Omendáva kuña ambue tetã guáre opoi hembirekógui
1 Ko'ã mba'e ojehu rire, oñemboja che rendápe umi Israel guápe omyakãva ha he'i chéve kóicha:
—Kuimba'e kuéra Israelgua, pa'i ha levíta*f** kuéra ningo ojehe'a umi cananéo, hitíta, ferezéo, jebuséo, amoníta, moabíta, egipcio ha amorréo kuéra ndive oikóva árupi. Umíva niko omomba'e ambue tupã ha heko jeguaru. 2 Túva kuéra ha ta'ýra hapykuéri kuéra, omendapa ko'ã tetã megua kuñáre. Ha péicha ñande, jajeporavo vaekue Tupãme guarã, jajehe'a ambue tetã guáre. Ñande ruvicha kuéra hína umi tenondete oĩva ko mba'e vai apópe.
3 Ahendúvo ko oje'éva chéve, ahechauka haguã che mba'e mbyasy amondoro che ao, ahekýi che akã rague ha che rendyva rague ha py'a rasýpe aguapy tuicha ajepy'apy. 4 Opa umi Israel Tupã ñe'ẽ omomba'éva oñembyaty che ndive. Ha'e kuéra ohecha mba'éichapa umi ojehapo'o vaekue hetãgui ha ou jey vaekue opu'ã Tupã rehe. Che katu aguapy ajepy'apy ka'aru peve, mymba ojejuka ha oñekuave'ẽ vove Tupãme. 5 Upévo apu'ã, ha che ao sorokue che jehe, añesũ ha ahupi che po yvágare, añembo'évo Tupã che Járape. 6 Ha'e chupe:
“Tupã che Jára, atĩ eterei ningo ne rendápe añemboja haguã. Ha ndaikuaái mba'épa ajapóta. Rasa itereíma ore rembiapo vai. Yvága pevéma niko oguahẽ. 7 Ymaite guive, ore ru kuéra ypykue oikove ramo guare guive, ko'agãite peve ningo roja'yvere ne ndive. Ha upévare voi ore moĩ vaekue oréve, ore ruvicha ha ore pa'i kuérape ambue tetãgua pópe. Hetáma rojeporu vai. Rojereraha águio pégotyo. Roñemonda ha maymávante ore apo'i. Ha péicha ko'ágã roju rojejuhu. 8 Ko'ágã katu Tupã ore Jára, ne mba'e porã rupi ore gueru oréve, tembiguái ramo roikohágui ha ore mohenda ko nde yvy marangatúpe. Nde rupi Tupã, ha'ete ku rohecha pyahu jeýva. Ha jepe roime ambue tetã po guýpe, nde rembovevýi oréve pe ore jopýva. 9 Tembiguái ramo roiko ramo jepe, nde Tupã nda ore rejái ore año. Mburuvicha guasu kuéra tetã Persia pegua ndive ore moĩ porã. Nde ore mokyre'ỹ romopu'ã jey haguã nde tupao, ojeity ha isarambipáva. Ha ko'ápe, Judá ha Jerusalénpe, nde reñangareko ore rehe.
10 Ko'ágã katu Tupã ore Jára, ndoroguerekói mba'eve ikatúva ro'e ndéve. Romboyke ningo umi ne rembiapoukapy, 11 nde reme'ẽ vaekue oréve, ne rembiguái maranduhára kuéra rupi. Nde ningo ere vaekue oréve pe yvy reme'ẽta vaekue oréve, upéva iky'apaha. Umi upépe oikóva omyenyhẽ pe hetã heko ky'a jeguarúpe. 12 Ere vaekue avei oréve ani haguãtei roheja ore rajy kuéra omenda kuimba'e pe rupigua ndive, ha ani haguã ore ra'y kuéra omenda kuña pe rupigua ndive. Ere vaekue avei oréve ani haguã rome'ẽ chupe kuéra ore ñe'ẽ roiko porãtaha hendive kuéra, térã roñeha'ãtaha hese kuéra. Roñemombarete vaerã katu uvei, ikatu haguãicha ore ro'u umi mba'e iporãvéva pe yvýgui heñóiva, ikatu haguãicha roheja pe yvy ore ra'y kuérape ijyvy teerã, opa árape guarã.
