El enojo de Jonás
1 Pero Jonás se apesadumbró en extremo, y se enojó. 2 Y oró a Jehová y dijo: Ahora, oh Jehová, ¿no es esto lo que yo decía estando aún en mi tierra? Por eso me apresuré a huir a Tarsis; porque sabía yo que tú eres Dios clemente y piadoso, tardo en enojarte, y de grande misericordia, y que te arrepientes del mal. 3 Ahora pues, oh Jehová, te ruego que me quites la vida; porque mejor me es la muerte que la vida. 4 Y Jehová le dijo: ¿Haces tú bien en enojarte tanto? 5 Y salió Jonás de la ciudad, y acampó hacia el oriente de la ciudad, y se hizo allí una enramada, y se sentó debajo de ella a la sombra, hasta ver qué acontecería en la ciudad.
6 Y preparó Jehová Dios una calabacera, la cual creció sobre Jonás para que hiciese sombra sobre su cabeza, y le librase de su malestar; y Jonás se alegró grandemente por la calabacera. 7 Pero al venir el alba del día siguiente, Dios preparó un gusano, el cual hirió la calabacera, y se secó. 8 Y aconteció que al salir el sol, preparó Dios un recio viento solano, y el sol hirió a Jonás en la cabeza, y se desmayaba, y deseaba la muerte, diciendo: Mejor sería para mí la muerte que la vida. 9 Entonces dijo Dios a Jonás: ¿Tanto te enojas por la calabacera? Y él respondió: Mucho me enojo, hasta la muerte. 10 Y dijo Jehová: Tuviste tú lástima de la calabacera, en la cual no trabajaste, ni tú la hiciste crecer; que en espacio de una noche nació, y en espacio de otra noche pereció. 11 ¿Y no tendré yo piedad de Nínive, aquella gran ciudad donde hay más de ciento veinte mil personas que no saben discernir entre su mano derecha y su mano izquierda, y muchos animales?
Tupã mborayhu
1 Jonás oñemyrõ ha ipochy ko'ã mba'ére.
2 Ha oñembo'e Ñandejárape kóicha:
Ñandejára, che niko aikuaa porã vaekue voi asẽ mboyve aikohágui kóicha rejapotaha. Upévare voi añeha'ã vaekue aha akañy Tarsíspe. Aikuaa Tupã nde ne mba'e porã ha reporohayhuha, ha hasýpe nde pochýva. Nde reporohayhu etereígui nderejapói voi hembiapo vaívare upe eréva rejapotaha. 3 Upévare Ñandejára eipe'a che hegui che rekove. Iporãve ningo amano mba'e kóicha aikove rangue.
4 Ha Ñandejára he'i chupe:
Mba'ére piko péicha nde pochy?
5 Ha osẽ oho Jonás upe távagui. Oho oñemohenda kuarahy resẽ gotyo. Upépe omopu'ã peteĩ oñemo'ã haguãme kuarahýgui. Oguapy iguýpe ha oha'arõ ohecha haguã upe ojehútava Nínivepe. 6 Upémarõ Tupã Ñandejára omoheñói peteĩ mba'ysyvo máta omo'ã haguã Jonáspe kuarahýgui, oñeñandu porãve haguã. Kóva tuicha ombovy'a Jonáspe. 7 Ko'ẽvo katu Tupã omondo peteĩ yso okarúva upe mba'ysyvo mátare, ha ombopiru. 8 Kuarahy opu'ãvo, Tupã ombou kuarahy resẽ guio peteĩ yvytu raku ombopy'a ropútava Jonáspe. Kuarahy katu haku tini iñakãre ha ho'áta katuete hese pytũ. Jonás he'i ipy'apýpe: “Iporãve ningo amano mba'e kóicha aikove rangue”.
9 Tupã katu he'i chupe:
—Mba'éicha rupi piko nde pochýta upe mba'ysyvo mátape ojehu vaekuére?
He'i chupe Jonás:
—Ha mba'ére piko nda che pochy mo'ãi? Pochýgui amano potaite aína!
10 Upémarõ Ñandejára he'i chupe:
—Ko mba'ysyvo máta ningo heñói ha okakuaa peteĩ pyharépe, ha ko'ẽmbávo omano. Nde ndaha'éi imoheñói térã iñangarekohare ha ko'ágã rembyasy imano. 11 Mba'éicha piko aipo ramo che, na che mandu'a mo'ãi Nínive rehe? Upe táva tuichaitépe niko oĩ amo 120.000 rupi oikóva ha oikuaa'ỹva ivaíva ha iporãva. Upépe heta avei mymba kuéra.