Moisés y Aarón ante Faraón
1 Después Moisés y Aarón entraron a la presencia de Faraón y le dijeron: Jehová el Dios de Israel dice así: Deja ir a mi pueblo a celebrarme fiesta en el desierto. 2 Y Faraón respondió: ¿Quién es Jehová, para que yo oiga su voz y deje ir a Israel? Yo no conozco a Jehová, ni tampoco dejaré ir a Israel. 3 Y ellos dijeron: El Dios de los hebreos nos ha encontrado; iremos, pues, ahora, camino de tres días por el desierto, y ofreceremos sacrificios a Jehová nuestro Dios, para que no venga sobre nosotros con peste o con espada. 4 Entonces el rey de Egipto les dijo: Moisés y Aarón, ¿por qué hacéis cesar al pueblo de su trabajo? Volved a vuestras tareas. 5 Dijo también Faraón: He aquí el pueblo de la tierra es ahora mucho, y vosotros les hacéis cesar de sus tareas. 6 Y mandó Faraón aquel mismo día a los cuadrilleros del pueblo que lo tenían a su cargo, y a sus capataces, diciendo: 7 De aquí en adelante no daréis paja al pueblo para hacer ladrillo, como hasta ahora; vayan ellos y recojan por sí mismos la paja. 8 Y les impondréis la misma tarea de ladrillo que hacían antes, y no les disminuiréis nada; porque están ociosos, por eso levantan la voz diciendo: Vamos y ofrezcamos sacrificios a nuestro Dios. 9 Agrávese la servidumbre sobre ellos, para que se ocupen en ella, y no atiendan a palabras mentirosas.
10 Y saliendo los cuadrilleros del pueblo y sus capataces, hablaron al pueblo, diciendo: Así ha dicho Faraón: Yo no os doy paja. 11 Id vosotros y recoged la paja donde la halléis; pero nada se disminuirá de vuestra tarea. 12 Entonces el pueblo se esparció por toda la tierra de Egipto para recoger rastrojo en lugar de paja. 13 Y los cuadrilleros los apremiaban, diciendo: Acabad vuestra obra, la tarea de cada día en su día, como cuando se os daba paja. 14 Y azotaban a los capataces de los hijos de Israel que los cuadrilleros de Faraón habían puesto sobre ellos, diciendo: ¿Por qué no habéis cumplido vuestra tarea de ladrillo ni ayer ni hoy, como antes?
15 Y los capataces de los hijos de Israel vinieron a Faraón y se quejaron a él, diciendo: ¿Por qué lo haces así con tus siervos? 16 No se da paja a tus siervos, y con todo nos dicen: Haced el ladrillo. Y he aquí tus siervos son azotados, y el pueblo tuyo es el culpable. 17 Y él respondió: Estáis ociosos, sí, ociosos, y por eso decís: Vamos y ofrezcamos sacrificios a Jehová. 18 Id pues, ahora, y trabajad. No se os dará paja, y habéis de entregar la misma tarea de ladrillo. 19 Entonces los capataces de los hijos de Israel se vieron en aflicción, al decírseles: No se disminuirá nada de vuestro ladrillo, de la tarea de cada día. 20 Y encontrando a Moisés y a Aarón, que estaban a la vista de ellos cuando salían de la presencia de Faraón, 21 les dijeron: Mire Jehová sobre vosotros, y juzgue; pues nos habéis hecho abominables delante de Faraón y de sus siervos, poniéndoles la espada en la mano para que nos maten.
Jehová comisiona a Moisés y a Aarón
22 Entonces Moisés se volvió a Jehová, y dijo: Señor, ¿por qué afliges a este pueblo? ¿Para qué me enviaste? 23 Porque desde que yo vine a Faraón para hablarle en tu nombre, ha afligido a este pueblo; y tú no has librado a tu pueblo.
Moisés ha Aarón oñe'ẽ Faraón ndive
1 Upe rire oho Moisés Aarón ndive Faraón rendápe ha he'i chupe:
—Tupã Israel Jára he'ika ndéve: Israelgua hína che retãgua ha aipota repoi chugui toho ojeiko'ỹháme ombyarete haguã chéve.