13 Heta mba'e vai ou ore ári, ore rembiapo vaígui. Nde katu Tupã mba'eve guasu nderejapói ore rehe ore rembiapo vai haguére. Ko'ágã katu ore nohẽ ambue tetã po guýgui. 14 Ikatúta nga'u piko péicha ramo roñembyesarái jey ne rembiapoukapýgui? Mba'éicha piko rojehe'a jeýta ko'ã arupigua ndive heko ky'a jeguarúva? Na nde pochy mo'ãi nga'u piko ore ndive? Na ore rundi mo'ãi nga'u piko reheja'ỹ rehe peteĩnte jepe oikovéva ore apytégui? 15 Tupã, Israel Jára, ndé nde reko jojágui ningo ore ko'ápe roiméva roikove gueteri. Roñemoĩ ne renondépe ore reko ky'a reheve. Roikuaa ndaijaiha oréve kóicha rojapo ha ndaikatuiha roguahẽ ne rendápe.”
Pecado del pueblo y oración de Esdras
1 Terminado esto, los jefes se acercaron a mí para decirme: «A pesar de las odiosas costumbres paganas de la gente del país, es decir, de los cananeos, hititas, ferezeos, jebuseos, amonitas, moabitas, egipcios y amorreos, los israelitas no se han mantenido apartados de esa gente. Esto incluye a los sacerdotes y a los levitas, 2 pues ellos y sus hijos se han casado con las hijas de esa gente. El pueblo de Dios se ha mezclado con la gente de otros pueblos, y los primeros en cometer este pecado han sido los jefes y gobernantes.»
3 Al escuchar esta noticia, me rasgué la ropa, me arranqué los pelos y la barba en señal de dolor, y me senté completamente deprimido. 4 Se unieron a mí todos los que temían el castigo del Dios de Israel por causa del pecado de los que habían vuelto del destierro, pero yo seguí sentado y deprimido hasta la hora del sacrificio de la tarde. 5 A esa hora me recuperé de mi depresión y, todavía con la ropa rasgada, comencé a orar al Señor mi Dios. 6 Le dije: «Dios mío, Dios mío, me siento tan avergonzado y confundido que no sé cómo dirigirme a ti. Nuestras faltas han rebasado el límite, y nuestras culpas llegan hasta el cielo. 7 Desde hace mucho tiempo y hasta ahora, hemos vivido en grave pecado. Por causa de nuestras maldades, tanto nosotros como nuestros reyes y sacerdotes hemos sido entregados al poder de los reyes de otros países. Hemos sido heridos, desterrados, saqueados y despreciados, y en esa misma situación estamos ahora. 8 Pero también ahora, Señor y Dios nuestro, tu bondad ha hecho posible que un grupo de nosotros quede en libertad y que se nos conceda establecer nuestro hogar en tierra santa. Tú has dado nueva luz a nuestros ojos, nos has dado un pequeño respiro en medio de nuestra esclavitud. 9 Aunque somos esclavos, no nos has abandonado en nuestra esclavitud; nos has mostrado tu bondad ante los reyes de Persia, nos has concedido vida para reconstruir tu templo de entre sus ruinas, ¡nos has dado protección en Judá y en Jerusalén!
10 »Pero ahora, Dios nuestro, ¿qué podemos decir después de todo lo que hemos hecho? No hemos cumplido los mandamientos 11 que ordenaste por medio de los profetas, tus servidores. Tú nos advertiste que el país en el que íbamos a entrar y del que íbamos a tomar posesión estaba corrompido por la maldad de la gente de aquellos lugares, que con sus odiosas costumbres paganas lo habían llenado de prácticas impuras. 12 También nos dijiste que no debíamos casar a nuestras hijas con sus hijos, ni aceptar que sus hijas se casaran con nuestros hijos, ni procurar nunca la paz y el bienestar de esa gente, a fin de mantenernos fuertes, disfrutar de la bondad del país y dejárselo luego todo a nuestros descendientes como su herencia para siempre.
13 »Después de todo lo que nos ha ocurrido por causa de nuestras maldades y grave culpa, y aunque no nos has castigado como merecíamos por nuestros pecados, sino que nos has dado esta libertad, 14 ¿podríamos acaso volver a desobedecer tus mandamientos y emparentar con gentes de tan odiosas costumbres? ¿Acaso no te enojarías contra nosotros y nos destruirías, hasta que no quedara con vida ni uno solo de nosotros?
15 »Señor, Dios de Israel, tú has sido justo con nosotros; tú has permitido que un grupo de nosotros haya podido sobrevivir, como hoy se puede ver. Y nosotros somos realmente culpables ante ti; por eso no podemos estar en tu presencia.»