1 Ohasa rire 14 áño aha jey Jerusalénpe Bernabé ndive, ha araha che ndive Títope. 2 Aha, Tupã ohechaukágui chéve aha vaerãha. Ha upépe, ha'eñoháme umi oñemomba'e guasuvévape, amyesakã chupe kuéra pe marandu pyahu amyasãiva umi judio'ỹva apytépe, ani haguã oimo'ã hikuái umi che ajapóva térã ajapo vaekue ajapo reiha. 3 Ha Títope jepe Grecia guáva, oĩ vaekue che ndive, ndojejeruréi chupe ojeapi'ouka haguã. 4 Oime ra'e ore pehẽngue gua'u oike vaekue ore apytépe ñemihápe, ohecha haguã pe sãsõ roguerekóva Jesucristo ndive, ojapo jey haguã ore hegui tembiapoukapy rembiguái. 5 Ha nisapy'ami jepe noroñembotyryrykái hese kuéra, roipotágui pe marandu porã añetegua opyta pende pype.
6 Ha nome'ẽi chéve mba'eve ipyahúva, umi oñemomba'e guasuvéva, chéve guarã jepe ndaha'éi mba'épa ra'e ha'e kuéra. Tupã niko noporombojoavýi ijapére reínte ohechávare. 7 Upéva rangue, ohecha kuaa hikuái Tupã ome'ẽ hague chéve che rembiaporãrõ amyasãi haguã pe marandu porã umi judio'ỹva apytépe. Pédrope oheja haguéicha hembiaporã omyasãivo umi judío apytépe. 8 Tupã voi niko omondo vaekue Pédrope apóstol ramo judío kuérape, che mondoháicha avei apóstol ramo umi judio'ỹvape. 9 Santiago, Cefas ha Juan, ojererekóva Tupã iglésia ruvicha ramo, ohecha kuaa hikuái Tupã ome'ẽ hague chéve ko tembiapo. Ha ohechaukávo ore rerekoha iñirũ ramo, ore popyhy, che ha Bernabépe. Ha ojuhu porã hikuái ore rohóvo romba'apo umi judio'ỹva apytépe, ha'e kuéra omba'apo aja umi judío apytépe. 10 Ojerurénte oréve ore mandu'a haguã mboriahúre, che ajapóva voínte.
11 Cefas oguahẽvo táva Antioquíape, ahova api chupe ivaígui pe ojapóva. 12 Ha'e iñepyrũrã okaru umi judio'ỹva ndive, oime peve oguahẽva Santiago remimbou kuéra. Ha upépe oñepyrũ ojei chugui kuéra, okyhyjégui umi jeapi'oukáre oñemohatãvagui. 13 Ha umi ambue Tupã reroviaha judíova, Pédroicha avei hova mokõiva, oho hapykuéri, ha Bernabé jepeve oho hendive kuéra. 14 Upévare, ahechávo ha'e kuéra ndoikoiha marandu porã añeteguáva rekópe, ha'e Céfaspe opavave rovake: “Nde, judíova, reiko hína ndaha'éiva ramo guáicha judío, mba'ére piko aipórõ, rejopyse umi judio'ỹvape oiko haguã judío ramo guáicha?”
Tupã ñane mboheko joja jarovia rupi Jesucrístope
15 Ñande niko judío jaju ypy guive ko yvy ári, ndaha'éi angaipa apoha Tupã rehe ojerovia'ỹva rehegua. 16 Jaikuaa jepe, avave ndojererekoiha heko jojáva ramo ojapo haguére tembiapoukapy, oguerovia haguére Jesucrístopente. Upévare, ñande avei jarovia vaekue Jesucrístope, Tupã ñande rereko haguã heko jojáva ramo, upe jerovia rupi, ndaha'éi jajapo haguére tembiapoukapy he'íva. Avavépe ndojerereko mo'ãi heko jojáva ramo ojapo haguére tembiapoukapy.
17 Ha néi, jahekávo jajerereko heko jojáva ramo Jesucristo rupi, jahecha kuaa ñande mba'e vai apoha avei. He'isépa upéva Jesucristo ojapoha ñande hegui mba'e vai apoha? Ahániri! 18 Ahundi ramo peteĩ mba'e ha amopu'ã jey, cheté voi pe mba'e vai apohare. 19 Tembiapoukapy rupi niko che amano upe tembiapoukapýpe guarã, aikove haguã Tupãme guarã. Jesucristo ndive ajehupi vaekue kurusúre. 20 Ha ndaha'e véima che pe aikovéva, Jesucristo hína pe oikovéva che pype. Ha pe aikoveháicha, aikove ajeroviágui Tupã Ra'ýre che rayhu vaekue ha omano che rehehápe. 21 Ndaguero'ỹrõi Tupã py'a porã. Ikatu rire ñande reko joja tembiapoukapy rupi, Jesucristo omano reiete vaerã mo'ã.