2 Faraón he'i chupe:
—Máva piko upéva ajapo haguã ha'e he'íva? Ndaikuaái chupe ha ndapoi mo'ãi Israel guágui.
3 Ha'e kuéra he'i chupe:
—Tupã ojechauka oréve kuri. Upévare rohóta ojeiko'ỹháme mbohapy ára rape pukukue ha upépe romymbajukáta*f** Tupã ore Járape, ani iñasãi mba'asy ore apytépe térã rojejukapa ñorãirõme.
4 Egipto ruvicha guasu katu he'i chupe kuéra:
—Pehendu porãke Moisés ha nde Aarón: Ndaipotái peiko pemoate'ỹmba umi omba'apóvape. Tapeho jeýke pemba'apo.
5 He'i avei Faraón:
—Hetavéma hína Israelgua ore Egipto guágui, ha peju ko'ágã pepoikase hembiapógui pene retã guápe.
6 Upe árape voi Faraón ombyaty tendota ha uru kuérape, 7 ha he'i chupe kuéra:
—Adóve apohápe ani peme'ẽ upe kapi'i oñekotevẽva. Toho ha'e kuéra voi toheka ikapi'irã. 8 Ha upe adóve ojejapóva retakue ani pemboguejy. Heko reiséma hikuái ha he'i joa ojupe kuéra: “Jaháke ñamymbajuka Tupãme.” 9 Pembopohyive ha ta ipukuve hembiapo kuéra, ija'ỹ haguã chupe kuéra ojapysaka ñe'ẽ japúre.
10 Umi tendota ha uru kuéra osẽ rire Faraón rendágui, he'i umi omba'apóvape:
—Faraón he'ika: “Noñeme'ẽ mo'ãvéi peẽme kapi'i. 11 Tapeho peẽ voi peheka ha upe adóve pejapo vaerã retakue noñemboguejy mo'ãi.”
12 Umi omba'apóva adóve apópe isarambipa upe tetãpy rehe kapi'i rekávo. 13 Umi uru oiko hapykuéri he'ívo:
—Opa upe adóve pejapo vaekue oĩ ramo guare kapi'i, pejapo vaerã avei ko'ágã.
14 Uru kuéra oinupã umi tendota Israel guápe omomba'apóva hapicha kuérape, ha he'i chupe kuéra:
—Mba'ére ndoikói kuehe ha ko árape opa upe adóve oiko vaerã mo'ã?
15 Umi tendota Israelgua oho oñondive Faraón rendápe ha he'i chupe:
—Mba'ére upéicha ore rereko? 16 Kapi'i noñeme'ẽvéi oréve ha upéi oje'e: “Pejapo adóve”. Ha roñenupã rei.
17 Faraón he'i chupe kuéra:
—Pene ate'ỹséma ha peje peikóvo: “Rohóta romymbajuka ore Járape.” 18 Tapeho jeýke pemba'apo. Name'ẽka mo'ãvéi peẽme kapi'i. Adóve retakue pejapo vaerã katu namboguejy mo'ãi.
19 Umi tendota Israelgua, vaípe ojecha ohendúvo adóve retakue ndoguejy mo'ãiha. 20 Faraón rendágui osẽvo, Aarón ha Moisés oha'arõ upépe chupe kuéra. 21 Umi tendota he'i:
—Ñandejára tohecha upe pejapo vaekue ha ta pene nupã pemoĩ haguére kyse puku Faraón ha hembiguái kuéra pópe ore juka haguã.
22 Upérõ Moisés he'i Ñandejárape:
—Che Jára, mba'ére piko rereko asy ne retã guápe? Maerã piko che mbou ra'e? 23 Aha ypy guive Faraón rendápe ha ha'e chupe upe ereka vaekue, ha'e oñepyrũ ojopy eteve ne retãgua ndive, ha nderejapói mba'eve reipe'a haguã ipoguýgui chupe kuéra.