Job confía en que Dios lo justificará
1 Respondió entonces Job, y dijo:

2 ¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma,
Y me moleréis con palabras?
3 Ya me habéis vituperado diez veces;
¿No os avergonzáis de injuriarme?
4 Aun siendo verdad que yo haya errado,
Sobre mí recaería mi error.
5 Pero si vosotros os engrandecéis contra mí,
Y contra mí alegáis mi oprobio,
6 Sabed ahora que Dios me ha derribado,
Y me ha envuelto en su red.
7 He aquí, yo clamaré agravio, y no seré oído;
Daré voces, y no habrá juicio.
8 Cercó de vallado mi camino, y no pasaré;
Y sobre mis veredas puso tinieblas.
9 Me ha despojado de mi gloria,
Y quitado la corona de mi cabeza.
10 Me arruinó por todos lados, y perezco;
Y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.
11 Hizo arder contra mí su furor,
Y me contó para sí entre sus enemigos.
12 Vinieron sus ejércitos a una, y se atrincheraron en mí,
Y acamparon en derredor de mi tienda.

13 Hizo alejar de mí a mis hermanos,
Y mis conocidos como extraños se apartaron de mí.
14 Mis parientes se detuvieron,
Y mis conocidos se olvidaron de mí.
15 Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño;
Forastero fui yo a sus ojos.
16 Llamé a mi siervo, y no respondió;
De mi propia boca le suplicaba.
17 Mi aliento vino a ser extraño a mi mujer,
Aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.
18 Aun los muchachos me menospreciaron;
Al levantarme, hablaban contra mí.
19 Todos mis íntimos amigos me aborrecieron,
Y los que yo amaba se volvieron contra mí.
20 Mi piel y mi carne se pegaron a mis huesos,
Y he escapado con solo la piel de mis dientes.
21 ¡Oh, vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí!
Porque la mano de Dios me ha tocado.
22 ¿Por qué me perseguís como Dios,
Y ni aun de mi carne os saciáis?

23 ¡Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas!
¡Quién diese que se escribiesen en un libro;
24 Que con cincel de hierro y con plomo
Fuesen esculpidas en piedra para siempre!
25 Yo sé que mi Redentor vive,
Y al fin se levantará sobre el polvo;
26 Y después de deshecha esta mi piel,
En mi carne he de ver a Dios;
27 Al cual veré por mí mismo,
Y mis ojos lo verán, y no otro,
Aunque mi corazón desfallece dentro de mí.
28 Mas debierais decir: ¿Por qué le perseguimos?
Ya que la raíz del asunto se halla en mí.
29 Temed vosotros delante de la espada;
Porque sobreviene el furor de la espada a causa de las injusticias,
Para que sepáis que hay un juicio.
Job
1-2 Araka'e peve piko
pe che myangekóita,
ha pe che kutúta
pene ñe'ẽme?
3 Manterei pe che ja'o.
Napetĩri piko
pe che rereko rehe péicha?
4 Che reko ky'a ramo jepe,
chévente che mbyai upéva.
5 Peimo'ã pene potĩveha che hegui,
ha pejapi che rováre
che rembiapo vaikue.
6 Peikuaa porã mandi aipórõ
Tupã che reity hague ñuhãme.
7 Che asapukái ramo:
“Ajejukáko”,
avave noñe'ẽi.
Ajerurérõ pytyvõ
avave na che rendúi.
8 Tupã omboty che hegui tape
ahasa'ỹ haguã,
pytũme ojaho'i
che rape kuéra.
9 Oipe'apa che hegui arekóva,
che moherakuã vaipa.
10 Che reja yvyetére,
yvyráicha ohapo'o
umi che aha'arõva.
11 Ojahéi che rehe,
che rereko ija'e'ỹhárõ.
12 Che rehe ijaty hembiguái kuéra,
ombojere che róga
ha oñembosako'i ojeitývo
che rehe.

13 Tupã oheja
ojei che hegui che pehẽngue kuéra,
che rogagua katu che rereko
ha'e kuera'ỹva ramo.
14-15 Che rogagua ha opa ahayhúva
che rejapa,
umi oikómi vaekue che rógape
che hegui hesaraipa.
Che rembiguái maymáva,
ojerepa che hegui,
nda che kuaavéi.
16 Ahenóirõ peteĩme,
ajerure asy ramo jepe chupe,
na che rendúi.
17 Che rembirekore
ojere che hegui,
che ra'y kuérape ambojeguaru.
18 Umi mitã mimi ave
ojahéi che rehe,
ha che rechávo
oñe'ẽ vaíma che rehe.
19 Umi che rayhuve vaekue
che rehe ndaija'evéi,
umi che ahayhuvéva
ko'ágã opu'ã che rehe.
20 Che pire ha che kãngue,
hasy chéve aikoveve haguã ahávo.
21 Pe che poriahurerekóna,
peẽ che rayhúva,
Ñandejára niko oity
che ári ipo.
22 Mba'érepa peẽ Tupãicha
peiko che rapykuéri?
Nda che su'u hetáima piko?
23 Oime tamora'e
ohaíva che ñe'ẽ,
ha oheja fiérrore!
24 Oime tamora'e kysépe
ojo'óva
ha ita rehe oheja che ñe'ẽ,
opa ára guarãma!
25 Che aikuaa, oimeha oikove
pe che rehe oñe'ẽtavaha,
ha ha'e che pytyvõtaha
ko yvy ári.
26 Ha okukuipa ramo jepe
che pire,
Cheté Tupãme ahecháne.
27 Che resaite rupi ahecháne
Cheté na ambuéi chéne.
28 Añandu che kangyha,
ahendúvo pejeha peẽ:
“Mba'éicha piko
ñande ikatúta
jaiko hapykuéri,
jakaguai hese?
Ipypete niko oĩ
pe mba'e vai rapo.”
29 Pekyhyjénteke
kyse pukúgui,
Pe kyse
Tupã oikytĩha ivaíva.
Peikuaáke oimeha
ku oporombojovakéva.