarete,
ojaposégui ivaíva.
7 Che retãgua katu,
mombyrýnte voi
oikose che hegui,
yvatévo osapukái,
ha ndaipóri oipytyvõva
chupe kuéra.

8 Mba'éicha piko rohejáta,
Efraín?
Mba'éicha piko rome'ẽta,
Israel?
Rohundíta nga'u piko
ahundi haguéicha
táva Admá
térã piko ajapóta nde hegui,
pe ajapo vaekue Zeboíngui?
Che py'a niko hyku,
roiporiahurereko etereígui!
9 Na ñeme'ẽ mo'ãi
che pochy rendýpe,
nahundi jey mo'ãi Efraínpe.
Che hína Tupã,
ndaha'éi yvypóra.
Che hína imarangatúva,
aiméva pende apytépe,
ha ndajúi pohundívo.

10 Ha'e kuéra omomba'éta Ñandejárape,
ha ha'e okororõta ku jaguaretéicha.
Ha'e okororõta, ha umi imba'éva
oúta ryryipópe kuarahy reike guio.
11 Guyra kuéraicha
Egíptogui oúta ryryipópe,
Asíriagui oúta pykasúicha,
ahejáta oiko
jey hóga teépe”.
Che, opa mba'e Jára
upéicha ha'e.
Dios ama a su pueblo rebelde
1 »Yo he amado a mi pueblo, Israel.
desde que era niño;
estaba en Egipto, y yo lo llamé.
2 Pero cuanto más lo llamaba,
más se alejaba de mí.
Mi pueblo ofrecía sacrificios a los dioses falsos
y quemaba incienso a los ídolos.
3 A pesar de eso, al pueblo de Efraín
lo tomé en mis brazos y le enseñé a caminar.
Pero ellos no reconocieron que yo los cuidaba.
4 Los atraje hacia mí con lazos de ternura,
con cuerdas de amor;
los traté como quien levanta a un niño y lo abraza.
Me inclinaba hacia ellos para darles de comer,
5 pero ellos no quisieron volverse a mí.
Por eso tendrán que volver a Egipto,
y Asiria reinará sobre ellos.
6 La espada caerá sobre sus ciudades,
y destruirá sus fortalezas
y pondrá fin a sus planes.
7 Mi pueblo está decidido a alejarse de mí;
gritan hacia lo alto, pero nadie los ayuda.

8 »¿Cómo podría dejarte, Efraín?
¿Cómo podría abandonarte, Israel?
¿Podría destruirte como destruí a la ciudad de Adma,
o hacer contigo lo mismo que hice con Zeboyin?
¡Mi corazón está conmovido,
estoy lleno de compasión por ti!
9 No actuaré según el ardor de mi enojo,
ni vendré a destruir a Efraín,
porque yo soy Dios y no hombre.
Yo soy el Santo; yo estoy en medio de ti,
y no vendré a destruir la ciudad.»

10 Ellos seguirán al Señor,
y él rugirá como un león.
Cuando él ruja, sus hijos
vendrán temblando de occidente.

11 «Como aves, llegarán temblando de Egipto,
como palomas vendrán de Asiria;
y los haré habitar de nuevo en sus casas.
Yo, el Señor, lo afirmo.
La maldad del pueblo de Dios
12 12 (12.1) »Estoy harto de las mentiras de Efraín,
de los engaños del pueblo de Israel.
Aunque Judá todavía anda con Dios,
y sigue fiel con los consagrados.