Ministerio de Pablo en Tesalónica
1 Hermanos míos, ustedes mismos saben que nuestra visita a ustedes no fue en vano.
2 También saben que, a pesar de haber sufrido y de ser maltratados en Filipos, Dios nos dio el valor necesario para anunciarles su evangelio, aun en medio de grandes peligros.
3 Porque nuestra exhortación no se basa en el error ni en malas intenciones, ni tampoco tratamos de engañar a nadie,
4 sino que hablamos porque Dios nos aprobó y nos confió el evangelio. No buscamos agradar a los hombres, sino a Dios, que es quien examina nuestro corazón.
5 Como ustedes bien saben, nosotros nunca usamos palabras lisonjeras, ni hay en nosotros avaricia encubierta. Dios es nuestro testigo.
6 Tampoco hemos buscado recibir honores de ustedes, ni de otros ni de nadie, aun cuando como apóstoles de Cristo podríamos haberles pedido que nos ayudaran.
7 En vez de eso, los hemos tratado con ternura, con el mismo cuidado de una madre por sus hijos.
8 Tan grande es nuestro cariño por ustedes, que hubiéramos querido entregarles no solo el evangelio de Dios sino también nuestra propia vida. ¡A tal grado hemos llegado a amarlos!
9 Hermanos, ustedes se acordarán de nuestros trabajos y fatigas, y de cómo noche y día nos dedicamos a predicarles el evangelio de Dios, sin ser una carga para nadie.
10 Ustedes son testigos, y Dios también, de que nos hemos comportado con ustedes los creyentes de manera santa, justa e intachable.
11 Ustedes saben, además, que los hemos exhortado y consolado, como lo hace un padre con sus hijos,
12 y les hemos recomendado vivir con dignidad ante Dios, que los llamó a su reino y gloria.
13 Por eso también nosotros siempre damos gracias a Dios de que, cuando ustedes recibieron la palabra de Dios que nosotros les predicamos, no la recibieron como mera palabra humana sino como lo que es, como la palabra de Dios, la cual actúa en ustedes los creyentes.
14 Porque ustedes, hermanos, llegaron a ser imitadores de las iglesias de Dios en Cristo Jesús que están en Judea, ya que de parte de sus compatriotas sufrieron las mismas cosas que ellas padecieron de los judíos,
15 los cuales mataron al Señor Jesús y a sus propios profetas, y a nosotros nos expulsaron. Ellos no agradan a Dios, se oponen a todo el mundo,
16 y a nosotros nos impiden predicar a los no judíos para que se salven. Con esto llegan al colmo de sus pecados, y se hacen acreedores a la ira más extrema.
Ausencia de Pablo de la iglesia
17 Pero nosotros, hermanos, aunque estuvimos separados de ustedes por algún tiempo (físicamente, pero no en el corazón), hicimos todo lo posible para ir a verlos.
18 Por lo tanto, quisimos ir a verlos, y yo mismo lo intenté varias veces, pero Satanás nos lo impidió.
19 Porque ¿cuál es nuestra esperanza o gozo delante de nuestro Señor Jesucristo? ¿De qué corona puedo vanagloriarme cuando él venga, si no es de ustedes?
20 Porque son ustedes el motivo de nuestro orgullo y de nuestro gozo.
Pablo ojapóva Tesalónicape
1 Peẽ voi, ore pehẽngue, peikuaa pe ore jeho pende recha haguã ndareíri hague. 2 Peikuaaháicha katu, Filípospe rojeja'o ha rojerereko asy rire ramo jepe, Tupã ore pytyvõ romombe'u haguã peẽme hembipota, py'a guasúpe ha ñorãirõ atã pa'ũme. 3 Roikuaágui ndorojavyiha pe romombe'úvape, ha noroñe'ẽi ave rohekágui mba'e vai térã roporombotavy haguã. 4 Tupã katu ombyaje ore rembiapo ha ome'ẽ oréve romyasãi haguã hembipota, ha upéicha roñe'ẽ. Ndorojapói mba'eve rojehayhuka haguã avavépe, Tupã mante, oipyguaráva ore py'a. 5 Peikuaaháicha, araka'eve na porombojuruhe'ẽi vaekue ñe'ẽ porãreve, térã roiporu ro'éva romono'õ haguã viru. Tupã oikuaa upéva. 6 Araka'eve ndorohekái vaekue ore mbojerovia avave: peẽ térã oimeraẽva. 7 Ikatu vaerã mo'ã ramo jepe roñeñanduka peẽme Cristo remimbo'ekue ramo, roiko mitãicha pende apytépe. Peteĩ sy omongakuaa ha oñangarekóva imemby teére, 8 upéicha avei, pende rayhu etereígui, rome'ẽse vaerã mo'ã peẽme, ndaha'éi Ñandejára Ñe'ẽ añónte, ore rekove guive katu.Mba'eichaite peve nipo roguahẽ pende rayhuetei! 9 Ore pehẽngue, peẽ pene mandu'áne mba'éichapa romba'apo ha roñeha'ã rojekovereka haguã. Romba'apo vaekue ára ha pyhare, ani haguã ipohýi peẽme ore rekove, romyasãi aja peẽme Ñandejára Ñe'ẽ.
10 Peẽ peikuaa, ha Tupã avei, ore marangatu, ore reko joja ha ore mba'e porã hague pene ndive, peẽ Tupã reroviahára. 11-12 Peikuaa avei, ore pene myakã raku ha pene mombytu'u hague, peteĩ-teĩme, ojapoháicha peteĩ túva ta'ýra kuéra ndive. Ro'e peẽme peiko haguã peiko vaerãháicha Tupã reroviaha rekoitépe, pene renóiva peike haguã hetã teépe ha heko mimbipápe.
13 Upévare, ore rome'ẽva ore aguije Tupãme, peẽ niko pehendu ramo guare Ñandejára Ñe'ẽ romyasãiva pende apytépe, pemoguahẽ pende py'apýpe Tupã marandu ramo, ha ndaha'éi yvypóra marandu ramo. Ha añetehápe Tupã marandu hína, ogueraháva peẽme mba'e porã, peẽ heroviahápe. 14 Peẽ ore pehẽngue, pehasa asy ramo guare pene retãgua pópe, ojehu peẽme pe ojehúva avei umi Tupã reroviaha Jesucristo ndive guápe, Judéape, chupe kuéra avei niko omuñamba vaekue umi judío, hetãguáva. 15 Umi judío ojuka vaekue Ñandejára Jesúspe, ojuka haguéicha yma umi maranduhárape, ha ore mosẽ oréve. Ha umíva ndoikói Tupã oipotaháicha ha opu'ã opavavére, 16 roñe'ẽsérõ umi judio'ỹva ndive, oñepysyrõ haguã, ndohejái oréve. Upéicha akói oñemyenyhẽ angaipágui. Ha opa haguã ko'ã mba'e, Tupã ombou hi'ári kuéra ñenupã nde vaíva.
Hi'ãnte Páblope oho jey hendápe kuéra
17 Ore pehẽngue, rojei ramo pende hegui sapy'ami, ha nda ore rechavéi ramo jepe, poguerekómi ore py'apýpe ha hi'ã etereími oréve roho pende rechami. 18 Roñeha'ã jepi roho haguã; che, Pablo hetave jey ahase, ha Sataná che joko. 19 Mávare piko ikatu rojerovia, rovy'a ha roñembotuicha, Ñandejára Jesús renondépe, ou jeývo? Napeẽi ramo, avavéne. 20 Peẽ niko ore reko mimbipa ha ore vy'a.