Pablo defiende su ministerio
1 Yo, Pablo, que cuando estoy entre ustedes soy ciertamente humilde, pero atrevido cuando estoy lejos de ustedes, les ruego esto por la bondad y dulzura de Cristo:
2 les ruego que, cuando esté entre ustedes, no tenga yo que actuar con la osadía que estoy resuelto a utilizar contra los que creen que actuamos según los criterios humanos.
3 Es verdad que aún somos seres humanos, pero no luchamos como los seres humanos.
4 Las armas con las que luchamos no son las de este mundo, sino las poderosas armas de Dios, capaces de destruir fortalezas
5 y de desbaratar argumentos y toda altivez que se levanta contra el conocimiento de Dios, y de llevar cautivo todo pensamiento a la obediencia a Cristo.
6 Estamos listos para castigar toda desobediencia, una vez que la obediencia de ustedes llegue a la perfección.
7 Ustedes se fijan solo en la apariencia de las cosas. Pero si alguno está convencido de que es de Cristo, piense bien en esto que le digo: que así como él es de Cristo, también nosotros somos de Cristo.
8 No me avergüenza el jactarme una vez más de nuestra autoridad, la cual el Señor nos dio para la edificación de ustedes, y no para su destrucción.
9 No quiero dar la impresión de querer asustarlos por carta.
10 Hay quienes dicen que mis cartas son duras y fuertes, pero que mi presencia física es débil y que mis palabras no valen nada.
11 Quienes eso dicen deben tener en cuenta que, así como somos con palabras y por carta, cuando estamos lejos, así también lo seremos en los hechos, cuando estemos entre ustedes.
12 Nosotros no nos atrevemos a igualarnos ni a compararnos con quienes se alaban a sí mismos; cuando ellos se miden con sus propias medidas y se comparan unos con otros, no demuestran buen juicio.
13 Nosotros no vamos a jactarnos de manera exagerada, sino que nos ceñiremos a los límites establecidos por Dios, que llegan también hasta ustedes.
14 Si antes no hubiéramos llegado hasta ustedes, podría decirse que nos hemos extralimitado; pero fuimos los primeros en llegar hasta ustedes con el evangelio de Cristo.
15 No nos jactamos desmedidamente en trabajos ajenos, sino que, a medida que crezca la fe de ustedes, esperamos ser engrandecidos entre ustedes, siempre dentro de nuestros límites.
16 También anunciaremos el evangelio en lugares más allá de donde están ustedes, pero sin incursionar en la obra de otro, para no jactarnos en los trabajos ajenos.
17 Pero si alguno quiere jactarse, que lo haga en el Señor;
18 porque no es aprobado el que se alaba a sí mismo, sino aquel a quien Dios alaba.
Pablo oñe'ẽ ijehe
1 Che Pablo, ajerure peẽme Cristo mborayhu ha ipy'a porã rupi, peje ramo jepe che rehe, aimérõ pende apytépe che py'a kangyha, ha mombyry ramo katu che mbareteha, 2 ajerure peẽme, ágã ahávo pohecha, aikotevẽ'ỹ haguã che mbarete umi he'ívape che rehe, aikoha yvypóra rekópe. Cháke aime hína ambohovái haguãicha chupe kuéra. 3 Yvypóra ramo jepe, ndaikói yvypóra rekópe. 4 Ha ndaha'éi añorãirõva umi mba'e yvypóra oiporúva oñorãirõ haguã reheve. Che añorãirõ Tupã pokatu rupi, ikatúva omboguarara yvýre umi óga mbarete. Ha upéicha ahundi opa mba'e oje'éva, 5 ha opaichagua juru atã ojokoséva ani haguã ojekuaa Tupãme. Opa yvypóra remiandu amoĩ Cristo poguýpe iñe'ẽ rendu haguã chupe, 6 ha aime amoĩ haguãicha hendaguãme oimeraẽva iñe'ẽ rendu'ỹvape, peẽ pene ñe'ẽ rendu vove hekópe.
7 Peẽ niko pema'ẽ opa mba'ére ijapére reínte. Oime ramo he'íva ijehe Cristo mba'eha, tekotevẽ oikuaa che avei Cristo mba'eha. 8 Ha che ajetu'u ramo jepe che pokatúre, ndarekói mba'érepa atĩ haguã upévare, ko Ñandejára voi ome'ẽ vaekue chéve ko pokatu, pomopu'ã haguã, ndaha'éi pombyai haguã. 9 Ndaipotái avave oimo'ã aporomongyhyjeseha che kuatiañe'ẽ nguéra rupi. 10 Oĩ he'íva che pohýi ha che mbareteha che kuatiañe'ẽ nguérape, ha aime jave pende apytépe che py'a kangy ha na ñe'ẽ kuaaiha. 11 Umi péicha oimo'ãva tekotevẽ oikuaa, umi mba'e ha'éva mombyry guive, ajapotaha aimévo pende apytépe.
12 Nahi'ãinte jepe chéve añembojoja umi oñembotuvichávare, térã ajerereko ha'e kueraichagua ramo. Ha'e kuéra voi omoĩ mba'éichapa oikóta, ha upévare ha'e kuéra oñoha'ã, ha péicha rupi ojavy. 13 Che katu, nda'éi che jehe mba'eve hendape'ỹ. Tupã he'i chéve mamoite pevépa amba'apo vaerã. Ha ha'e oheja roguahẽvo pene rendápe Coríntope. 14 Upévare nasẽi che rendaguãgui, upéicha vaerã mo'ã niko naiméi rire pende apytépe. Che raẽvete araha vaekue peẽme Cristo marandu porã. 15 Ha nañembotuichái ambue rembiapokuére, asẽvo che rendaguãgui. Upéva rangue aha'arõ ikatúne haguã amba'apove pende apytépe, peẽ pekakuaavévo pehóvo pende jeroviápe. Opáichavo, asẽ'ỹre che rendaguãgui. 16 Aha'arõ avei aipysovévo che rembiapo, amyerakuã haguã marandu porã pe peẽ peimeha mboypýri, aike'ỹre kokue che mba'e'ỹvape, ani haguã añembotuicha ambue rembiapokuére.
17 Oĩrõ oñembotuichaséva, toñembotuicha Ñandejára rehe. 18 Ndaha'éi pe oñembotuvichávape ojererohory vaerãva, pe Ñandejára omoĩ porãvape katu.