Los apóstoles aceptan a Pablo
1 Catorce años después fui otra vez a Jerusalén con Bernabé, y llevé conmigo a Tito. 2 Fui porque Dios me había mostrado que tenía que ir. Y allí expuse ante la comunidad el evangelio que anuncio a los no judíos. Y lo expliqué también en privado ante aquellos que eran reconocidos como de mayor autoridad, para dejar en claro que lo que yo estaba haciendo o había hecho no era trabajo inútil. 3 Pero ni siquiera Tito, que estaba conmigo y que era griego, fue obligado a someterse al rito de la circuncisión. 4 Algunos falsos hermanos se habían metido entre nosotros a escondidas, para espiar la libertad que tenemos en Cristo Jesús y hacernos otra vez esclavos de la ley. 5 Pero ni por un momento nos dejamos doblegar por ellos, porque queríamos que la verdad del evangelio permaneciera en ustedes.
6 Y no me añadieron nada nuevo los que eran reconocidos como de mayor autoridad (aunque a mí no me interesa lo que hayan sido ellos, porque Dios no hace discriminaciones). 7 Al contrario, reconocieron que Dios me había encargado el trabajo de anunciar el evangelio a los no judíos, así como a Pedro le había encargado el trabajo de anunciarlo a los judíos. 8 Pues el mismo Dios que envió a Pedro como apóstol a los judíos, me envió también a mí como apóstol a los no judíos. 9 Santiago, Cefas y Juan, que eran considerados como columnas de la iglesia, reconocieron que Dios me había concedido este privilegio, y para confirmar que nos aceptaban como compañeros, nos dieron la mano a mí y a Bernabé, y estuvieron de acuerdo en que nosotros fuéramos a trabajar entre los no judíos, mientras que ellos trabajarían entre los judíos. 10 Solamente nos pidieron que nos acordáramos de los pobres, cosa que he procurado hacer con todo cuidado.
11 Pero cuando Cefas fue a la ciudad de Antioquía, lo reprendí en su propia cara, porque lo que estaba haciendo era condenable. 12 Pues primero comía con los no judíos, hasta que llegaron algunas personas de parte de Santiago; entonces comenzó a separarse, y dejó de comer con ellos, porque tenía miedo de los fanáticos de la circuncisión. 13 Y los otros creyentes judíos consintieron también con Pedro en su hipocresía, tanto que hasta Bernabé se dejó llevar por ellos. 14 Por eso, cuando vi que no se portaban conforme a la verdad del evangelio, le dije a Cefas delante de toda la comunidad: «Tú, que eres judío, has estado viviendo como si no lo fueras; ¿por qué, entonces, quieres obligar a los no judíos a vivir como si lo fueran?»
Dios nos declara justos por la fe en Jesucristo
15 Nosotros somos judíos de nacimiento, y no pecadores no judíos. 16 Sin embargo, sabemos que nadie es declarado justo por cumplir la ley, sino gracias a la fe en Jesucristo. Por lo tanto, también nosotros hemos creído en Jesucristo, para que Dios nos declare justos, gracias a esa fe y no por cumplir la ley. Porque nadie será declarado justo por cumplir la ley.
17 Ahora bien, si buscando ser declarados justos por medio de Cristo, resulta que también nosotros somos pecadores, ¿acaso esto querrá decir que Cristo nos hace pecadores? ¡Claro que no! 18 Pues si destruyo algo y luego lo vuelvo a construir, yo mismo soy el culpable. 19 Porque por medio de la ley yo he muerto a la ley, a fin de vivir para Dios. Con Cristo he sido crucificado, 20 y ya no soy yo quien vive, sino que es Cristo quien vive en mí. Y la vida que ahora vivo en el cuerpo, la vivo confiando en el Hijo de Dios, que me amó y dio su vida por mí. 21 No rechazo la gracia de Dios; pues si se obtuviera la justicia por medio de la ley, Cristo habría muerto inútilmente.