1 Amados míos, puesto que tenemos tales promesas, limpiémonos de toda contaminación de carne y de espíritu, y perfeccionémonos en la santidad y en el temor de Dios.
Regocijo de Pablo ante el arrepentimiento de los corintios
2 Ábrannos su corazón, pues a nadie hemos agraviado, a nadie hemos corrompido, a nadie hemos engañado.
3 No digo esto para condenarlos, pues ya antes les he dicho que están en nuestro corazón. ¡Juntos en la muerte, y juntos en la vida!
4 Soy demasiado franco con ustedes, pero mi orgullo por ustedes también es demasiado. En medio de todas nuestras tribulaciones, me siento muy estimulado y estoy rebosando de alegría.
5 Cuando llegamos de Macedonia, no tuvimos ningún descanso, sino que enfrentamos tribulaciones de todas partes: desde afuera, conflictos; desde adentro, temores.
6 Pero Dios, que consuela a los humildes, nos consoló con la llegada de Tito;
7 y no solo con su llegada, sino también con el consuelo que él había recibido de parte de ustedes, pues nos habló del gran afecto que recibió por parte de ustedes, así como de su profunda tristeza y de su preocupación por mí, lo cual me hizo alegrarme aún más.
8 Ciertamente, mi carta fue para ustedes motivo de tristeza, y entonces lamenté haberla escrito porque vi que por algún tiempo ella los entristeció; pero ahora no lo lamento
9 sino que me alegro. Y no porque ustedes se hayan entristecido, sino porque esa tristeza los llevó al arrepentimiento. Ustedes fueron entristecidos conforme a la voluntad de Dios, de modo que en nada fueron perjudicados por parte de nosotros.
10 La tristeza que proviene de Dios produce arrepentimiento para salvación, y de esta no hay que arrepentirse, pero la tristeza que proviene del mundo produce muerte.
11 ¡Fíjense! Esta tristeza que provino de Dios, ¡produjo en ustedes preocupación, el deseo de disculparse, indignación, temor, vehemencia, celo, y deseos de hacer justicia! Es evidente que en este asunto ustedes no tuvieron la culpa.
12 Y aunque yo les escribí, no lo hice por el que cometió el agravio, ni por el que lo padeció, sino para que se hiciera evidente la preocupación que tenemos por ustedes delante de Dios.
13 Por eso el consuelo de ustedes ha sido nuestro propio consuelo. Pero más nos alegró el ver a Tito tan feliz porque su espíritu fue confortado por todos ustedes.
14 Yo me había jactado de ustedes con él, y no he quedado mal. Y así como en todo les hemos hablado con la verdad, también resultaron ciertos los elogios que hice ante Tito acerca de ustedes.
15 Y el cariño que él les tiene es aun mayor cuando se acuerda de la obediencia de todos ustedes, y del temor y temblor con que ustedes lo recibieron.
16 Me alegra poder confiar plenamente en ustedes.
1 Aipórõ che pehẽngue kuéra, ko'ãva hína umi ñe'ẽ me'ẽ jarekóva. Upévare tekotevẽ ñane potĩ opa mba'e ikatúva ñane mongy'águi, ñande retépe ha ñande espíritupe, ha Tupã ñembyajépe ñañeha'ã jahupyty teko marangatu oĩmbaitéva.
Ñembyasýgui oiko vy'a
2 Peme'ẽkena chéve che rendaguã pende py'apýpe. Avave ndive na che añái vaekue, avavére ndajapói ivaíva, avave ndive ndajopýi vaekue. 3 Nda'éi kóva akaguaívo pende rehe. Ha'éma haguéicha peẽme niko, peime che py'apýpe jaikove ha ñamano haguã oñondive. 4 Añe'ẽ pene ndive kyhyje'ỹre ha poguerohory eterei. Opa ahasa asy vaekue pa'ũme, che renyhẽ kyre'ỹ ha vy'águi.
5 Aguahẽ guive Macedóniape ndarekói vaekue pytu'u. Opa rupi katu ajuhu jepy'apy. Che jerekuévo ñorãirõ, ha che pype kyhyje. 6 Tupã katu, omokyre'ỹ jeýva ojepy'apývape, che mokyre'ỹ Tito oguahẽre. 7 Ha ndaha'éi oguahẽrente, ha'e avei ikyre'ỹgui pende rehehápe. Ha'e omombe'u mba'eichaitépa peẽ che rechase, peñembyasy ha pejepy'apy che rehe. Opa umíva che mbovy'avéntema.
8 Upe kuatiañe'ẽ ahai vaekue peẽme, pene moñembyasy vaekue ramo jepe, ko'ágã nambyasýi upéva. Ambyasy vaekue ahechávo pe kuatiañe'ẽ pene moñembyasy hague sapy'arã. 9 Ko'ágã katu avy'a, ndaha'éi pomoñembyasy haguére, avy'a pe ñembyasy pene mbojevy haguére Tupã gotyo. 10 Pe ñembyasy Tupãgui oúva niko ñane mbojevy Tupã gotyo, ha upéva ñande reraha ñasẽ haguã ivaívagui, ha ndaipóri ñambyasy vaerã. Pe ñembyasy yvypóragui oúva katu, oporogueraha manóme. 11 Pene ñembyasy ou vaekue Tupãgui. Pehechami mba'eichaitépa ogueru iporãva! Pene mokyre'ỹ ha pesẽ che rehehápe, pene mbopochy ha avei pene mongyhyje. Upéi peche rechase vaekue, pene rakate'ỹ che rehe ha peinupãse upe mba'e vai apoharépe. Ko'ã mba'e rupi pehechauka napeñemongy'ái hague upe mba'épe. 12 Ha ahai ramo guare upe kuatiañe'ẽ, ndaha'éi vaekue upe mba'e apohare térã upe ha'e okaguai haguerehápe. Ojekuaa haguã katu, Tupã renondépe, mba'eichaite pevépa pene rakate'ỹ che rehe. 13 Upéva che mbovy'a jey vaekue.
Upe che mbovy'ave vaekue katu Tito, ovy'a etereíva. Opa peẽ niko pemokyre'ỹ jey chupe. 14 Che ha'éma vaekue Títope, ajerovia etereiha pende rehe, ha ndapyta vaíri. 15 Ha ha'e pende rayhuve, imandu'árõ mba'éichapa peẽ pene ñe'ẽ rendu ha perohory eterei ra'e chupe. 16 Avy'a ikatúgui ajeroviapaite pende rehe!